فساد اخلاقی وحشتناک برخی مسئولان یا رسوا گشتن چهره راستین فرزندان خلف نظام ؟!!!

پرداختن به فساد در جمهوری اسلامی امری ضروری و مسئله روز جامعه ایران است. پرسش اساسی تر اینست که مگر فساد در جمهوری اسلامی پدیده جدیدی ست؟ مگر نه اینکه فساد سیاسی، مالی، فرهنگی، اخلاقی، اعتقادی در جمهوری اسلامی پیشینه ای 34 ساله دارد؟ پرسش اینست که در سراسر نظام موردی وجود دارد که فردی از دست اندرکاران رژیم از فساد سیاسی، مالی، اجتماعی و اخلاقی مصون مانده باشد؟
وقتی فساد در حکومت دامن اکثریت را گرفته است، بایستی علل ایدئولوژیک، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را در نظام جستجو کرد و نه در محدوده افراد.
نظامی که بر مبنای تبعیض، آپارتاید دینی، جنسی، فرهنگی و آئینی شکل گرفته است، کادرهایش نیز مهر سیاست و ایدئولوژی حاکم را بر پیشانی دارند، از خمیرمایه نظام ساخته می شوند تا بتوانند به نیازهای رژیم پاسخ دهند و از کوزه نظام همان برون تراود که در اوست! بازتاب امروز، در بررسی علل فساد در جمهوری اسلامی به معلول ها پرداخته و از نقد نقش سیاسی قشر فاسد روحانیت شیعه در ایجاد ساختار تخریبگرایانه سیاسی، و ناتوانی ذاتی رژیم در ایجاد جامعه سالم طفره رفته است.
فساد اخلاقی، مالی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در گوهر جمهوری اسلامی نهادینه است و اتفاقن در ارتباط تنگاتنگ با ایدئولوژی حاکم بر نظام در روند 34 سال گذشته تکوین یافته است.

*******

 29 بهمن 1391
فساد اخلاقی وحشتناک برخی مسئولان، روی دیگر سکه ریاکاری است
اگرچه پرداختن موردی به فساد اخلاقی افراد از نظر اخلاقی و شرعی زیبنده نیست، اما این پرسش را می توان مطرح کرد که چه شد فساد اخلاقی تا این اندازه میان نیروهای ارزشی نفوذ کرده است؟در کنار این فروپاشی اخلاقی، تلاش های پنهان اکثر این افراد برای به دست آوردن اقامت خارج از کشور نشان می دهد این طیف به صورت قطعی با ایدئولوژی حاکم بر نظام قطع ارتباط کرده اند؛ اما..

با افزایش پرونده های مفاسد اخلاقی حتی در میان نیروهای ارزشی و متدین، مسئولان این سوال را از خود می پرسند که با این فضای پررنگ ارزشی در جامعه، چرا فساد میان نیروها و مدیران ارزشی نفوذ کرده است.
به گزارش خبرنگار «بازتاب»، در سال های اخیر، به ویژه سال جاری، پرونده های مفاسد اخلاقی نیروهای متدین و ارزشی به صورت تعجب آوری افزایش یافته است.

کسانی که تا دیروز متصدی کشف فساد روشنفکران و مدیران تکنوکرات بوده اند، خود در دام فساد اخلاقی فرو می افتند، رسوایی این افراد یا از طریق کشفیات خانوادگی همسر و نردیکانشان بر ملا می شود و یا از طریق فعالیت نهادهای نظارتی، به ویژه حفاظت اطلاعات دستگاه ها محرز می گردد.
اگرچه پرداختن موردی به فساد اخلاقی افراد از نظر اخلاقی و شرعی زیبنده نیست، اما این پرسش را می توان مطرح کرد که چه شد فساد اخلاقی تا این اندازه میان نیروهای ارزشی نفوذ کرده است؟

ارتباطات جنسی برخی مداحان مشهور با خانم های متعدد، سقوط اخلاقی مدیران امنیتی و قضایی، صرف مشروبات الکلی و مواد مخدر توسط نیروهای به ظاهر حزب اللهی یکی پس از دیگری رخ می دهد و زنگ هشدار درباره فروپاشی اخلاق اسلامی را به صدا درآورده است.

در کنار این فروپاشی اخلاقی، تلاش های پنهان اکثر این افراد برای به دست آوردن اقامت خارج از کشور نشان می دهد این طیف به صورت قطعی با ایدئولوژی حاکم بر نظام قطع ارتباط کرده اند؛ اما چرا این گونه شده است؟
به نظر می رسد در رخ دادن این پدیده، سه عامل اصلی موثر بوده است:

نخست اوج گرفتن ریاکاری، تظاهر و تملق در جامعه که به پوک شدن رفتارها و اعمال دینی از نیت و معنویت واقعی انجامیده و موجب شده است تا این طیف اخلاق و رفتار دینی را به عنوان نمایشی برای حفظ موقعیت، شان اجتماعی و قدرت بدانند و از این رو، از لذات معنوی و میوه های اخلاقی و وجدان پاک بهره نبرند. بنابراین در خلوت که دیگر ریا و تملق دستاوردی ندارد، دست به آن کار دیگر بزنند، زبان به مشروبات الکلی بازکنند، مواد مخدر مصرف کنند و دامن به زن بارگی بیالایند.

دوم، فساد اقتصادی و بازشدن پول حرام به زندگی این طیف که ابتدا با توجیه تامین حداقل معیشت آغاز می شود، موجب شده تا رزق حرام مسیر ورود به سایر گناهان و تباهی های اخلاقی را به زندگی متدینین باز کند و این مسیر نه تنها خود آنها را به سقوط کشانده است، بلکه بسیاری از خانواده های این افراد را دچار تباهی کرده است.

سوم، برخی ظلم های سیاسی، قضایی و امنیتی که در سال های اخیر رخ داده است، اگرچه با توجیه ایدئولوژیک و برای حفظ نظام بوده، اما آمران و مرتکبان را با عذاب وجدان همراه ساخته است، بخصوص که اخیرا حقانیت بسیاری از سخنانی که تا دیروز بر زبان راندن آنها جرم تلقی می شد، آشکار شده است. اما وجدانی که به ندای آن توجه نشود، یا به خواب می رود یا برای خاموش کردن آن باید در زیر آوار فساد دفن گردد.