سخنرانی ژاله تبریزی در بیست و دومین نشست شورای حقوق بشر

 متن کامل  سخنرانی خانم ژله تبریزی در اجلاس جانبی بیست دومین نشست شورای حقوق بشر:

خانمها و آقایان

من از این تریبون بارها در رابطه بازندانیان سیاسی آذربایجانی ، خشک شدن دریاچه ارومیه و وضعیت زلزله زدگان صحبت کرده ام امروز در مورد وضعیت زندانها میخواهم بطور خلاصه نقاطی را مطرح کنم.

 اخیرا ماموران امنیتی جمهوری اسلامی دوبار اقدام به دستگیری دسته جمعی درتبریز کرده اند.روز 26 فوریه 2013 بعد از پیروزی تیم تراکتورسازی تبریز بر تیم الجزیره قطر که موجب شادی مردم در سطح شهر گردید ، نیروهای امنیتی 21 نفر را باتهام دادن شعار های ملی بازداشت کردند. روز قبل از آن نیز ماموران اطلاعات با حمله به کافه « یانار» بیش از 40  نفر رادستگیر کرده بودند که پنج نفراز آنان با قرار بازداشت زندانی شده اندو کافه یانار بسته شده است .

 تعداد زندانیان سیاسی درتبریز بطور چشمگیری زیاد شده است و شرایط زندان هم بسیار سخت تر شده است .زندان تبریز گنجایش دوهزار زندانی را دارد ولی هم اکنون بیش از چهار هزارنفر درزندان مرکزی تبریز نگهداری می شوند. چندی پیش زندانیان سیاسی در تبریز دو نامه سرگشاده جداگانه به دکتر احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل برای حقوق بشر درایران و محمود احمدی نژاد نوشتند و از آنان خواستند که از زندان تبریز بازدید کنند.

 زندانیان سیاسی همچنین از مرگ هفت زندانی در کمتر ازیک سال بعلت نبود بهداشت و درمان وهمچنین دراثرشکنجه یاد کرده اند. آنان پیامی نیز برای فعالین حقوق بشر فرستاده اند که بقرار زیر است :

 « سلامی پر از درد و رنج و اندوه را از پشت دیوارهای زندان تبریز بر تمامی فعالین حقوق بشر جهت احقاق این حق تقدیم می کنیم. باشد این سلام بی پاسخ نماند و صدایمان به گوش جهان برسد.»

 این فریاد امدادخواهی همه مارا متاثر کرده و من در اینجا می کوشم با بیان شرایط موجود در زندان مرکزی تبریز پیام رسان آنان باشم.

تعداد زندانیان سیاسی در زندان مرکزی تبریز نسبت به گذشته زیاد شده و از تعداد زندانیانی هم که در مکانهای نامعلوم نگهداری می شوند اطلاعی دردست نیست.

 بعداز هر دستگیری زندانیان به مدت حد اقل یکماه در بازداشتگاه اداره اطلاعات نگهداری و باز جوئی می شوند و بازجوئی نیز با چشمان بسته انجام می گیرد.

اتهام وارده همواره عبارت است از « اقدام علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام»و یکی از زندانیان که به عضویت در یک گروه مخالف حکومت متهم شده بود به دو سال ونیم زندان محکوم شده است.

 اقداملات غیر انسانی وغیر قانونی علیه زندانیان زیاد است که از جمله آنها محاکمه مجدد زندانی می باشد که دراکثر موارد با محکومیت های سنگین تر از محکومیت قبلی همراه است که این اقدامات طبق قوانین خود حکومت نیزسوء استفاده از قدرت محسوب می شود .

 زندانیان سیاسی در نامه  خود به احمد شهید می نویسند که بند هشت زندان مرکزی تبریز گنجایش نود نفر را دارد ولی در حال حاضرصد وهشتاد نفر درآن زندانی هستند . دراین بند زندانیان سیاسی با زندانیان جرائم عادی ، زندانیان خطرناک ، معتادان و مبتلایان به ایدز با هم مخلوط شده اند.

 مسئولین زندان بدون رعایت مقررات ، زندانیان سیاسی را به سلول های نامناسب انتقال می دهند بعنوان مثال هوتن کیان وکیل سکینه محمدی را به بند معتادان منتقل کرده اند .

 موسی برزین وکیل دادگستری که اورا به دوسال ونود ویک روز زندان محکوم کرده اند و جزوبیست ونه نفراز محکومینی است که بخاطر دفاع از محیط زیست ومساله دریاچه اورمیه محکوم شده اند .وی از شکنجه پنج نفرزندانی بنام های قادر نوروزی ،فرزاد مهدوی اسفنجانی ، محمد علیمرادی ،علی سیرناک واحمد علیزاده از فعالین محیط زیست بوده ومی گوید این پنج نفر توسط دونفر مامور بنامهای جباری وسقائی شکنجه شده اند . یکی از این شکنجه شده ها یعنی قادر نوروزی بعد از شکنجه شدن بمدت یکماه قادر به راه رفتن نبوده است. موسی برزین تاکید می کند که دستگیری فعالین محیط زیست با فحش و کتک کاری وخشونت شدید از طرف مامورین همراه بوده است.

 آزار واذیت زندانیان در زندان مرکزی تبریزازهمان نقطه ورود به زندان شروع می شود . اطاق شماره چهل وپنج مخصوص ورود وخروج زندانیان است اما عملا به اطاق شکنجه و توهین تبدیل شده و رفتار های خشن وضرب وجرح زندانیان ازاعمال عادی تمامی مسئولین زندان از هر مقام ودرجه ای درآنجاست . وقتی زندانی از اطاق چهل وپنج خارج می شود کاملا فرسوده و بی جان شده و هفته ها باید بگذرد تا به حال عادی برگردد.

 در زندان مرکزی تبریزمحل وحشتناک دیگری نیز هست که بند سه یا بند کارگاه نام دارد .دراین بند حدود پانصد زندانی از همه  نوع محکومین جنائی ، مواد مخدر ،سرقت و متهمان سیاسی مخلوط شده اند .این بند درعمل برای استثمار زندانیان توسط مسئولین زندان ایجاد شده است درآنجا انواع کارها از قبیل فرشبافی ، کفشدوزی ،تریکوبافی ، نجاری ، جوشکاری و صنایع دستی و غیره در مقابل حقوق ناچیزی انجام می گیرد . حقوق ماهانه کارگران بین بیست تا چهل هزار تومان است که تقریبا معادل ده دولار می باشد . محصولات این بند در خارج از زندان توسط شرکتهای خصوصی یا دولتی فروخته می شود .(من از نام بردن اسامی این  شرکتها خودداری میکنم)

 شرایط زندان تبریز بقدری طاقت فرسااست که زندانیان به طعنه درمقایسه آنجا با زندان اوین درتهران ، زندان اوین را هتل می نامند .

 کلیه زندانیان سیاسی آذربایجان جنوبی در زندانهای تبریز ، اورمیه ، اردبیل ، زنجان و تهران بخاطر دفاع از حقوق بشر ، حقوق فرهنگی و زبانی ، برای دفاع از محیط زیست و همچنین بخاطر کمک رسانی به زلزله زدگان ماه اوت گذشته درارسباران دستگیر و زندانی شده اند اما ازطرف مامورین حکومتی متهم به اقدام علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام هستند .

 باتشکراز توجه شما