با سلام
و تشکر فراوان از آقای چنگایی بخاطر جوابهای بسیار زیبا و کوبنده . اما آقای چنگایی عزیز شما در مقام آشتی ملی در یک کشور مثل ایران که همه چیز ده برابر پیچیده است ( با وجود یک هژمونی معیوب ابدی ) مرا قانع نکردی ! در قباحت ارتجاع نوشتی ! آخر اینها به بچۀ خود رحم نمی کنند شما از اینها چه انتظار دارید ؟ آیا فاکت بلاتر از این وجود دارد برایت بنویسم ؟ شما می فرمایید پیشمرگها عنصر روشن و آگاه هستند که از خود واز آزادی و از ملت دفاع می کنند ! دقیقا بخاطر همین دلیل بسیار اشتباهتان ! حق مقابله مثل را برای خود و برای پیشمرگه ها محفوظ می دارید و بدین طریق کشتن مرزبانان و سربازان بدبخت را به دست عناصر روشن تحصیل کردی مثل پیشمرگه جایز دانسته و دفاع می کنید . این چه نوع اشتی ملیست ؟
این نوع حق مقابله مثل تا کی ؟ سالها ما باید هم دیگر را بعنوان دفاع و انتقام بکشیم ؟ لطفا کردستان ایران را
متشکرم از شما