کاهش مرحله به مرحله سرعت اینترنت تا «انتخابات»

هنوز یک ماه نگذشته از نامگذاری سال ۹۲ به عنوان سال حماسه های دوگانه سیاسی و اقتصادی، نهادهای حکومتی دست به کار شده اند تا نمایشی کاریکاتوری از حماسه ها را عرضه کنند. حماسه ای که البته ظاهرا قرار نیست حق و رای مردم اهمیت چندانی در آن داشته باشد. به گونه ای که حماسه سازان از دو ماه مانده به زمان انتخابات ریاست جمهوری،شبکه های اینترنتی و ارتباطی را نشانه رفته اند و با کاهش عامدانه سرعت اینترنت می خواهند سابقه حاکمیت اقتدارگرا برای کنترل هر چه بیشتر جریان آزاد اطلاع رسانی در آستانه انتخابات را تکرار کنند.

به گزارش کلمه، سانسور، فیلتر، پارازیت و دیگر روش های انسداد مسیرهای اطلاع رسانی برای هیچ یک از شهروندان غریب نیست؛ مواردی که بعد از کودتای انتخاباتی سال ۸۸ ابزار جدی و عملیاتی جریان حاکم برای کنترل و حذف جریان اطلاع رسانی شد و به موازات قطع شبکه های اس ام اس و تلفن در کنار سرکوب ها، کشتارها، بازداشت ها، حصرها و تهدیدها به کار گرفته شد و حالا در آستانه اولین انتخابات ریاست جمهوری پس از کودتای چهار سال گذشته این بار نیز همه ابزارها با قوت بیشتری به خدمت گرفته شده است.

این در واقع همان چیزی است که وزیر اطلاعات خود به آن اعتراف کرده و گفته است که با استفاده از تجربیاتی که از سال ۸۸ کسب کرده اند خود را مهیای برخوردها در انتخابات بعدی کرده اند. کاهش عامدانه سرعت اینترنت از سوی نهادهای حکومتی طی روزها و هفته های اخیر در حالی است که گزارش های رسیده به کلمه حاکی از آن است که روند کاهش سرعت شبکه اینترنت و دستکاری های وسیع در سرعت و دسترسی کاربران به شبکه جهانی اینترنت تا زمان انتخابات ریاست جمهوری طبق برنامه ریزی صورت گرفته شدت بیشتری خواهد گرفت. بر اساس این گزارش ها، برنامه ریزی هایی برای کاهش مرحله به مرحله سرعت اینترنت تا انتخابات در سراسر کشور صورت گرفته که هم اکنون مراحل ابتدایی آن آغاز شده است و در هفته های آینده سرعت دسترسی از این هم کمتر خواهد شد. علاوه بر این کاهش عمومی سرعت، محدودیت های جداگانه ای در دسترسی به برخی سایت ها از جمله زیر مجموعه های گوگل نیز در دستور کار است که برخی کاربران در هفته گذشته از مواجهه با این اختلالات خبر داده و گفته اند در چند روز گذشته، ورود به برخی از زیرمجموعه های سایت گوگل از جمله صندوق پستی الکترونیکی جی میل و شبکه اجتماعی گوگل پلاس یا غیرقابل دسترسی شده و یا به سختی امکان پذیر است. این در حالی است که محمد حسن نامی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با ادعای اینکه در سال ۹۲ قطعی اینترنت نخواهیم داشت، کاهش سرعت اینترنت را هم منکر شده و این موضوع که پایین بودن سرعت و ظرفیت اینترنت را مسائل امنیتی عنوان می کنند ادعایی کذب خوانده است.

اظهاراتی متناقض با سخنان  رضا تقی پور، وزیر پیشین ارتباطات احمدی نژاد که اذعان کرده بود کندی سرعت اینترنت در ایران دلایل امنیتی دارد. به هر روی، اصل ماجرا را باید در سخنان حیدر مصلحی، وزیر اطلاعات جست که از گسترش شبکه‌های اجتماعی در اینترنت به‌عنوان “تهدیدهای جدید” علیه جمهوری اسلامی یاد کرده و اعتراف کرده بود: «سرویس‌های اطلاعاتی اینترنت را به‌وجود آورده‌اند و اطلاعاتی به شما می‌دهند که در واقع آن چیزی که شما می‌خواهید نیست بلکه آن‌چه که خود می‌خواهند به شما می‌دهند و اطلاعات شما را می‌گیرند.»

نکته قابل تامل در سخنان وزیر ارتباطات طرح این ادعاست که کاهش سرعت گوگل ناشی از پاره شده کابل اینترنت در خلیج فارس بوده است! او اما با این اظهارات ناشیانه در گفت و گو با بخش خبری ٢٠:٣٠  سیمای ضرغامی توضیح نداده که چگونه است که پارگی کابل اینترنت تنها قطعی و کاهش سرعت سرویس های گوگل را نشانه رفته و این کابل ها تنها این سرویس را هدف گرفته و مشمول کل اینترنت نشده است.

دو ماه پیش نیز با قطع کامل نرم افزارهای ارتباطی اینترنتی و همچنین مسدود شدن VPN ها در کشور، ارتباط کاربران ایرانی با شبکه جهانی اینترنت با اختلالات اساسی روبه‌رو شد و مشکلات گسترده ای رو به رو شده و کاربران با قطعی های مکرر، کندی شدید سرعت دسترسی و انسداد دسترسی به برخی پورت ها و پروتکل های امن مواجه شدند.

در این میان آنچه واضح است، ترس شدید حاکمیت از حجم عظیم کاربران اینترنت و تاثیر آن ها در انتشار جهانی اخبار و اطلاعات است.  وبلاگ ها، وبسایت ها و شبکه های اجتماعی مجازی مختلف را باید  تنها رسانه های آزاد از کنترل حکومتی تلقی کرد که با وجود محدودیت های گسترده تا امروز نقشی عمده در سازماندهی اعتراضات پس از انتخابات سال ۸۸ و با گذر از آن مقطع در انعکاس صحیح رویدادهای داخلی ایفا کرده اند که حاکمیت حالا در صدد محدودسازی بیشتر آنها در آستانه انتخابات برآمده است. جریان حاکم در مسیر ایجاد محدودیت برای کاربران اینترنت پس از انتخابات مخدوش ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ و اعتراضات مردمی، راه اندازی شبکه ملی اینترنت را هم مورد توجه قرار داد. اقدامی که هنوز به آن نائل نیامده و با تشابه سازی های مختلف از شبکه های جهانی توفیقی در این مسیر حاصل نکرده است.

سال گذشته تاریخ های مختلفی برای راه اندازی اینترنت ملی مطرح شد. حتی زمان راه اندازی “اینترنت ملی” تا ۲۲ بهمن‌ ۱۳۹۰ اعلام شده و اما در عمل اتفاق نیفتاده است. با این همه مسئولان امر می گویند که دولت درصدد است این  پروژه را عملیاتی کند. طرحی که ابهامات و نگرانی های زیادی حول آن وجود دارد. چنانچه دکتر شهشهانی رئیس دانشکده ریاضیات دانشگاه صنعتی شریف که از وی به عنوان بنیانگذار اینترنت در ایران یاد می شود پیش از این گفته بود: اگر بیشتر مردم بدانند اینترنت ملی یعنی چه، با آن مخالف خواهند بود. چون مدلی که مطرح است، شبیه چیزی است که در چین وجود دارد. در مسیر آنچه ملی شدن اینترنت و یا همان اینترنتی که پاک خوانده می شود، تا امروز شاهد الگوبرداری  از سرویس ها و شبکه های مختلف مجازی نیز بوده ایم. همین چند روز پیش وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با تاکید بر اینکه مردم جهان، بیشترین نیازهای علمی و اطلاعاتی خود را از طریق سایتهایی مانند گوگل ارث و ویکی پدیا تامین می کنند، گفته است: زمینه عملیاتی شدن پروژه گوگل ارث اسلامی با نام “بصیر” فراهم شده است که با ایجاد دیتاسنتر مناسب، ظرف ۴ ماه آینده نهایی می شود.

ایمیل ملی نیز بیش از همه سال گذشته با خبر ممنوعیت شرکت های بیمه و بانک های ایران از استفاده از دامنه های اینترنتی غیر ایرانی و ایمیل های خارجی بر سر زبانها افتاد. طبق ادعای مسوولان حکومت  “ایمیل های عمومی نظیر Hotmail, MSN, yahoo, Gmail و… یکی از ابزارهای خروج اطلاعات کاربران از کشور است.” وزارت  ارتباطات در این زمینه از رئیس کل بانک مرکزی ایران خواسته بود به بانک های کشور دستور دهد به جای این ایمیل ها “از ایمیل با میزبانی داخلی که فهرست آن بر روی سایت مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت قرار دارد و به صورت مرتب به روز می شود” استفاده کنند. همچنین، بانک های داخلی ملزم شده اند در هنگام افتتاح حساب برای مشتریان، از قبول ایمیل های عمومی یا ایمیل هایی با میزبانی خارجی خودداری کنند و امکانات لازم را در اختیار مشتریان قرار دهند تا بتوانند در داخل بانک، ایمیل مناسب ایجاد کنند. فیض بوک را هم که برگرفته از نام فیس بوک است شاید باید مدل اسلامی شبکه جهانی و پرطرفدار فیس بوک تلقی کرد که با ورود به صفحه اصلی آن برای عضویت کاربران موظفند طبق قوانین فیضبوک و قوانین مربوط به جرائم رایانه ای فعالیت نموده و مدیران را از هرگونه ارسال خلاف قوانین مطلع سازند. و از سویی آمده است: هرگونه نشر و درج مطالب و تصاویرِ خلاف شرع ممنوع بوده و با متخلف برخورد قانونی خواهد شد و  تحریک کاربران، تبلیغ و دعوت به شیطان پرستی، فحشا، اعتیاد، خودکشی، سوء استفاده‌ی جنسی، شرکت در تظاهرات و تجمع‌های غیر قانونی ممنوع است. شبکه هایی که راه به جایی نبرده و با توجه به اهمیت فاکتور امنیت برای کاربران ایرانی و هم چنین بی اعتمادی به حکومت استقبالی از این معادل های خارجی و اسلامی و حلال و پاک! صورت نگرفته است. روندی که دامن خود حاکمیت را هم گرفته که بارزترین آن ایجاد  صفحه ای به نام آیت الله خامنه ای در فیس بوک بود. رویه ای که در آستانه انتخابات از سوی جریانات مختلف سیاسی جریان حاکم نیز در حال گسترش است.

ایران در ردیف دشمنان اینترنت در جهان

همین موارد است که باعث شده ایران طی سال های اخیر از سوی مجامع جهانی متهم به تلاشی بی سابقه برای “انسداد تقریبا کامل اطلاع رسانی” شود. با این همه محمود احمدی نژاد ایران را آزادترین کشور جهان خوانده است. ادعایی که گزارش های مختلف بین المللی آن را نقض کرده اند. نمونه آن  گزارشگران بدون مرز است که ایران در کنار چین، سوریه، بحرین و ویتنام از جمله دشمنان اینترنت خوانده شده است. بر اساس این گزارش ایران با راه اندازی شبکه اینترنت ملی که این گزارش آن را “اینترنت حلال” نامیده نظارت بر اینترنت را شدیدتر کرده است. باید منتظر ماه های پیش رو به انتخابات ریاست جمهوری و مسیر تازه جریان حاکم در حذف جریان های اطلاع رسانی باشیم.

برگرفته از اخبار ایران و جهان

پایان خبر./.