نامه توضیحی دکتر رحیم احمدی

 دوستان توده ای، رفقای گرامی

 به پیرو نامه من بحث و جدل و هیاهو هائی به راه افتاد که باعث تاسف است. قصد من از نوشتن این نامه فرستادن پیام «امید به آینده» به رفقای جوان توده ای بود . در تمام طول زندگی ام این اولین باری بود که از طریقی جز کانال حزبی نطراتم را بیان می کردم. تربیت حزبی ام  مرا ملزم می داشت که هرگز جز در راه زحمتکشان و حزب آنها دست به قلم نبرم.

 آنکه به رسم کجروان سرزخط تو می کشد

هر رقمی که می زند نامه سیاه می کند

 همانطور که در نامه ام قید کردم من با هیچکدام از جریان های حول حزب توده ایران نه ارتباط دارم و نه آنها را تائید می کنم. سایت راه توده بدون اجازه من نامه را چاپ و به ویدئوئی لینک داده است که بیماران ایرانی ام به رسم تشکر در زمان بازنشستگی ام تهیه کرده بودند.

این همه می تواند این توهم را پیش آورد که من از علی خدائی و اعمالش حمایت می کنم.

یکبار دیگر به روشنی می گویم که این چنین نیست.من نه اورا می شناسم و نه انچه می کند مورد تائید من است.

 رفقای عزیز،

حزب ما در تاریخ طولانی اش حوادث ناگوار بسیاری را شاهد بوده است . دشمن بیرونی و نادانی و خود خواهی های شخصی درون حزبی، فاجعه های اسف باری مانند نفوذ عباس شهریاری را سبب شدند. با اینهمه هربار حزب ما سربلند مجددا قد برافراشت . بدانید که رهبران رفتنی اند و حزب توده ایران ماندنی . هرگز امیدتان به آینده را از دست ندهید.

 رحیم احمدی

13 آوریل 2013 بوتروپ