کارخانه ای اسرارآمیز در ارتباط با جمهوری اسلامی در آلمان

بر اساس گزارش رادیو فردا، برای سالیان متمادی کمتر کسی خبری درباره کارخانه «ام‌سی‌اس تکنولوجيز» واقع در شهر کوچک ۷۰ هزار نفری «دينسلاکن» آلمان شنیده بود. به نوشته واشینگتن پست، اين مجموعه صنعتی به ظاهر در حيطه توليد کپسول‌های گاز فشرده فعاليت می‌کرد و نسبت به سایر کارخانجات دو وجه مشخصه متفاوت داشت: نخست اينکه پيشنهادهای سرمايه گذاران بالقوه را بدون استثنا رد می‌کرد و دوم، به نظر می‌رسيد فرآيند توليد در اين کارخانه به نحوی مديريت شده که «سودآوری» هدف آن نبوده است. در نهايت پس از بی‌ثمر ماندن تلاش اين کارخانه برای ارسال  يک ماشين صنعتی گرانقيمت به ايران مجموعه فوق در اواخر ماه مارس سال جاری (اوايل فروردين) بسته شد. دستگاه پيشرفته ای که «ام‌سی‌اس تکنولوجيز» قصد داشت آن را به ايران صادر کند، قابلیت توليد اجزای مورد نياز برای ساخت سانتريفيوژ و موشک را داراست. به گزارش روزنامه «واشینگتن پست»، از زمان تعطيلی اين کارخانه، حدس و گمان پيرامون سرمايه گذاران و مالکان اصلی اين واحد صنعتی بالا گرفته است. مقام‌های امنيتی اتحاديه اروپا و کارگران سابق «ام‌سی‌اس» با طرح پرسش‌هايی جدی اين احتمال را مطرح کرده‌اند که اين کارخانه بخشی از یک برنامه مخفی جهت کمک رسانی و تهيه اقلام لازم برای برنامه هسته‌ای ايران بوده است. این روزنامه آمریکایی می افزاید مالکيت اصلی کارخانه «ام‌سی‌اس تکنولوجيز» نيز پرسش‌های زيادی را در عرصه بين‌المللی دامن زده است، چرا که، ارتباطاتی ميان مالکيت اين مجموعه و يکی از وزرای پیشین اطلاعات ايران کشف شده است. با این حال، نام «ام‌سی‌اس» تاکنون در فهرست ناقضان تحريم‌های وضع شده عليه ايران نیامده و آن طور که يکی از صاحبان اين کارخانه می‌گويد شرکت یاد شده هيچ اقدام نادرستی نيز مرتکب نشده است. اسحاق حاجی زاده که تابعيت کانادايی دارد در سال ۲۰۱۱ دارايی‌های شرکت «ام‌سی‌اس» را خريداری کرد. وی به واشینگتن پست می‌گويد: «البته که مردم ايران نهايت تلاش خود را انجام می‌دهند که تحريم‌ها را دور بزنند، اما اين مسئله در شرکت من اتفاق نخواهد افتاد». حاجی زاده می‌افزايد: «من هرگز نمی‌خواهم کسی در دنيا به بمب هسته‌ای دسترسی داشته باشد. چنين چيزی خلاف انسانيت است.» واشینگتن پست می افزاید: در حالی که ايالات متحده آمریکا، آلمان و ديگر کشورهای غربی برای تشديد تحريم‌های ايران به منظور کند کردن برنامه هسته ای اين کشور می‌کوشند، مورد «ام‌سی‌اس» نشان داد که رديابی جريان ارسال فناوری و مواد اوليه دارای کاربردهای دوگانه نظامی و صلح آميز تا چه حد دشوار است. ولفگانگ اشميتز، سخنگوی اداره بازرسی گمرک آلمان به واشینگتن پست در اين باره می‌گويد: «جايی که فناوری دارای کاربرد دو گانه داشته باشيم، بازرسی کالاها به تنهايی کافی نیست و اطلاعات بيشتری درباره قرارداد لازم است.» يکی از مواد دارای کاربرد دوگانه که در «ام‌سی‌اس» استفاده می‌شود الياف کربن است. قدرت فوق‌العاده، مقاومت بالا در برابر حرارت و وزن سبک اين ماده موجب شده که از آن در صنايع هوافضا و خودروسازی استفاده شود. اما الياف کربن در کارخانه «ام‌سی‌اس» نيز در توليد کپسول‌های گاز فشرده و سيستم‌های هيدروليک کاربرد داشته است. از اين رو، بيش از ۲۶۰۰ پوند (حدود ۱۱۸۰ کيلوگرم) الياف کربن هم اکنون در کارخانه «ام‌سی‌اس» بدون استفاده انبار شده است. آنچه اين ماده را در ارتباط با برنامه هسته‌ای ايران حائز اهميت می‌کند، استحکام و مقاومت آن در برابر حرارت است که الياف کربن را به گزينه‌ای مناسب برای ساخت سانتريفوژهای پيشرفته تبديل می‌کند. بازرسان سازمان ملل متحد و مقام‌های اطلاعاتی غرب می‌گويند ايران در حال تلاش برای ساخت تعداد زيادی سانتريفوژ پيشرفته، موسوم به «IR‪-‬2M» است که غنی‌سازی اورانيوم را با سرعتی بسيار بيشتر از سانتريفوژهای فعلی انجام می‌دهد. به نوشته واشینگتن پست، در سال ۲۰۱۰ دولت کانادا شرکتی را در ايران به نام «ام‌سی‌اس پارس» مورد شناسايی قرار داد که «در فعاليت‌های  حساس غنی‌سازی هسته ای ايران» نقش داشت. اين شرکت که هم اينک تعطيل شده است به عنوان شريک تجاری «ام‌سی‌اس تکنولوجيز» آلمان در ايران عمل می‌کرد و تا سال ۲۰۱۱ تحت مالکيت مجموعه‌ای به نام «رِی کو» قرار داشت. این کمپانی آلمانی شريک آلمانی «شرکت سرمايه گذاری رِی» بود که آن هم زی نظر یک سازمانی مذهبی به رياست محمد ری شهری، وزير پیشین اطلاعات ايران، تعلق دارد. بيشتر اعضای هيات مديره اين شرکت مادر را سياستمداران جمهوری اسلامی تشکيل می‌دهند. در پایان واشینگتن پست می نویسد  اما جالب آنکه به تازگی يک گزارشگر از محل کارخانه «ام سی اس» در «دينسلاکن» آلمان بازديد کرد و دید که  محموله ۲۶۰۰ پوندی الياف کربن همچنان در جعبه‌های مقوايی در کف کارخانه چيده شده بودند. به گفته کارشناسان، اين مقدار الياف کربن به اندازه‌ای است که می‌تواند برای ساخت بيش از ۵۵۰ سانتريفوژ پيشرفته در ايران مورد استفاده قرار گيرد.

پایان خبر./.