در روز جهانی کودک تولدت مبارک دخترم

روشنائی صبح امروز برای من با شادی تولد تو عزیز یگانه ام آغاز می شود .با خاطره نخستین دیدار در اوج روزهای وحشت ، تعقیب وگریز .دیداری کوتاه از پشت درب شیشیه ای بخش زنان .موجودی کوچک با موهای پرپشت و سیاه در میان دست های مهربان زنده یاد دکتر "علی خوش نویس "که تمام زیبائی جهان را در لبخند ملیح نشسته بر چهره اش داشت.

"بهروز دختر سالمی است خوش بنیه !خوب دیدی !حال برو ونگران نباش من مواظبم "وهمان خنده آرام بخش .

بر می گردم با شادی وغرور پدر شدن !دختر داشتن ! غرور تعلق داشتن به یارانی که در این ساعات هراس با لبخندی که آرامشت می بخشند وزنی که راه ناهموار زندگی سختی که به نکبت انقلابی بس تلخ بر رویمان گشوده شده پا بپای من طی خواهد کرد به بهائی سنگین ،رنجی سخت وتلاشی فرا تر از حد تصور .

ما گذر می کنیم از آن روزها ، گذر می کنیم با اندوهی عمیق نشسته بر جان ! مرز های جغرافیائی را پشت سر می نهیم ، جا می گداریم عزیزانمان را ! کودکی ،نوجوانی وجوانیمان رادر آن سرزمین گرامی ! با دنیائی از خاطره.

مهاجرتی ناگزیر را همراه تو دخترک کوچک می پذیریم ! تاب می آوریم .

تجربه می کنیم غم را ، اندوه وشادی را در دوره جدیدی که آغاز شده بی آن که یک لحظه فراموش کنیم آن سرزمین را آن مردم را ! آن خاطرات عجین شده با جان را !

بهر مناسبتی از دفتر خاطرات برگی بیرون می کشیم بیاد می آوریم لحضات تلخ وشیرین را .

امروز در این گرامی ترین روزتاریخ! روز کودک !

من از دفتر خاطراتم زیبا ترین وعزیز ترین روز زندگیم را بیرون می کشم !روزی که دخترم مریم پای بر هستی نهاد ومن را پدر و فراست را مادر کرد .تجربه جدیدی از زندگی و نگاه دیگر گونه ا ی به حیات .

قدمت مبارک دخترم با دنیائی آرزو های نیک برای تو و تمامی کودکان جهان .آرزوئی که سرفصل آن زندگی درجهانی خالی از جنگ باشد .جهانی انسانی با حقوق برابر زن ومرد..

جهانی آزاد مبتنی برعدالت دور از زشتی وابتذال که در آن کودکان بی هراس در دستهای مهربان پزشگانی جونان علی خوش نویس با آن خنده همیشگی بر لب ! پای بر جهان هستی بگذارند ولذت نخستین لبخند گرم انسانی را در چشمان خود منعکس سازند..

مرا چنین جهانی آرزوست.