قاسم شعله سعدی خود را یکی از کاندیداهای رهبری اعلام کرد و موجب تمسخر بسیاری شد

شب گذشته در یک کلاب بیش از هزار نفری که پیرو پیام آقای میرحسین موسوی تشکیل شده بود بحث ها به موضوع رهبری جنبش زن زندگی آزادی کشیده شد. از جمله صحبت های بسیار شگفت انگیز که ادعای آقای قاسم شعله سعدی بود که خود را یکی از کاندیداهای رهبری اعلام کرد!

آقای فرج سرکوهی بسیار عزیز ، دوست داشتنی شجاع و خوش فکر، ضمن اینکه تاکید کرد که این بحث بسیار بی موقع است، پاسخی درخور و بسیار عمیق و تحلیلی داد که از آن بسیار آموختم. در اینجا با الهام از صحبت های آقای سرکوهی چند نکته ای می نویسم:

۱- جنبش زن زندگی آزادی فقط با خودش قابل مقایسه است، و تا حدودی با انقلابهای رنگین، انقلاب مردم اوکراین و سرانجام رهبری زلنسکی و یا جنبش تحریر مصر و تا حدودی با جنبش های فمینیستی و والستریت .

۲- این جنبش ها همگی دارای چشم انداز و اهداف روشن بوده اند، البته نه مانند گذشته که از بالا تعیین می شده است، بلکه اهداف و چشم اندازها در مسیر مبارزه و ادامه راه خلق شده اند.

۳- جنبش زن زندگی آزادی دقیقا در تداوم جنبش های اعتراضی ۸۸ تا ۹۸ است که از شعار «رای من کو» به گذار از حکومت رسید و اکنون با شعار ایجابی «زن زندگی آزادی» آینده را نیز ترسیم می کند.

۴- این جنبش ها در مسیر مبارزه و ادامه راه، رهبران خود را پیدا کرده اند، از جمله از میان فعالین میدانی، هنرمندان و ورزشکاران. بنابراین بهتر است بجای نشستن و تحلیل کردن این جنبش آنهم از زاویه نظریه های پیشین و سنتی، با آن همراه شویم و روح جوانی و زنانگی آنرا بفهمیم و درک کنیم.

۵- جنبش زن زندگی آزادی، یک جنبش توده بی شکل نیست، شبکه ها و رهبران میدانی خود را دارد و سرانجام رهبری واحد خود را از میان همین رهبران میدانی پیدا خواهد کرد و ما که در خارج کشور هستیم، بهتر است بجای دغدغه رهبری تلاش کنیم فقط آدرس آن برای نظام بین الملل و جامعه جهانی باشیم.

۶- وظیفه ما همراهی و انعکاس صدای این جنبش است. حتی اگر این جنبش منجر به انقلاب و سرنگونی نشود، گام بسیار بزرگی در مسیر آزادی ایران برداشته است.

۷- بر خلاف ادعای آقای شعله سعدی، تا کنون هیچکس این توهم را نداشته است و مدعی رهبری نبوده است، حتی آقای رضا پهلوی ادعای رهبری جنبش زن زندگی را نکرده است. خانم مسیح علی نژاد نیز همیشه گفته است که تو ای زن، من و تو رهبریم. بیانیه ۲۲ نفره نیز فقط برای حمایت از مردم ایران و فراخوان اعتصابات صادر شد. امضا کنندگان بیانیه نیز هیچ گاه مدعی رهبری نشده اند بلکه در پی ایجاد ستادی برای حمایت و هماهنگی با جنبش اعتراضی و انقلابی زن زندگی آزادی هستند.