رفتن به محتوای اصلی

روزی که فهمیدم من فرزند دو نفرم .

روزی که فهمیدم من فرزند دو نفرم .

• 
روزی که فهمیدم من فرزند دو نفرم .
 این متن را سال ها قبل فرهاد میثمی زندانی سیاسی که هنوز در بند است!نوشت.
 من نامه ای برای او نوشتم. حال بعد سال ها یاد آوری بخشی از آن نامه تلفیق شده با این روزهای مبارزه، شرافت  وافتخارکه زنان آفریننده وپیشگام آن هستند! خالی از لطف نیست.
"فرم را پر کرده بودم وداده بودم دست متصدی پشت باجه که مشخصاتم رایک به یک وارد کامپیوترمقابلش می کرد.تا رسیدبه قسمت فرزند که من مقابل آن نوشتنه بودم فرزند" علی و صدیقه ". مکثی کرد ! انگارچیزی طبق روال معمول نبود. قبل از این که فرصت کند چیزی بپرسد صدایم را صاف کردم ، سینه ام را جلو دادم وبا حالتی حق به جانب گفتم خب می دانید ،آخر من فرزند دو نفرم."

 سال ها از نوشتن این مطلب توسط فرهاد میثمی عزیز می گذرد.رسیده روزهائی که هر ایرانی چون او با افتخار سینه جلو دهد و در مقابل نام فرزند کیستی؟ با غرورنام پدر ومادر خود بنویسد.
 نوشتنی حاصل از حماسه ای که امروز زنان این سرزمین در میدان مبارزه بایکی از عقب مانده ترین وجنایت کار ترین حکومت های جهان پیش می برند.تا جایگاه زن را در شایسته ترین جای ممکن قرار دهند.
فرهنگ جدیدی را پایه گذاری کنند که در آن جایگاه زن بعنوان نیمه معنی دهنده وتکمیل کننده زندگی ثبت شود.
مبارزه ای که مسلما بخش زیادی از آن حاصل درد ،رنج،زندان و کشته شدن بسیار عزیزان بخاطر آزادی است .  
  فرهاد عزیزنوشته بود:" نمی دانم آن چه را که در قلب انسان جریان دارد چه بنامم ؟ اما می دانم که آن را می توان به صورت رشته های مختلف در آورد و هدیه کرد."
کاری که امروز هزاران ایرانی از کردستان قهرمان! تا سیستان وبلوچستان ،تا جای جای این سرزمین شگفتی آفرین انجام می دهند.
در طول تاریخ این سرزمین هزاران جان عاشق چون تو در طلب آزادی قلب خود بر سر دست گرفته در جستجوی آسمانی صاف وروشن بر آمدند رهپویانی که راه خطر جستند تا از کرامت انسانی و از آزادی ما دفاع کنند.امروز بسیار قلب های عاشق وجوان در خون می تپند تا از سهم زندگی ما ،از سهم زندگی خوددفاع کنند! ازتاریخ یک سرزمین از،کرامت انسانی وفرهنگ یک ملت.از حقوق دریغ شده زنان که دزدان تاریخی  قرن ها قبل از ما ربوده اند.از آزادی!
فرهاد میثمی عزیز!
" کنیت تو مرا به یاد نام عزیز دیگری می اندازد که هم کنیت تو بود."مرتضی میثمی " معلم ، هنرمند ، عاشق و روشن گری چون تو .با چشمانی روشن به زلالی دریا! مهربان ! محجوب و آرام . اما استوار بر سرایمان خود به آزادی و عدالت  که از مردمان این سرزمین گرفته شده است .جان  . عاشقی که در سال شصت وچهار غربیانه در هیاهوی جنگ تیر باران گردید و در گورستانی گمنام به نام خاوران به خاک سپرده شد. می دانم که میدانی ! او هم چون تو وهزاران عاشق خفته در خاوران خواهان مبارزه بدون خشونت بود.افسوس !خاورانی که امروز دهان گشوده واز زبان هزاران جوان داد خواهی می کند وصلای آزادی وعدالت می دهد.
می دانم آن چه که امروز ترا چنین استوار در عزمی که داری نگاه می دارد ناشی از فضیلت عمیق وبی گزندی است که سالها برای رسیدن به آن تلاش کرده و جنگیده ای .در پیله تنهائی به تعمق نشسته به اعماق وجودخود رفته ای ، از درون بر آمده ای! جان را همه مبدل به روح کرده! از دریای معرفت جرعه ای نوشیدی که دریا به آن حسادت می کند . پس آن گاه چون شاپرک دوست داشتنی از پیله در آمدی. 
می خواستی دیده نشوی ! اما این ممکن نبود بالهای تووامسال تو بالهای شاپرک در آمده از درون پیله نیست !شما درسیمای یک انسان زاده می شوید. آن چنان که شاملو ترسیم کرده است 
انسان زاده شدن تجسدوظیفه بود
توان دوست داشتن ودوست داشته شدن 
توان شنفتن 
توان دیدن وگفتن 
توان اندوهگین وشادمان شدن
توان خندیدن به وسعت دل
 توان گریستن از سویدای جان
توان گردن به غرور افراشتن در ارتفاع شکوهناک فروتنی
توان جلیل به دوش بردن بار امانت 
توان تحمل غمناک تنهائی ..." شاملو 
تووصد ها آزادی خواهی چون تو مانندعقابان بلند پروازی هستید .که تن به ذلت ندادید  تا در اوج پرواز کنید. تن به طوفان بسپارید و آزادی را صلا دهید.از فضیلت دانستن ،فضیلت پایبند ماندن به حقیقت دفاع کنید. 

آن چه که امروز ترا چنین استوار در راهی که برگزیده ای نگاه می دارد !عشقی است که به نسل جوان و آینده آزاد این سرزمین داری! این را تمام زندگی پر باروتاثیر گذارت روی بخش وسیعی از جوانان شهادت می دهد.
نگران نسلی هستی که حکومت اسلامی تلاش می کند آن ها به سوی یک نیهلیسم کامل سوق دهد
فرو پاشی تمام ارزش ها ! هیچ ارزشی واقعی نیست که تکیه گاه جوانان شود ! در برابر این همه استبداد ،فساد ، تزویر وریا چه می توان کرد؟آیا این نسل راهی جز مبارزه بی امان با حکومتی که جواب هر سوال را با گلوله می دهد دارد ؟  
مگر خودت ننوشتی 
صدای" شلپ شلپ شادمانه ای پشت سر شنیدم وبرگشتم ونگاه کردم .وای خدای من دارم چه می بینم ؟ همان "ماهی سیاه کوچولوی سرتق ، پرسشگر"
بالاخره خودت را به اقیانوس رساندی ؟
 همان طور شادمانه غور وغوس کنان پاسخ داد " آری معنایم را رساندم !مگر داستان را نخواندی ؟ یادت رفته ؟ آخر من در این راه جسم خاکیم را از دست دادم یادت که نرفته ؟من بیاد می آورم که او چگونه برای رسیدن به این اقیانوس جانش را بر سر  مبارزه با آن مرغ ماهی خوار نابکار گذاشت. 
با خوشحالی فریاد زدم ولی تو نمرده ائی ؟ تو که هنوز زنده هستی !در حالی که نگاه دوستانه وتعجیب آمیز ش را به سوی من گسیل می داشت با لحنی متین وشمرده گفت "چه فرقی می کند زندگی یا مرگ  یک ماهی کوچولوی سیاه دربطن بی نهایت هستی ! قبلا هم به تو گفته بودم مرگ خیلی آسان می تواند به سراغ من بیاید !اما من تا می توانم زندگی کنم نه باید به پیشواز مرگ بروم. البته اگر یک وقتی ناچار با مرگ روبروشدم که می شوم.مهم  این است که زندگی یا مرگ من چه تاثیری بر زندگی دیگران دارد."
 نوشتی شهر زادقصه گو!قصه ها نوشتی در این سرزمین .
اماهنوز بسیار قصه های ناگفته ، قصه های زیادی برای گفتن داری.
دوست دارم شهر زاد قصه گورا با آن چشمان درخشان ومهربان !با سیمای صبور خویش. که از ورای میله های زندان به آسمان تیره شده از دود باروت خیره می شود .بصدا های مبهم هزاران جان عاشق رهائی گوش می سپارد.غمگین اما امیدوار .به هزار دومین داستان خود فکر می کند .به حدیث ،به آرش !به شعار "زن ،زندگی،آزادی" به کیان کوچک با قایق چوبی پره ای اش رها شده در اقیانوس مردم  .ایوالفضل محققی

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

ایران گلوبال

تصویر

تصویر

تصویر

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید