زندانیان سیاسی بیگناه ترکمن را آزاد کنید!
چندین ماه از زندانی و حبس غیر قانونی امید کوکبی دانشمند جوان و نخبۀ ترکمنهای ایران، برگزیدۀ المپیاد و دانشجوی فوق دکترای فیزیک اتمی با گرایش لیزر در دانشگاه تگزاس آمریکا، و آرش سقر، روزنامه نگار و از اعضای ارشد ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی، کاندیدای ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ در مناطق سنی نشین، در بند۳۵۰ زندان اوین میگذرد.
امید کوکبی این دانشمند جوان، روز دهم بهمن ماه هنگام ترک کشور در فردوگاه امام خمینی تهران بدون ارائۀ هیچگونه دلیل و مدرکی علیه او، و صرفا با ادعای غیر مستند وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران، مبنی بر« ارتباط با دولت متخاصم» و « کسب درآمد نامشروع» بازداشت میشود. این نخبۀ المپیادی کشور، علیرغم دستور مساعد شعبه ۱۵ دادگاه، تاکنون بدون اجازه ملاقات با وکیل خود، همچنان در بند۳۵۰ زندان اوین زندانی است. ضمن آنکه طبق تحقیقات ارگانهای امنیتی ایران، امید کوکبی نه تنها هیچ گونه سابقه فعالیت سیاسی نداشته و ندارد، بلکه توانسته است، همراه با سایر نخبگان المپیادی مورد تقدیر رهبری نیز قرار بگیرد.
امروز کدام وجدان آگاه میتواند در مقابل چنین بی قانونی و تضییع حقوق اولیه این نخبۀ علمی برجسته و جهانی بی تفاوت مانده و یا سکوت اختیار کند، امروز صحبت از زندانی صرف یک فرد نیست، بلکه سخن از زندانی شدن قانون، دانش و علم نوین جهانی که میتواند در مسیر توسعۀ جامعۀ بشری سهم بسزایی داشته باشد، است.
آرش سقر از جمله دیگر زندانی فعال سیاسی و روزنامه نگار ترکمنهای ایران میباشد که از اول آذر ماه هشتاد و هشت، همچنان با اتهام « اقدام علیه امنیت ملی» و «همکاری با ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی کاندیدای ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸» و بدون حق حتی یک روز مرخصی و دسترسی به تلفن و ملاقات حضوری با خانودۀ خود، در بند۳۵۰ زندان اوین به پنج سال زندان محکوم شده است.
آرش سقر از دو جنبه مورد توجه ویژۀ دستگاه و ارگانهای امنیتی جمهوری اسلامی میباشد. نخست؛ همکاری با ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی و وجه دوم تعلق و وابستگی ملی – مذهبی وی به ترکمنهای ایران است، که هر گونه راه مداراگری دولتمردان جمهوری اسلامی ایران را نسبت به وی محدود و محدودتر میسازد. بطوریکه علیرغم بستری شدن همسر وی بدلیل ابتلا به بیماری سرطان و فشار روحی وارده به فرزند پنچ سالۀ او، نه تنها مسئولین مربوطه هنوز از دادن حتی یک روز مرخصی ممانعت بعمل اورده و میاورند همچنین با حق زیارت و ملاقات حضوری نیز مخالفت میکنند.
ما امضاء کنندگان زیر ضمن رسیدگی فوری و عادلانه به وضعیت ناهنجار و غیرقابل استناد به قوانین و حقوق اولیۀ انسانی آنها، آزادی بدون قید و شرط این دو زندانی ترکمنهای ایران را از مسئولین مربوطه و دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران خواهانیم.
1- رشید آهنگری مدیر مسئول نشریۀ گفتمان ترکمنها « Turkmentalk»
2- یوسف کر مدیر مسئول نشریۀ "کانون فرهنگی و سیاسی خلق ترکمن"- واحد آلمان
3- دکتر خانگلدی اونق پژوهشگر تاریخ و ادبیّات – تورنتو و مدیر مسئول مسئول نشریۀ «خوجه نفس نیوز»
4- هیئت تحریۀ نشریۀ «ترکمنصحرا گلوبال»
5- ایوب گرکزی مدیر مسئول نشریۀ تایاق (طنز)
6- ولی محمد آخوند ارزانش ( شخصیت ملی مذهبی ترکمن )
امید کوکبی، دانشمند جوانی است که اکنون یک سال است در زندان جمهوری اسلامی به سر می‌برد. او دو بار به آیت‌الله آملی لاریجانی رئیس قوه قضائیه ایران نامه نوشته و خواستار رسیدگی به وضعیت خود گردید. عده‌ای از دانشمندان و استادان دانشگاه‌های جهان و برندگان جایزه نوبل نیز به آقای سید‌علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی نامه نوشتند و درآن خواستار رسیدگی به وضع امید و آزادی هر چه سریع‌تر وی گردیدند. متأسفانه تاکنون هیچ یک از این اقدامات ثمری نداده و امید کوکبی همچنان بلاتکلیف و زیر شکنجه‌های روحی و روانی در زندان اوین محبوس است.
امید کوکبی؛ جوان ترکمن، دانشمند فیزیک اتمی و به نظر بسیاری از کارشناسان از نوابغ این رشته؛ در ١٠ بهمن ماه سال ١٣٨٩ به هنگام بازگشت از آمریکا جهت دیدار با خانواده‌اش در فرودگاه امام خمینی ایران به اتهام «ارتباط با دول متخاصم و کسب درآمد نامشروع» بازداشت گردید.
او دوره دکترای خود را در بارسلون اسپانیا به اتمام رسانده و برای تکمیل دوره تحصیلی خویش به دانشگاه تگزاس آمریکا دعوت گردید. وی تمامی اتهامات وارده از سوی حکومت جمهوری اسلامی را رد کرده و در نامه نخست خویش خطاب به رئیس قوه قضاییه خواهان آن گردید که هر چه سریع‌تر به وضعیت او رسیدگی شده و در یک دادگاه منصفانه مورد محاکمه قرار گیرد. مقامات جمهوری اسلامی نه تنها به نامه وی پاسخی ندادند، بلکه در راه ارتباط وی با وکیل خود نیز کارشکنی نموده و او را از تأمین حداقل شرایط عادلانه و انسانی برای دفاع از خویش محروم نمودند.
اینک یک سال از زندانی شدن امید میگذرد و در ملاقات او با خانواده‌اش نیز محدودیت ایجاد کرده‌اند. خود امید در باره "گناهی" که موجب محروم شدن از زندگی طبیعی و پژوهش‌های علمی‌اش شده، در نامه دوم خود به آقای لاریجانی چنین نوشته است: «تنها گناه من اين بوده و هست که تحصيلاتم منحصر به فرد بوده و در ايران کسی در اين رشته تخصص و تحصيلات من را ندارد و از بد حادثه ظاهراً اين تخصص شديدا مورد نياز واقع شده است.»
به امید کوکبی اتهام «ارتباط با دول متخاصم و کسب درآمد نامشروع» را می‌زنند، خود او در رد این اتهام در نامه‌ای که نوشته چنین اشاره می‌کند: «چگونه میشود به کسی که متهم به جاسوسی يا ارتباط با اجانب است اطمينان کرد و او را به محرمانه‌ترين و سری‌‌ترين بخش اسرار نظام دعوت کرده و از او درخواست همکاری نمود؟»
یکی از همکلاسی‌های دوران دانشگاهی او که امید را از نزدیک می‌شناخت می‌گوید، امید در هیچگونه فعالیت سیاسی شرکت نداشته و همواره با کارهای علمی سرگرم بود. اوضمن رد اتهام همکاری امید با دولت‌های بیگانه اعتقاد دارد که یکی از دلایل عمده حبس او به دلیل تعلق قومی به ترکمنها میباشد.
هموطنان! تا دیر نشده برای رسیدگی به وضع امید کوکبی از سوی مقامات جمهوری اسلامی و آزادی او اقدام نماییم. امید را تنها نگذاریم! همه امکانتمان را بکار گیریم و از مسئولان دولتی ایران بخواهیم که در اسرع وقت اقدامات لازم را برای رسیدگی هر چه سریع‌تر به پروندۀ این زندانی نخبه‌ی علمی انجام دهند. ما انتظار داریم که حداقل شرایط لازم بایستی برای دفاع عادلانه امید از خود در برابر اتهامات بی‌اساس به گفته‌ی خود وی فراهم گردیده و در یک دادگاه بی‌طرف و منصف مورد محاکمه قرار گیرد.
شنبه، ۱۵ بهمن ۱۳۹۰
احمد مرادی- سردبیر سایت تورکمنصحرا مدیا
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید