دیدگاه نامزدهای ریاست جمهوری درباره سیاست هسته ای

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در دو روز آخر هفته، تعدادی از نامزدهای انتخابات نمایشی ریاست جمهوری به سفرهای استانی رفتند و بیش تر با سخنرانی در بین طیف های مختلف مردم سعی کردند آرای بیش تری را به سمت خود جذب کنند و به تبع آن مجبور شدند برنامه های اقتصادی خود را معرفی کنند و کم تر به مسائل سیاست خارجی و هسته ای پرداختند. در سایت این خبرگزاری اظهارنظرهایی از کاندیداها درباره این دو موضوع نیز منتشر شده است که چکیده آن را در زیر میخوانید و ما داوری را نیز به خوانندگان واگذار میکنیم:

جلیلی: دشمنان پای میز مذاکره اقرار می کنند که ایران تنها مقاومت نکرده بلکه پیشرفت هم داشته است. سعید جلیلی گفت: بعد از 34 سال هرچقدر به گفتمان اسلام ناب که امام ایجاد کرد و رهبری ادامه داد نزدیک تر بودیم، این گفتمان حیات جدیدی یافت. اگر امروز عزت و اقتداری داریم و اگر می بینیم دشمنان ما پای میز مذاکره اقرار می کنند که ایران تنها مقاومت نکرده بلکه پیشرفت هم داشته است، به دلیل همین گفتمان انقلابی بوده و مطمئن باشید هرجا فاصله بگیریم، پیشرفت ما متوقف خواهد شد. جلیلی ادامه داد : مردم با وجود این دو عنصر یعنی اسلام ناب و توده مردم، در برابر تمام دنیا ایستاده اند، انقلاب کرده اند و جنگیده اند و امروز هم در مباحث هسته ای ایستاده اند و می گویند ما می خواهیم هسته ای شویم اما دنیا می خواهد ایران هسته ای نشود.

حداد عادل: ما با اروپا جنگ داریم و آن هم جنگ اقتصادی است. او گفت: آمریکا میل دارد این طور وانمود کند که در فشار اقتصادی ایران موفق شده است ولی ما معتقدیم آن ها به یک دهم آن چیزی هم که می خواستند نرسیدند. این کاندیدای اصولگرا تاکید کرد: بعد از تمام آزمایش ها و بعد از به راه انداختن هشت سال جنگ تحمیلی حال به سراغ تحریم رفته اند، ممکن است بخواهند هشت سال هم جنگ اقتصادی را در پیش بگیرند و ما باید نشان بدهیم همان گونه که در جنگ هشت سال ایستاده ایم با اقتصاد مقاومتی هم مقابل آن ها می ایستیم و کشور را حفظ می کنیم و راهی غیر از این نداریم. او ادامه داد: دشمن روزی حاضر می شود سر میز مذاکره با ما بنشیند و دیپلماسی را رعایت کند که مطمئن شود ملت ما با فشار اقتصادی عقب نشینی نمی کند و جز این راهی نداریم.

رضایی: کشورهای عربی برادران ما هستند و دلیلی وجود ندارد که با هم اختلاف داشته باشیم. محسن رضایی، در گفتگو با شبکه خبری العالم، با اشاره به تحریم ها گفت: من از فرمول پنج به علاوه سه استفاده می کنم. پنج کشور همسایه سوریه یعنی ترکیه، عراق، اردن، فلسطین و لبنان؛ به علاوه ایران، عربستان و مصر. من پیشنهاد خواهم داد که این گروه تشکیل شود و بر جلسه مشترکی که بین مردم سوریه و دولت و معارضان سوری - نه غیرسوری- تشکیل می شود نظارت کنند. در واقع دولت، مردم و معارضان سوری درباره برنامه ای بر محور دموکراسی با یکدیگر هماهنگ شوند و 3+5 هم نظارت کند و برای این منظور کمک کند. حل بحران سوریه اکنون همکاری دسته جمعی را می طلبد و فکر می کنم می توان مساله را حل کرد و درگیری را پایان داد. او درباره دیدگاه غرب مبنی بر این که مسائل حساس ایران در دست سپاه پاسداران قرار دارد، گفت: پس از پایان جنگ اقتصاد ایران اقتصادی فروپاشیده ای بود. پیمانکاری در آن صورت نمی گرفت و خیلی از کارآفرینان به خارج از کشور رفته بودند. نیروهای مسلح ایران هم بیش از پنج یا شش هزار تجهیزات مهندسی داشت که اگر از آن ها استفاده نمی شد، آسیبی هم به کشور وارد می شد و هم این که این تجهیزات از بین می رفت و فرسوده می شد. از این رو، دولت از سپاه درخواست کمک کرد و ده ها سد و اتوبان و جاده با کمک سپاه در کشور ساخته شد. از سال 1384 که سیاست های اصل 44 ابلاغ شد، باید همه وزارت خانه ها و همه دولتی ها چه نظامی ها و غیرنظامی ها باید آرام آرام از اقتصاد خارج می شدند و اقتصاد به دست مردم واگذار می شد. من همین کار را می کنم؛ یعنی با سیاست های اصل 44 که تنظیم شده، کاری خواهیم کرد که نه تنها نیروهای مسلح بلکه دولتی ها هم از اقتصاد خارج شوند و اقتصاد از دست آن ها آزاد شود و به دست مردم بیفتد.

روحانی: با شعار نمی توانیم در جهان سیاست گام برداریم. آخوند حسن روحانی در گفتگوی تلویزیونی خود گفت: سیاست داخلی و خارجی از یک اصل مهم پیروی می کند و آن، اصل هویت و منافع آن کشور است. او گفت: به عنوان نمونه در شورای امنیت سازمان ملل آن هایی حق وتو دارند که قدرت شان - مخصوصا قدرت نظامی – بیش تر است و در واقع آن هایی حق وتو دارند که قدرت هسته ای را در اختیار دارند. بنابراین باید قدرت ملی را افزایش دهیم تا در سیاست خارجی منافع خود را تامین کنیم. با شعار نمی توانیم در جهان سیاست گام برداریم. آخوند روحانی گفت: امروزه تحولاتی که در سطح جهان اتفاق می افتد، همگان معتقدند که باید با ابزار و آمادگی کامل به دنبال حفظ منافع ملی خود یا قدرت ملی بیش تر بود؛ البته مقصود قدرت نظامی نیست بلکه باید از قدرت نرم و هوشمند استفاده کرد. او در برابر این پرسش که "آیا در دولت خود پیگیری حقوق هسته ای را مورد توجه قرار خواهید داد تا تحریم ها برطرف شود؟" گفت: برای اصل فن آوری هسته ای بسیار زحمت کشیده شده است و کار آن از سال 67 آغاز شد. البته منظورم از فن آوری هسته ای، غنی سازی است. ما در دولت سازندگی تقریبن فن آوری را به دست آوردیم و آماده بود و در دولت اصلاحات نیز تقریبا کامل شد. اولین بار غنی سازی با یک عدد در سانتریفیوژ در تابستان 81 انجام شد و سپس مراحل پیشرفت کار ادامه داشت. در پاییز 83 و سپس در فروردین 84 نیز کار در اصفهان و بندرعباس دنبال شد و تقریبا به کمال نزدیک شد. روحانی همچنین گفت: در این مدت تلاش این بود که صلح آمیز بودن فن آوری هسته ای اثبات شود و از سوی دیگر بگوییم که آمریکا دروغ می گوید.

غرضی: مذاکره با آمریکا را به صلاح نمی دانم ولی تعامل می کنیم. محمد غرضی در گفتگوی خود گفت: سیاست خارجی نیز انعکاس استعداد داخلی است. وقتی شما در داخل کشور تورم دارید، بیکاری دارید، تولید ندارید و جریان سلامت شما درست نیست و هر روز مسئله ای در کشورتان به وجود می آید، در دنیا به شما مثل یک آدم ورشکسته نگاه می کنند. سیاست، نوشتنی نیست. او افزود: وقتی در داخل یک کشور ده ها مسئله دارید در خارج شما را چگونه می بینند؟ حتا اگر جریان اطلاعاتی، نظامی و اجتماعی شما قوی باشد، در دنیا فقط با این ها شما را نمی سنجند. اگر می خواهید در دنیا یک عمر زندگی کنید باید انعکاس تان مناسب و قابل قبول باشد. سیاست خارجی را باید بر اساس استعداد داخلی بگذاریم. اگر ضعیف باشید حساب تان نمی کنند. او ادامه داد: من سعی وافرم در سیاست خارجی این خواهد بود که شکاف ها را پر کنم. بعد از انقلاب هم کاری نداشته ایم، اما از یک طرف می گویند که شما می خواهید بمب اتم بسازید و دست هم برنمی دارند اما ما یک ملت مستقل هستیم و از اهداف مان کوتاه نمی آییم. او تاکید کرد: من مذاکره با آمریکا را به صلاح نمی دانم ولی با آن تعامل می کنیم. هر جا زد، می خورد. ما تابع مقررات آمریکا نیستیم و در میدانی وارد می شویم که خودمان بخواهیم، نه در میدانی که برای مان درست کنند. من به کسانی که قصد دارند به من رای دهند این اطمینان را می دهم که به هیچ وجه زیر بار باج دادن به خارجی ها نخواهم رفت.

پایان گزارش./.