بازنشستگان ابرچالش دولت ورشکسته رئیسی

صندوق‌های بازنشستگی اساسا مایملک دولت‌ها محسوب نمی شوند و سرمایه آنها توسط کارگران ذخیره شده است. به همین دلیل هیچ دولتی حق دست اندازی به این صندوق‌ها را ندارد

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، در روزهای منتهی به ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر، بازنشستگان تامین اجتماعی و مخابرات در بسیاری از شهرها از جمله تهران، کرمانشاه، خرم‌آباد، همدان، شوش، شوشتر، اراک، اهواز، اصفهان، تبریز، قم، مشهد و … تجمع‌های اعتراضی برپا کردند. این تجمع‌ها در اعتراض به مصوبه دستمزد سال ۱۴۰۲ و حقوق زیر خط فقر برای بازنشستگان می‌باشد.

تجمع اعتراضی در ۳ شهر استان خوزستان از جمله شوش، شوشتر و اهواز در آستانه سفر رئیسی به این استان بود. در اهواز جمعی از بازنشستگان شعار « رئیسی بی‌عرضه برگرد برو تو حوزه» و « دولت خیانت می‌کند مجلس حمایت می‌کند» سردادند.

بازنشستگان در شهرهای مختلف شعار می‌دادند « فقط کف خیابون، به دست میاد حقمون» سردادند. این شعار باعث وحشت سران حکومت شده است. زیرا در صورت استمرار این اعتراضات امکان گر گرفتن دوباره اعتراضات سراسری می‌رود. کابوسی که سران حکومت تلاش می‌کنند به هر صورت ممکن، آنرا به تاخیر بیندازند.

تجمع بازنشستگان در اعتراض به عدم اجرای آیین نامه دستمزد مصوب سال ۸۹ و افزایش سهم بیمه تکمیلی بازنشستگان به ۵۰ درصد می‌باشد.

تهدید و ارعاب بازنشستگان توسط مقامات امنیتی

مقامات امنیتی با تهدید و ارعاب بازنشستگان می‌خواستند، از گسترش اعتراضات به سایر شهرها جلوگیری کنند. در این راستا با ارسالSMS  و بازداشت و احضار فعالان کارگری تلاش کردند تا اعتراضات را مهار کنند.

 صندوق‌های بازنشستگی اساسا مایملک دولت‌ها محسوب نمی‌شوند و سرمایه آنها توسط کارگران ذخیره شده است. به همین دلیل هیچ دولتی حق دست انداز به این صندوق‌ها را ندارد. اما در چند دهه گذشته دولت‌ها به منظور تامین کسری بودجه خود بروی صندوق‌های بازنشستگی دست‌اندازی کرده‌اند. این اقدام در نهایت به ورشکستگی این صندوق‌ها و وابسته‌ شدن آنها به دولت منجر شده است.

سران حکومت در بیش از ۴۰ سال گذشته همه سرمایه‌های صندوق‌های بازنشستگی را غارت کرده‌اند. صندوق‌های بازنشستگی سال‌ها است، در بحران ورشکستگی به سر می‌برند. در حالیکه دولت ابر بدهکار این صندوق‌ها می‌باشد، اما مقامات و سران حکومت تلاش می‌کنند با بکار بردن لفظ مستمری بگیر‌ بازنشستگان را سربار سیستم اقتصادی خود جلوه دهند. اما در واقع امر آنها صاحبان اصلی و سهامداران این صندوق‌ها بوده و دولت وظیفه دارد سرمایه‌هایشان را بازپس دهد.

فقیرتر شدن بازنشستگان با سرقت سرمایه‌های آنها

سرقت سرمایه‌های بازنشستگان باعث هر چه فقیرتر شدن آنها شده است. دولت و مجلس نیز به جای تامین معیشت بازنشستگان تلاش می‌کنند تا حداقل حقوق و مزایا را برای آنها در نظر بگیرند. زندگی در قعر خط فقر بعد از سپری کردن یک عمر در دستگاه‌های دولتی ستم آشکار به آنها می‌باشد. اعتراضات مستمر بازنشستگان در سال‌های اخیر ارتقا یافته است.

در طی این مدت شعارها از صنفی به سیاسی تغییر کرده و عملا سران حکومت و سیاست‌های غارتگرانه آنها را هدف قرار داده است. دولت نیز در مقابله با آنها به بن بست رسیده است. سرکوب آنها می‌تواند زمینه‌ساز آغاز اعتراضات سراسری شود. از طرف دیگر بدلیل ورشکستگی دولت پرداخت بدهی‌های صندوق‌ها امکان پذیر نیست. این روند در حال تبدیل شدن به یک ابرچالش جدی برای حاکمیت می‌باشد.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک