شاه گل عالیشاه پرسپولیس را به دوگانه رساند

پس از ۲۵ سال؛ پرسپولیس و استقلال بار دیگر در فینال جام حذفی به هم رسیدند؛ آن هم در آخرین بازی یک فصل پر تنش.

برتری پرسپولیس در داربی چند هفته قبل در لیگ برتر، نقطه عطف فصل برای هر دو تیم در لیگ بود؛ استقلال پس از آن شکست، امیدش به قهرمانی رنگ باخت و سرانجام در لیگ سوم شد و در سوی دیگر همان پیروزی در ‌داربی با گل عیسی آل‌کثیر بود که پرسپولیس را از رده سوم به دوم رساند و بعد هم با تساوی سپاهان برابر ملوان صدرنشین شد و سرانجام به قهرمانی در لیگ رسید.

نتیجه آن بازی و پیامدهایی که در جدول و سرنوشت قهرمانی ایجاد کرد، عملا فشار روانی شدیدی را برای فینال جام حذفی روی کادرفنی و بازیکنان استقلال گذاشته بود و از سوی دیگر پرسپولیس به دنبال قهرمانی در لیگ، با استرس کمتری نسبت به استقلال به این بازی رسید.

تصویر

آل‌کثیر و مطهری؛ تغییر ویژه نسبت به ‌داربی قبلی

یحیی گل‌محمدی این بازی را با تغییرات بسیار کم نسبت به ترکیب ابتدایی در ‌داربی قبلی آغاز کرد. حضور آل‌کثیر در خط حمله در کنار وحید امیری، تغییر اساسی نسبت به ‌داربی قبلی بود.

این بار مهدی عبدی در ترکیب قرار نداشت و آل‌کثیر از ابتدا بازی می‌کرد. ۴ هافبک پشت سر مهاجمان پرسپولیس، میلاد سرلک، سروش رفیعی، مهدی ترابی و سعید صادقی بودند و در خط دفاع هم از راست به چپ دانیال اسماعیلی‌فر، گئورگی گولسیانی، مرتضی پورعلی‌گنجی و علی نعمتی جلوی علیرضا بیرانوند بازی می‌کردند.

ساپینتو هم با همان آرایش ۳-۳-۴ معمول خود بازی را شروع کرد. حسین حسینی در چارچوب دروازه و صالح حردانی، محمدحسین مرادمند، رافائل سیلوا و جعفر سلمانی مدافعان استقلال از راست به چپ بودند.

روزبه چشمی، سعید مهری و آرش رضاوند خط میانی را تشکیل داده بودند و در خط حمله محمد محبی و مهدی قایدی در دو سمت ارسلان مطهری بازی می‌کردند.

ساپینتو هم مثل گل‌محمدی مهاجم مرکزی خود را نسبت به ‌داربی قبلی تغییر داده بود و مطهری از ابتدا به جای پیمان بابایی بازی می‌کرد.

ترکیب هر دو تیم نسبتا تهاجمی بود و چندین بازیکن با مهارت تکنیکی مناسب در زمین حضور داشتند.

گل «فوتسالی» ترابی

در دقایق ابتدایی پرسپولیس مالکیت توپ بیشتری نسبت به استقلال داشت اما تیمی که زودتر به خلق موقعیت گل رسید، استقلال بود. چند حرکت خوب از قایدی، محبی و مطهری خط دفاع پرسپولیس را تحت فشار گذاشت.

مطهری یک بار از بیرون محوطه جریمه فرصت شوت زدن پیدا کرد اما شوت او را بیرانوند با دست مخالف به بیرون فرستاد. چند دقیقه بعد هم محبی از زاویه بسته، ضربه بسیار خوبی با پای چپ زد که بیرانوند را غافلگیر کرد اما توپ در چارچوب دروازه نبود.

مثل ‌داربی قبلی که چند هفته پیش برگزار شده بود، پرسپولیس در بازیسازی از عقب زمین و گردش توپ در یک سوم میانی، برتری محسوسی نسبت به استقلال داشت و تیم ساپینتو بیشتر متمرکز روی ضدحملات سریع با محوریت قایدی و محبی بود.

هرچند در نیمه اول استقلال موقعیت‌های بهتری نسبت به پرسپولیس خلق کرد اما گل اول بازی را قرمزها در دقیقه ۳۰ زدند؛ ارسال توپ از سمت راست، دفع توپ توسط مدافع استقلال و ترابی که از پشت محوطه جریمه فقط دو ضربه به توپ زد.

اول آن را کنترل کرد و بعد با نوک پا شوتی زیبا زد تا بازی یک بر صفر شود. نکته ویژه در صحنه گل این بود که ترابی فرصت چندانی برای تغییر زاویه بدن خود و زدن ضربه داخل پا نداشت و به همین دلیل پیش از آنکه بازیکنان حریف مسیر ضربه او ببندند، با نوک پا یک ضربه دقیق و غافلگیرکننده زد که نظیر آن را در فوتسال زیاد و در فوتبال کم می‌بینیم.

۲ دقیقه وقت اضافه پس از بارها توقف بازی

سطح آرامش بازیکنان و کادرفنی استقلال تا پیش از این گل هم چندان مناسب نبود و پس از این گل، اوضاع بدتر هم شد. بازی در نیمه اول برخوردهای فیزیکی زیادی داشت، تعداد خطاها زیاد بود و در صحنه یک ضربه کرنر پرسپولیس هم هواداران استقلال آنقدر اشیای مختلف را به سمت رفیعی انداختند که بازی چند دقیقه از سوی اشکان خورشیدی، داور بازی، قطع شد.

درواقع زمان مفید و فعال بازی در نیمه اول کم بود اما داور فقط ۲ دقیقه وقت اضافه برای این نیمه گرفت و پرسپولیس با برتری نیمه اول را به پایان رساند.

البته تعویض اجباری مطهری به دلیل مصدومیت و ورود بابایی به زمین، نکته ویژه در ترکیب استقلال بود.

بازگشت استقلال در لحظات پایانی

ساپینتو در شروع نیمه دوم تعویض انجام نداد. استقلال در همان دقایق ابتدایی نیمه دوم یک فرصت خوب داشت و موقعیت تک به تک قایدی با بیرانوند، با حرکت خوب دروازه‌بان پرسپولیس مهار شد.

در ادامه اما پرسپولیس کم کم موفق به مهار فشار حملات استقلال شد. تعویض سلمانی با ابوالفضل جلالی در دقیقه ۶۷ سمت چپ استقلال را در فاز حمله نسبت به قبل قوی‌تر کرد.

جلالی در جام جهانی هم دقایقی مقابل آمریکا هم بازی کرد اما در فصل جاری ساپینتو به ندرت از او استفاده کرده بود.

ساپنتو برای هجومی‌تر کردن تیمش ۳ تعویض هم‌زمان دیگر هم در ادامه بازی انجام داد و سجاد شهباززاده و آرمان رمضانی و زبیر نیک‌نفس به زمین رفتند تا تمام توان هجومی استفلال را در میدان ببینیم.

مصدومیت خورشیدی داور بازی از اتفاقات ویژه بازی بود که منجر به تعویض او با داور چهارم مسابقه شد. تعداد زیاد خطاها از سوی دو تیم، بارها ضربات ایستگاهی در مناطق ویژه تقدیم دو تیم کرده بود و سرانجام روی یکی از همین ضربات، استقلال در در آخرین لحظات وقت تلف شده نیمه دوم به گل رسیده بود؛ ضربه ایستگاهی غیرمستقیم که با ضربه سر دقیق مرادمند تبدیل به گل تساوی شد تا بازی به وقت اضافه برود.

پس از این گل ساپینتو به جای آرام شدن، بازهم به داور اعتراض کرد و کارت قرمز گرفت.

مهم‌ترین گل زندگی عالیشاه

مهدی عبدی، امید عالیشاه و سینا اسدبیگی که در اواخر وقت قانونی وارد بازی شده بودند، با شروع وقت اضافه از بازیکنان موثر پرسپولیس در فاز حمله بودند.

پرسپولیس در وقت اضافه تسلط محسوسی به جریان بازی داشت و به خصوص خطاهایی که بازیکنان استقلال در نیمه خودی مرتکب می‌شدند، چند بار به پرسپولیس فرصت استفاده از ضربات ایستگاهی را داد و این بار یکی از همین ضربات گل سرنوشت‌ساز بازی را به دنبال داشت.

ضربه عالیشاه که ترکیبی از شوت و ارسال بود، آنقدر زاویه و شدت مناسبی داشت که به صورت مستقیم وارد دروازه حسینی شد.

پرسپولیس مثل فینال جام حذفی ۱۳۷۸ استقلال را ۲ بر یک در وقت اضافه برد. عالیشاه به عنوان کاپیتان باسابقه پرسپولیس، مهمترین گلش با پیراهن این تیم را زد؛ گلی که باعث شد پرسپولیس هر دو جام فصل را ببرد و گل‌محمدی هم تبدیل به یکی از پرافتخارترین مربیان تاریخ پرسپولیس شود.