"چرخه خشونت را بشکنیم" در حاشیه درگیری دو حزب کومله کردستان 

"چرخه خشونت را بشکنیم" در حاشیه درگیری دو حزب کومله کردستان 

درگیری مسلحانه دو حزب کومله کردستان ایران و حزب کومله زحمتکشان کردستان در اول تیر ماه ۱۴۰۲ که در پی شکست اتحاد این دو حزب  در اقلیم کردستان به وقوع پیوست و منجر به کشته شدن دو انسان و زخمی شدن دو تن دیگر شد، زنگ خطری است که دوباره به صدا درآمده  و به تمامی مخالفین و احزاب و سازمانهای سیاسی هشدار میدهد. 

در شرایط  حساس سیاسی،اقتصادی و اجتماعی که ایران قرار دارد، جای این چنین رویداد های تاسف بار نیست که شکاف ها و گسل ها بین مخالفین و اپوزیسیون را عمیق تر کرده و میتواند برای آینده ایران فاجعه آمیز باشد. به جاست که تمامی نهاد ها و سازمان ها، و احزاب سیاسی و به ویژه دو حزب مذکور مسئولانه و هوشیارانه به خود بپردازند تا زمینه چنین رویدا ها فراهم نباشد و وقوع چنین اتفاقات فاجعه بار امکان پذیر نشود. 

متاسفانه این نوع رویداد ها و درگیری های بسیار ناگوار، سابقه تاریخی در بین احزاب سیاسی ایرانی دارد که منحصر به احزاب کردستان نیست و بودند احزابی که اختلافات و درگیری های درونی آنها باعث گرفتن جان هایی شده و فاجعه آفریده است. 

 وقتی که چنین وقایعی در احزاب رخ میدهد، نمی توان آن ها را حاصل اشتباهات فردی و یا تصادفی دانست بلکه لازم است که دلایل را ریشه ای بررسی کرد و دریافت که اصول و پایه دموکراسی ارگان چگونه است؟ آیا روابط دموکراتیک سازمانی وجود دارد؟ امر دموکراسی و گفتگو برای حل اختلافات سیاسی و دیدگاهی در امر مبارزه تا کجا در درون این احزاب  و سازمان ها رواج دارد و چگونه به آن عمل میکنند؟ آیا کسی که اسلحه به دست دارد از دموکراسی و رفتارهای دموکراتیک آگاهی دارد ؟   

آیا می توان حزبی که قادر نیست حتی اختلافات داخلی را با گفتگو و استدلال حل کند واز خشن ترین و خشونت بار ترین شیوه ها و حتی  حذف فیزیکی استفاده می کند، انتظار رهایی کشور از یوغ حکومت فاشیست مذهبی داشت؟  

بسیار نگران کننده است که در دهه سوم قرن بیست و یکم سازمان هایی از روش‌های خشونت آمیز و استفاده از سلاح اختلاف نظرهای سیاسی را حل کنند.  

باید چرخه خشونت را شکست و سازماندهی کرد تا خشونت از خشونت کلامی گرفته تا خشونت فیزیکی به صفر برسد. رویداد اخیر که نمونه شدیدترین عمل خشونت بار است نشانه رواج خشونت به شدیدترین وجهی در درون یک سازمان است. اشکال خشونت مانند زنجیری به هم متصل اند و یکی به دیگری تبدیل میشود. روی آوردن به عملکرد خشونت بار و برخورد قهرآمیز برای حل اختلافات، زنگ خطری است به جامعه سیاسی و اجتماعی ما و هشدار میدهد که در گفتمان و عملکرد سیاسی خود به اصول دموکراسی پایبند بمانیم وبا اختلافات و مشکلات آگاهانه برخورد کرده و راه گفتگو و برخورد دیپلماتیک برای حل اختلافات درونی را همواره باز نگه داریم.  

به امید پیروزی  

همگرایان سوسیال دموکراسی ایران 

حزب آزادی ورفاه ایرانیان( آرا) 

بنیاد اسماعیل خویی 

۱۷ تیر ۱۴۰۲ | 08-07-2023