ایستادگی، پیام نوید از زبان برادرش حبیب افکاری

حبیب به لحظه شیرین ایستادگی در برابر سران حکومت وایادی آنها که تلاش می‌کردند نوید و برادرانش را به تسلیم وادار کنند اشاره می‌کند. وی به لحظه شیرین مقاومت در زندان و تسلیم نشدن در برابر ظلم اشاره می‌کند

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، در روزهایی منتهی به سالروز نوید افکاری که در ۲۲شهریور ۱۳۹۹ جاودانه شد، حبیب افکاری برادر بزرگتر او طی نامه‌ای شرحی از روزهای سیاه خود در انفرادی را نوشته که هر وجدان بیداری را به واکنش برمی‌انگیزاند.

برادران افکاری پس از تظاهرات تابستان ۱۳۹۹ در اعتراض به گرانی و تورم افسارگسیخته، دستگیر شدند. نوید افکاری قهرمان کشتی در ۲۷ سالگی  به دار آویخته شد. وحید برادر نوید به ۲۷ سال و حبیب نیز به ۳ سال زندان محکوم شدند.

حبیب در رابطه با شرکت برادرش در اعتراضات می‌نویسد:

« وقتی آشناهای‌مان به نوید می‌گفتند چرا می‌روی توی اعتراضات، تو که موفقی، بنشین زندگی‌ات‌ را بکن، [او] می‌گفت اگر من بلند نشوم، کی بلند بشود؟»

نامه حبیب در رابطه با روزهای زندان را  ‌می‌توان به عنوانی سند جنایت علیه بشریت در دادگاه‌های بین‌المللی ارائه کرد.

شرح زندان از زبان حبیب افکاری

حبیب افکاری در قسمتی از نامه‌اش می‌نویسد:

« در انفرادی زمان متوقف می‌شود. هیچ‌چیز قدیمی نمی‌شود و گذشته را هر لحظه در حال برای هزارمین بار زندگی می‌کنی. صدا‌ها، خنده‌ها، فریادها، پس از ماه‌ها، همچنان تازه‌اند انگار که همان‌موقع اتفاق افتاده‌اند. حتی سکوت‌ها هم در انفرادی جنس دیگری دارند و فراموش نمی‌شوند. رنگ‌ها، حرف‌ها، دیوارها، غذاها، لباس‌ها، زخم‌ها، دردها و تمام تلخی‌ها، همه‌یشان به‌طور مداوم و بی‌هیچ تغییری تکرار می‌شوند و هیچ داده‌ی جدیدی وارد مغز انسان نمی‌شود تا گذشته را کمرنگ‌تر کند.

تکراری که تا مغز استخوان آدمی را می‌سوزاند.

من لحظه به لحظه‌ی ۵۵۰ روزی را که در انفرادی بودم با صحنه‌ی اعدام نوید زندگی کردم. ۵۵۰ روز، روزی هزاربار جلو چشمانم، برادر عزیزتر از جانم را به جوخه‌ی مرگ می‌بردند و من هر روز ناتوان‌تر از روز قبل میشدم برای نجات جان عزیزش.

و امروز سه سال است که وحید این تکرار عذاب‌آور را زندگی می‌کند.

اما در میان تمام این تکرارهای زجردهنده، تنها تکرار لذت‌بخشی که در انفرادی، انسان را سرپا نگه می‌دارد لذت مقاومت و تسلیم نشدن برابر ظلم است. تو هر روزی را که در انفرادی می‌گذرانی، می‌دانی تمام رنج‌ها و دردهایی که می‌کشی، آینده‌ی بهتری را برای کشورت رقم خواهد زد. تو در آن نقطه‌ی فراموش‌شده و تاریک از این خاک، ایمان داری، با ایستادگی‌ات، فردای آزادی، زودتر خواهد رسید.

برابر تمامی عذاب‌های انفرادی، این لذت از مقاومت برابر ظلم، آنقدر عمیق است که به‌یاد دارم روزی وحید می‌گفت اگر همین الان در انفرادی را باز کنند و‌ بگویند آزادی اما آزادی‌ات به نفع مردم ایران نیست، هرگز از اینجا بیرون نخواهم رفت.

سه سال از روزی که من‌و وحید و نوید را به انفرادی بردند می‌گذرد. جان نویدمان را گرفتند، من پس از ۵۵۰ روز آزاد شدم و وحید همچنان در انفرادی به سر می‌برد. خاطرم هست نوید یک بار در نزدیکی تاریخ اعدام می‌گفت: «امیدوارم تا تهش طوری برم که وحید بهم افتخار کنه.»

نوید با افتخار رفت و وحید با افتخار مانده، خیره در چشمان ظالم، تا هر لحظه با مقاومتش به آنها یادآوری کند محکومند به شکست چرا که این مردم، این مردم شریف، سر برابر ظلم، خم نمی‌کنند.»

ایستادگی تا پای جان و به هر قیمت

حبیب به لحظه شیرین ایستادگی در برابر سران حکومت وایادی آنها که تلاش می‌کردند نوید و برادرانش را به تسلیم وادار کنند اشاره می‌کند. وی به لحظه شیرین مقاومت در زندان و تسلیم نشدن در برابر ظلم اشاره می‌کند. مقاومتی که زمینه‌ساز آزادی و آبادی وطنت ایران خواهد بود.

حبیب چه زیبا به توصیه نوید قهرمان اشاره می‌کند و می‌گوید:

« می‌گفت اگر همین الان در انفرادی را باز کنند و‌ بگویند آزادی اما آزادی‌ات به نفع مردم ایران نیست، هرگز از اینجا بیرون نخواهم رفت.»

خانواده قهرمان افکاری همواره مورد بغض و کینه سران حکومت بوده و هستند. از روزی که برای طناب‌های‌شان گردن نوید را انتخاب کردند؛ تا روزی که خواهر او را نیز به بازداشت کردند تا وی را مجبور به سکوت کنند. اما با گذشت بیش از ۳ سال آرزوی نوید در مورد برادرانش به واقعیت پیوسته است. نوید گفته بود: «امیدوارم تا تهش طوری برم که وحید بهم افتخار کنه»

آری ایستادگی در برابر ظلم و ستم افتخار‌آمیز است و دادن جان در این مسیر کمترین بهاست. یاد نوید قهرمان و مقاومت خواهرو برادران افکاری گرامی باد.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک