گزارش‌ها از «اعدام نمایشی» سامان یاسین

احمدرضا حائری، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر در یادداشتی از زندان قزل‌حصار، روایتی را از «شکنجه» و «اعدام مصنوعی» سامان یاسین (صیدی) منتشر کرده است.

در این یادداشت که ۲۹ آبان منتشر شده، آقای حائری آن‌چه از سامان یاسین درباره تجربه‌اش از «اعدام مصنوعی» شنیده را بازگو می‌کند.

براساس این روایت، آذر ۱۴۰۱ زمانی که آقای یاسین در بند عمومی ۲۴۰ زندان اوین بوده، یک شب حدود ساعت سه به دنبالش آمدند و با پابند و چشم‌بند او را سوار یک خودرو کردند.

به او گفتند که قرار است حکمش اجرا شود و خودکار و کاغذی به دستش دادند تا اگر وصیتی دارد بنویسد.

در این روایت آمده، بعد از آن‌که آقای یاسین روی سکو قرار گرفت، یکی از ماموران خطاب به دیگری گفت: «جوان است، گناه دارد، سعی کن طناب را کج بیندازی که موقع افتادن درجا گردنش بشکند و خیلی زجر نکشد.»

آقای یاسین گفت: «بعد سوزش طنابی را دور گردنم حس کردم.»

او گفت که هرلحظه منتظر بود زیر پایش خالی شود که صدای زنگ تلفن همراهی را شنید و صدای همان مامور که می‌گفت: «پس فعلا دست نگه داریم؟ یک فرصت دیگر به او دادید که همکاری کند؟»

پس از آن طناب را از دور گردنش باز کردند و به زندان بازگرداندند.

احمدرضا حائری پس از بازگو کردن این روایت در یادداشت خود نوشت که دو روز بعد از این اتفاق، حکم اعدام سامان یاسین به او ابلاغ شد. در این یادداشت آمده که با گذشت یک سال وکیل او اجازه دسترسی به پرونده او را ندارد و ۱۴ ماه است که بلاتکلیف در زندان به سر می‌برد.

آقای حائری نوشت: «حال سامان این روزها خوب نیست، بازجویان پرونده‌اش گویی به دنبال فروپاشی روحی و روانی این جوان هستند، چون در برابر آن حجم از فشار و شکنجه به خواسته آنان تن نداده است.»

سامان یاسین، اهل کرمانشاه، در دهم مهر ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری در تهران بازداشت شد. او سپس به اتهام ‌محاربه، اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم و اقدام علیه امنیت ملی» در دادگاه عمومی و انقلاب تهران محاکمه و به اعدام محکوم شد.‌

او پیش‌تر در یک فایل صوتی از اعتراف اجباری با تهدید به شکنجه کردن خانواده‌اش گفته بود. او به شکنجه‌های دیگر از جمله شکستن بینی‌اش اشاره کرده بود و گفته بود وقتی درخواست مرخصی پزشکی برای درمان داده، او را به بیمارستان اعصاب و روان «امین‌آباد» منتقل کردند.