اگر چه طالبان پاکستان علاقمندی خود را نسبت به طرح گفتگوی پیشنهادی صلح از سوی دولت اسلام آباد اعلام کرده اند، اما، همزمان به سوءقصدهای تروریستی شان علیه ارتش و دولت پاکستان ادامه می دهند و می گویند که بدون پذیرش شروط آنان که مهمترینش هم اجرای شریعت بر اساس تفسیر آنهاست حاضر به انجام گفتگوی صلح با دولت نواز شریف نیستند.
همین معضل کم و بیش در خصوص طالبان افغانستان صادق است که سالهاست تلاش های کابل را برای انجام گفتگوی صلح با آنان بی نتیجه و یا ناممکن ساخته است.
در هر حال، اولین پرسش، چه در مورد پاکستان و چه در مورد افغانستان، این است که چگونه می توان به صلح با گروهایی دست یافت که اصل گفتگوی برابر و بی قید و شرط را برای رسیدن به توافق و سازش نمی پذیرند.
فهیم دشتی، روزنامه نگار و تحلیلگر در کابل، در پاسخ به این پرسش از جمله گفته است که معضل گفتگوی صلح با طالبان چه در پاکستان و چه در افغانستان دقیقاً عدم پایبندی دست کم برخی گرایش ها و جریان های اسلامی افراطی به اصل گفتگوست. فهیم دشتی در ادامه افزوده است که این معضل در عین حال طالبان و اسلامگرایی افراطی را به معضل، اگر نه دشمن مشترک حکومت های کابل و اسلام آباد تبدیل ساخته و می توان امیدوار بود که این تحول همکاری دو دولت پاکستان و افغانستان را در نبرد با این دشمن مشترک تقویت سازد.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
افزودن دیدگاه جدید