دلواپسان اپوزسیون

اپوزسیون ما هم به مانند جمهوری اسلامی دسته ای دارد به اسم دلواپسان . این دلواپسان دلواپس مسائل مختلفی هستند. به عنوان مثال در همین چند روز اخیر می بینیم که وقتی صفحه آزادی های یواشکی راه اندازی شد عده ای را افتادند و با دلواپسی هر چه تمام تر گفتند که نه ما آزادی یواشکی نمی خواهیم ما آزادی حقیقی می خواهیم. خب این حرفها از کجا می آمد . مثلا از یک پروفایل فیس بوکی که اسمش کوروش آریایی و فاقد عکس بود و در سواحل هانتینون بیچ کالیفرنیا نشسته و از ترس اینکه خدای ناکرده توسط جمهوری اسلامی ترور نشود از به کار بردن عکس و اسم حقیقی خود داری می کند. یا از فلان یا اقا یا خانم مسن که آردهای خود را بیخته و الکهای خود را آویزان کرده اند و نه شناختی از ایران و مسائل ایران دارند و نه به فعالیت مبارزان ایران ارج می نهند.

حال این دلواپسین بیرون گود نشسته بی نام مجهول الهویه می آیند و به دختری که با شجاعت تمام در کنار ماشین گشت ارشاد ایستاده و خطر هر گونه شکنجه ، زندان ، تجاوز و بدنامی را به جان خریده و شجاعانه عکس خود را منتشر کرده است ایراد می گیرد که ای ترسو تو باید آزادی غیر یواشکی داشته باشی ، چه معنی دارد که یواشکی در کنار این ماشین عکس گرفته ای !

این صحبت ها که اکثرا همه اشان به دلیل شکم سیری هست تنها از این افراد سطحی بیرون می آید . جالب تر اینجاست که اگر همان دختر خواست اقدام غیر یواشکی انجام دهد و به علت این غیر یواشکی به زندان افتاد این گروه دلواپسان اپوزسیون هیچ کدام دست در جیب نمی کنند که خانواده این فرد و افراد دیگر را یاری دهند که چه بسا اگر ای کار را می کردند امروز شاهد این بودیم که بسیارانی حاضر بودند برای رسیدن به آزادی هزینه های بیشتری بدهند و از جان و جهان خود بگذرند.

دلواپسان اپوزسیون معمولا انسانهایی درشت گو ولی میان تهی هستند. فعالیت عملی آنها در حد صفر ولی میزان حرف زدن آنها بسیار است. آنها بیشتر اکسیژن سوزانده و دی اکسید کربن پس می دهند.

شاید خیال کنید که این متن را یک اصلاح طلب یا یک نفر که با این دلواپسین دشمنی دارد نوشته است . نه. این متن من مبارز نستوه (مهدی میرقادری) است که سالها فعال سیاسی و هوادار پادشاهی بوده و هستم . ولی یک مبارز سیاسی و یک آزادی خواه اگر حرکت درستی را ببینید باید با آن هم سو شود. صرف نشستن و اکسیژن سوازندن ودی اکسید کربن پس دادن و داشتن حب و بغض که بله این حرکت را خانم اکس و اقای ایگرگ کرد و چرا ما نکردیم اسمش نه مبارزه سیاسی بلکه لمپن بازی سیاسی است. حرف درست و حرکت درست از زبان و عمل هر کس بیرون آید پسندیده است.

از همین تریبون به دلواپسین عزیز توصیه میکنم که مبارزات ملت ایران از کوچکترین حرکتها تا بزرگترین حرکتها را قدر نهاده و احترام گذارند و اگر احترام نمی گذارند خودشان حرکت موثر تر و بزرگتری نشان دهند که ما به آن احترام گذاریم .

با سپاس