بیایید واقع بین باشیم و دست به کاری محال بزنیم. ارنستو چه‌گوارا مقدمه: کشورمان در وضعیت بسیار خطرناکی قرار دارد. حاکمیت سیاسی فعلی که با نام «جمهوری اسلامی ایران» قدرت سیاسی را در دست دارد پس از تقلب انتخاباتی گسترده و شلیک به سوی مردمی که رای خود را طلب می‌کردند کاملا حقانیت و مشروعیت خود را نزد مردم ایران از دست داده است از سوی دولت دیگر حاکمانی که ایران را اشغال کرده‌اند٬ و هیچ‌گونه نمایندگی از سوی مردم ایران ندارند٬ با رفتارهای ماجراجوایانه و غیردیپلماتیک موجب شده اند حقانیت خود را در بین سایر کشورها و سازمان ملل نیز از دست بدهند و با تحریم‌های سختی روبه‌رو باشند. اپوزیسیونی متشکل با رهبری واحد هم وجود ندارد تا بتواند به نمایندگی از سوی مردم ایران با جهان وارد گفت‌وگو شود و مبارزات مردم ایران را متشکل و هدف‌مند کند. در واقع در حال حاضر مردم ایران فاقد نماینده‌ی سیاسی هستند. این خلاء بسیار مرگ‌بار و خطرناک است. برای پر کردن این خلاء یگانه راه این است که بخش وسیعی از مردم ایران که اکنون در تبعید به سر می‌برند بتوانند پارلمان در تبعید را تشکیل دهند و به نمایندگی از مردم ایران با جهان وارد گفت‌وگو شوند. در این نوشته سعی شده است اشاره‌وار به این موضوع پرداخته شود و راه‌حلی ارائه شود تا شاید ره‌گشا باشد.
مجلس شورای ملی در تبعید(۱)
نخستین پرسش این است که این مجلس از احزاب تشکیل شود یا افراد؟
از آنجا که بسیاری از مردم ایران عضو هیچ حزبی نیستند عملا مجمعی متشکل از احزاب و گروه‌های سیاسی تمام مردم ایران را نمایندگی نمی‌کند. به همین دلیل بهتر است این مجلس متشکل از افراد باشد. بی‌شک افراد می‌توانند اعضای احزاب مختلف باشند و یا از حمایت حزب یا سازمانی خاص برخوردار باشند.
وطایف و هدف تشکیل
۱- تدوین آیین‌نامه‌های داخلی.
۲- تدوین مرام‌نامه و خط مشی و اهداف مجلس.
۳- انتخاب «شورای اجرایی»(۲) و تعیین مسئولیت‌ها و نظارت بر این شورا.
۴- تشکیل کمیسیون‌های مختلف و ارتباط با پارلمان سایر کشورها و دولت‌ها برای حفاظت از منافع مردم ایران.
۵- ایجاد و نظارت بر رادیو و تلویزیون ماهواره‌یی و سایر رسانه‌های جنبش.
نحوه‌ی انتخاب اعضا
اعضای این «مجلس» با رای مستقیم تمام ایرانیانی که امکان مسافرت به خارج از ایران و رای دادن دارند انتخاب می‌شوند.
شرایط نامزدها
۱- متولد یا تبعه ایران باشد یا دست‌کم یکی از والدینش متولد یا تبعه ایران باشد.
۲- حداقل ۲۵ سال خورشیدی تمام سن داشته باشند و سن آن‌ها از ۷۵ سال خورشیدی تمام بیشتر نباشد.
3- صد نفر (متولد یا تبعه ایران باشند یا دست‌کم یکی از والدینشان متولد یا تبعه ایران باشد و حداقل ۲۵ سال خورشیدی تمام سن داشته باشند.) با نامه‌ی کتبی امضای شده‌ی ثبت شده ایشان را دارای صلاحیت نمایندگی «مجلس» بدانند.
شرایط رای دهندگان
۱- متولد یا تبعه ایران باشد یا دست‌کم یکی از والدینش متولد یا تبعه ایران باشد.
۲- حداقل ۱۸ سال خورشیدی تمام سن داشته باشد.
شورای برگزار کننده‌ی انتخابات(۳)
اشخاص سرشناس و معتمدی که خود نخواهند نامزد انتخاب برای «مجلس» باشند به عنوان برگزار کنندگان انتخابات مجلس دعوت نامه‌ی عمومی منتشر کرده و جهت تشکیل این شورا اقدامات لازم را انجام می‌دهند. از سازمان ملل و سایر سازمان‌های حقوق بشری معتبر خواسته می‌شود ناظرانی را به «شورای برگزاری» معرفی کنند تا به هر نحوی که صلاح می‌دانند در تمام مراحل انتخابات نظارت داشته باشند.
نحوه‌ی رای‌گیری
۱- ایجاد وب‌گاهی در اینترنت. در این وب‌گاه مقررات و شرایط و ضوابط نامزد شدن اعلام می‌شود.
۳- فاصله زمانی برای ارائه مدارک نامزدها اعلام می‌شود.
۴- نامزدهای با مدارکی که نشان می‌دهد دارای شرایط نامزدی هستند به اعضای شورا که نام و نشان‌شان در وب‌گاه «شورای برگزاری» آمده است مراجعه می‌کنند.
۵- به محض دریافت مدارک نام ارائه دهنده‌ی مدرک به عنوان نامزد احتمالی ثبت می‌شود و در وب‌گاه منتشر می‌شود.
۶- حداکثر در مدت یک هفته مدارک ارائه شده رسیدگی و در صورت صحت نام شخص مذکور به عنوان نامزد اعلام می‌شود.
۷- هر شهری که «شورای برگزاری» نماینده داشته باشد حوزه‌ی رای گیری تشکیل می‌شود.
۸- یک روز تعطیل به عنوان روز رای‌گیری در سراسر جهان اعلام می‌شود.
۹- ساعت رای‌گیری مشخص می‌شود. زمان رای‌گیری در هر حوزه بهتر است بیش از ۶ ساعت نباشد.
۱۰- اعضای «شورا برگزاری» عملیات رای‌گیری را انجام می‌دهند. نماینده‌ی «نامزدها» و «ناظران» می‌توانند در تمام مراحل رای‌گیری و شمارش آرا حضور داشته باشند.
۱۱- رای دهندگان با در اختیار داشتن مدارکی که دارا بودن شرایط رای‌دادن‌شان را محرز می‌کند به حوزه‌های رای‌گیری مراجعه می‌کنند.
۱۲- برگه‌های رای‌گیری به نحوی است که مخفی بودن رای‌گیری را تضمین می‌کند.
رای دادن
۱- هر شرکت کننده در انتخابات می‌تواند در یک برگه‌ی رای‌گیری حداکثر نام سه نفر را بنویسد.
۲- نام نوشته شده باید نام یکی از نامزدهای اعلام شده باشد.
۳- محل سکونت یا تابعیت ثانوی نامزد مهم نیست و هر کس در هر جای دنیا می‌تواند به نامزد مورد نظرش رای بدهد.
شمارش آرا
۱- پس از اتمام ساعت رای‌گیری صندوق یا صندوق‌های رای‌گیری در هر حوزه در حضور تمام اعضای «شورای برگزاری» و تمام نمایندگان نامزدها لاک و مهر می‌شود. هنگامی که آخرین حوزه‌ی رای‌گیری در غرب‌ترین نقطه‌ی جهان رای‌گیری‌اش به اتمام رسید شمارش آرا آغاز می‌شود. و نتایج مربوطه به هر صندوق پس از تنظیم صورت جلسه و امضای توسط اعضا و نمایندگان بالافاصله روی وب‌گاه قرار می‌گیرد.
۲- اسامی انتخاب شدگان همان‌طور که در وب‌گاه در مقابل دید همگان قرار دارد. توسط شورای برگزاری اعلام می‌شود و رسمیت پیدا می‌کند.
۳- هیات رئیسه‌ی سنی «مجلس» تعیین شده و ابلاغ می‌گردد.
۴- «شورای برگزاری» منحل شده و تمام اسناد و مدارک و پسوردهای مربوط به وب‌گاه به هیئت رییسه سنی مجلس تحول داده می‌شود.
حد نصاب رای برای انتخاب شدن
۱- پس از آنکه تعداد نامزدهای مشخص شد تعداد نمایندگان مجلس براساس درصدی از تعداد نامزدها تعیین می‌شود. این تعداد نباید بیشتر از نصف نامزدها باشد. مثلا اگر ۱۰۰ نفر نامزد شدند تعداد نمایندگان حداکثر می‌توان ۵۰ نفر تعیین شود.
روش‌های دیگر
۱- حد نصابی مشخص شود٬ مثلا هزار رای٬ هر کس این میزان رای آورد به عنوان نماینده‌ی «مجلس شورای ملی در تبعید» انتخاب می‌شود. به عبارت دیگر تعداد نمایندگان از پیش معلوم نیست و شناور است.
۲- تعداد اعضا مجلس مشخص شود. مثلا صد نفر. تمام صد نفری که بالاترین رای را بیاورند انتخاب می‌شوند.
۳- برای این که تعداد بالا و دست‌کم پنجاه درصدی زنان در مجلس تضمین شود می‌توان میزان رای زنان را با یک دیگر و رای مردان را با یک دیگر سنجید. یا اگر تعداد زنان انتخاب شده کمتر از پنجاه درصد بود زنانی با رای کمتر جایگزین مردان با رای بالاتر شوند تا نسبت پنجاه درصد برقرار شود.
پانویس:
۱) از این پس در این متن مختصرا «مجلس» نامیده می‌شود.
۲) شورای اجرایی در واقع حکم دولت در تبعید را دارد توضیح آن خود نیاز به مقاله‌ی دیگری دارد. اما این شورا جریان مبارزه مردم را سازماندهی می‌کند و با دولت‌ها جهت حفظ منافع مردم ایران وارد مذاکره می‌شود.
۳) از این پس مختصرا «شورای برگزاری» نامیده می‌شود.
تکلمه
این تنها پیش‌نویسی است که بدون هیچ‌گونه ادعایی توسط کسی که در ایران زندگی می‌کند و تجربه‌ی زندگی در خارج از ایران را ندارد تهیه شده است. این را برای این نوشتم که بگویم می‌شود کاری کرد اگر اراده‌ی انجام کاری بزرگ در سر داشته باشیم. ایرانیان خارج از ایران جمعیتی بزرگ و دارای سطح تحصیلی و شغلی بالایی هستند هر چند بسیار متفرق‌اند اما اگر احساس خطر کنند با هم متحد خواهند شد و دست به کارهایی محال می‌زنند چنانچه قبلا هم زده‌اند. امیدوارم این متن بتواند فکر تاسیس نهادی انتخابی برای متحد کردن ایرانیان را در ذهن همه‌ی ما بکارد و انقدر در موردش حرف بزنیم و از زوایای مختلف بررسی‌اش کنیم تا سرانجام به نتیجه برسد. باور کنید من ساده لوح نیستم و پیچیدگی‌های انجام چنین کاری را می‌دانم و می‌دانم حاکمیت فعلی هم آن‌قدر از نفس نیفتاده نیست که توطئه نکند و اجازه بدهد به سادگی چنین نهادی تاسیس شود اما به هر حال این را هم می‌دانم وضعیت کشورما آن‌قدر بحرانی و خطرناک است که فقط با انجام کاری شگرف ممکن است این وضعیت را پشت سر بگذارد. پس بیایید واقع‌بین باشیم و دست به کاری محال بزنیم.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید