پیام تبریک زندانی سیاسی انور حسین پناهی به‌ مناسبت نوروز

 

امروز می خواهم از پشت دیوارهای زندان با صدای گامهای سر سبز بهار و نوروز این نامه‌ی تبریک را بنگارم.

    می دانم که‌ اکنون خیابان ها از شنیدن خندهای بچه ها، که دست در دستها ی پدرانشان برای خرید نوروزی نهاده ند آنچنان خوشحال اند که سر از پا نمی شناسند ! و اکنون پنجمین بهارم را از پشت میله‌های سرد زندان تنها نفس می کشم و فرزندانم هیچ که‌ از محبت پدر  بلکه‌  از بودن عموهایشان نیز  برای نوازش بر صورتهای مهربانشان بی بهره اند و محرومند ؛ آری اکنون آن خانه ای  را که همیشه قل قل سماور و صدای خنده اش تمام  گلهای باغچه را نوازش می کرد پر کرده بود اکنون سکوت و آوایی سرد بر آن فرمان رواست .

دلواپسیم از آن همه تنهایی و شب و روز شماری، و اکنون که این باد لطیف خبر کنار هم بودنتان را به آغوش من آورد، فراموش کردم  بدین خاطر از این جا ، از پشت این دیوارهای آغشته‌ به‌ خون آنانی که مردانه  برای آزادی و عدالت جانشان را از دست داده و یا در بندند ، سال تازه‌ را به‌ تمام هم میهنان عزیزم و مخصوصا زندانیان سیاسی و مدنی و خانواده‌هایشان که سر سفره ی نوروزی همیشه جایی برایشان خالی گذاشته اند  و خانواده‌ی خودم تبریک می گویم و از همین جا از مجامع بین المللی و تمام فعالان حقوق بشری خواستار یاری رسانی برای آزادی زندانیان سیاسی و مدنی در بند هستم.