تماس فرخزاد با تشکیلات همجنسگرایان ایران

عکس مربوط به انسان همجنسگرایی که شلاق خورده است

یا انجمنی جهت متشکل کردن و حمایت از همجنسگرایان ایران، وروشنگری در مورد حقوق همجنسگرایان ایران، در کشور سوئد شروع می شود که در ادامه خود به ایجاد اولین تشکل همجنسگرایان در تاریخ ایران می انجامد و گروه هومان (گروه دفاع از حقوق همجنسگرایان ایران) شکل می گیرد.

در زمان همان تماس های اولیه برای تشکیل گروه هومان، فرخزاد با یک فرستنده رادیویی هواداران پادشاهی که از مصر (یا عراق؟) برای ایران برنامه پخش می کرد، همکاری داشت و با روزنامه کیهان لندن هم در تماس نزدیک بود. با اینهمه در همان تماس های اولیه جهت تشکیل گروه هومان، با فریدون فرخزاد هم تماس گرفته شد (آدرس ایشان از طریق کیهان لندن بدست آورده شد). فریدون از این تماس و فکر ایجاد گوه خیلی استقبلا کرد و قول داد که همکاری کند اما صراحتآ گفت که بنا به مشغله های زیادی که دارد شاید نتواند مسئولیت مستقیم بعهده بگیرد. درست قبل از این، فریدون کتاب «در نهایت جمله آغاز است عشق» را منتشر کرد (اگر اسم این کتاب دقیق یادم باشد؟) و آن را با امضای خودش به دوستی که در سازماندهی تماس های بین همجنسگرایان فعال بود، پست کرد.

بعد از آن هر وقت که از سفر خود از مصر (عراق؟) بر می گشت حتی اگر نصف شب هم بود، ولی به سوئد زنگ می زد و از فرد هماهنگ کننده تماس ها، پیشرفت کارها را جوایا می شد.

متاسفانه حدود یکسال بعد بود که فریدون بقتل رسید.یادش ماندگار و نامش جاوید.

===

و اما یه نکته هم به آقای توکلی نویسنده مطلب بگویم: چریک های آنزمان با همجنسگرایی مشکل داشتند، ولی یادت نره که بخشی از کمونیستها حتی امروز هم بطور علنی از همجنسگرایان حمایت نمی کنند. برای مثال سایت های اکسازمان های چپ را ببینید که تا بحال حتی یک مطلب روشنگرانه در مورد این مسئله برای هوادران و اعضا سازمان منتشر نکرده اند.

البته رعایت انصاف حکم میکنه که گفته شودحزب کمونیست و راه گارگر تا حدودی بهتر از بقیه چپ ها عمل کرده اند.

مووفق باشید

کیانوش توکلی:

کامنت های فراوانی پای این« خاطره» کوتاه نوشته شده است که نشان از آن دارد که دوستان متوجه بحث اصلی نشده اند و تنها کاربری که با نام «تماس فرخزاد با تشکیلات همجنسگرایان ایران» کامنت جالبی نوشت که نشان می داد که موضوع «خاطره »را گرفته و تحلیل منصفانه ای هم ارائه داده است .

واقعیت این است هنوز پس از سی سال نه تنها احمدی نژاد بلکه بخش بزرگی از اپوزیسیون سکولار و اصلاح طلب ایران هم با موضوع همجنسگرایی مشکل اساسی دارند.(نگاه کنید این احزاب دربرنامه های خود هیج اشاره ای به این موضوع همجنسگرایی نکرده اند) در حالی که گفته می شود حدود 10 در صد جامعه ایران همجنسگرا هستند .یادم می اید چند سال پیش خانم شهلا فرید دریکی از گنگره های فدائیان اکثریت «بندی » از برنامه را در دفاع از همجنسگرایان به گنگره ارائه کرد که تقریبا اکثر اعضای گنگره با مضمون آن موافق بودند و لی وقتی پای رای گیری برنامه ای پیش امد، پا پس کشیدند ... بااین وجود تنها 40 در صد اعضای گنگره به این بند در برنامه سازمان فدائیان اکثریت رای مثبت داده بود که تصویب نشد.

بنظر من قبل و بعد از انقلاب احزاب سیاسی خیلی متعصب تر از اقشار میانی جامعه ایران در این خصوص عمل کرده اند .

بطور مثال در حالی که اقشار متوسط جامعه شهری ایران در همان سالهایی که فرخزاد بعنوان شو من در جام جم برنامه اجرا می کرد...و علیرغم شایعاتی که پیرامون او بود ،فرخزاد را دوست داشتند .بهر حال امید است که احزاب سیاسی سکولار و اصلاح طلبان با این واقیعت جامعه ایرانی کنار آمده و مصلحت گرایی را کنار بگذارند