برنامه ریزی اتحادیه اروپا و تحریم های گسترده علیه ایران

Spiegel-Online

وزیر امور خارجه آلمان: همانگونه که بار ها گفته ام، صبر جوامع بین المللی بی پایان نیست. روسیه با تحریمهای اقتصادی تحت شرایط مشخصی موافقت میکند. رئیس جمهور روسیه مدودف گفت: در مناقشه هسته ای با ایران از تحریم های پیشنهادی اقتصادی پشتیبانی به عمل میآورد در صورتیکه این اقدامات ضرری برای مردم ایران نداشته باشند. وی اضافه کرد که در مناقشه با تهران ، هیچ حرکتی وجود ندارد، و اگر چنانچه موفقیتی کسب نگردد، با اقدامات علیه ایران موافق است.

چین همچنان در نظر دارد با ایران از طریق گفتگو برای مناقشه اتمی راه حلی پیدا کند. رئیس جمهور فرانسه پس از گفتگو با مدودف خود را کاملن راضی نشان داد و گفت: روسیه همکار استراتژی فرانسه میباشد. فرانسه تلاش زیادی در شورای امنیت برای اقدامات سهمگین اقتصادی علیه ایران میکند. روسیه هم به عنوان یک کشور دوست و همدل با ایران تا کنون از فشار شدید تر علیه ایران سر باز زده است. کین انگ سخنگوی وزارت خارجه چین میگوید:

فضای خالی برای تلاشهای دیپلماتیک وجود دارند. ایران و کشورهای دیگر باید تلاشهای خود را در این زمینه بالا ببرند.

برزیل بر این باور است که ایران را باید از طریق کانالهای دیپلماتیک به میز مذاکره بازگرداند. در مسئله هسته ای ایران کشورهای غربی تحریم های جدید را از شورای امنیت درخواست کرده اند. تهران همه مکالمات را تا کنون نادیده میگیرد و از همکاری با جامعه بین المللی خودداری میکند. ایالات متحده آمریکا و کشور های اتحادیه اروپا خواستار تحریم های اقتصادی شدید تری علیه ایران هستند زیرا که ایران تلاش میکند زمان زیادی برای خود بخرد. در همین زمینه نشریه اینترنتی اشپیگل آنلاین گزارشی تهیه کرده است که ترجمه متن آن چنین است:

از یک سو اروپا تلاش میکند تا در زمینه مناقشه هسته ای با ایران از کانالهای دیپلماتیک ایران را وادار به عقب نشینی کند و همزمان از روش تهدید و اجرای تحریم های اقتصادی به ایران هشدار میدهد. این روشها تا کنون بدون نتیجه مانده اند. پس بنابراین باید چاره ای تازه اندیشید تا ایران بطور کامل از غنی سازی اورانیوم دست بردارد. در چنین شرایطی رئیس جمهور رژیم اسلامی علی رغم همه تهدیدهای شورای امنیت سازمان ملل ، ایالات متحده و اروپا اظهار میکند که ایران برای غنی سازی اورانیوم بزودی تاسیسات جدیدی را راه اندازی میکند. مهران مهمان پرست، سخنگوی وزارت امورخارجه ایران نیز گفته است: "قدرتهای جهان نباید نگران باشند چون فعالیت های هسته ای ما توسط بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی نظارت میشنود."

چنین اظهاراتی از سوی مقامات ایرانی دیگر تحت هیچ شرایطی اروپاییان را تحت تاثیر نمیگذارند. آنچه که بسیار مهم است این است که روسای سیاسی معتقدند که ایران باید تحت فشار بین المللی قرار بگیرد. کشورهای عضو اتحادیه میخواهند تهران را تحت فشار قرار دهند.

کارشناسان امور مالی و تجارت از طرف وزیران خارجی اتحادیه اروپا مشغول به کار شده اند و در سکوت "محرمانه" فهرستی از اقدامات ممکن گرد آوری نموده اند که این فهرست نیز در اختیار اشپیگل آنلاین قرار گرفته است. -- در این طرح 13 صفحه ای " در چهار چوب سیاسی و اقتصادی تحریم علیه ایران" دیگر پیشنهاد های داده شده تنها در بر گیرنده تحریم های موجود از قبیل ممنوعیت گسترش تجارت در دارایی های نظامی و هسته ای و ممنوعیت سفر افرادی که در بمب سازی با ایران همکاری میکنند، نیستند.

مداخله در بخش انرژی و صنعت مالی

در این بحث در حال حاضر برای اولین بار یک برنامه است که " تمام اقتصاد" ایران را هدف قرار میدهد. کارشناسان توصیه میکنند که مداخله در بخشهای انرژی و مالی به ایران صدمات جبران ناپذیری را وارد خواهد ساخت و ایران از این بخشها بسیار آسیب پذیر است.

در ست است که ایران دومین تولید کننده نفت در کارتل اوپک است و همچنین از منابع بیشمار گاز برخوردار است اما 80 درصد درآمد حاصل از صادرات است و همچنین نیاز دارد تا در منابع جدید تری سرمایه گزاری نماید و این اجتناب ناپذیر است. بدون کمک های خارجی هم این کشور مدت زیادی نمیتواند از درآمد سرشار برخوردار شود و شاید بدتر از همه، کشوری که بخاطر درآمد های نفتی ثروت بیشماری دارد، نیاز به واردات فراورده های نفتی از قبیل بنزین و گازوئیل دارد. بدون واردات سوخت بنزین برای هواپیماها در مدت زمان کوتاهی حمل و نقل این کشور از کار می ایستد. در حالی که رهبریت در ایران تلاش برای ایجاد پالایشگاهها خود میکند، نباید فراموش کرد که برای ساخت چنین تاسیساتی نیاز به علم و ودانش پیشرفته غرب دارد و در کنار آن نیاز به سرمایه های خارجی.

طراحان تحریمات به همین جهت مداخله در بخش اقتصادی را بسیار مهم میدانند. امکانات اجرای اینکار را نیز بررسی کرده اند. بطور نمونه میتوان تهران را به درد سر انداخت تا نتواند به ذخائر مالی موجود در اروپا دسترسی داشته باشد. همچنین بانک مرکزی ایران را میتوان از چرخه پول و اعتبار جهانی بطور کامل خارج ساخت. با حواله های بین المللی بانکی تحت این شرایط تهران نمیتوانست صورتحسابهای وارداتی خود را پرداخت نماید. محموله های تجهیزاتی اتمی نیز مسدود میشدند.

یک پیشنهاد دیگر:

در صورت عدم حضور کنسرنهای بیمه غربی به عنوان ضامن برای سرمایه گذاری در ایران، سرمایه گذاران زیادی عقب نشینی خواهند کرد. اگر اروپا بیمه های صادراتی را بلوکه میکرد، محموله هایی که به ایران میبایستی صادر میشدند به مخاطره میافتادند و قیمت آنان نیز گرانتر میشدند. همچنین محدودیت روابط دیپلماتیکی و دیگر روابط رسمی با ایران در این طرح توصیه میشوند.

هنوز 27 عضو اتحادیه اروپا اقداماتی را منعقد نکرده اند. اما گرایش به این که ایران بمراتب شدید تر باید تحت فشار قرار بگیرد، در مراکز اروپایی تا کنون تا این اندازه به چشم نمیخورد زیرا که شورای امنیت سازمان ملل متحد به تازگی متوجه شده است که اطلاعات بدست آمده حاکی از آن است که ایران در نظر دارد به سلاح اتمی دست یابد.

بر اساس قانونی پایدار، اروپایی ها برای تحریم هرچه بیشتر ایران نیاز به تصمیم شورای امنیت دارند و این نیز بستگی به نظر روسیه و چین دارد. علاوه بر این کشور هایی مانند برزیل، ترکیه و همچنین کشور های حاشیه خلیج فارس میبایست در این زمینه همدلی نشان بدهند. نتیجه این که:

رهبریت در ایران به آسانی دیگر نمیتواند کنشی بر علیه غرب و اسرائیل برای نجات خود نماید.