حقایق 22 بهمن

از میدان صادقیه گرفته تا آزادی از میدان امام حسین تا انقلاب از انقلاب تا آزادی همه و همه مملو از جمعیت بود. اما چه جمعیتی؟ به جرات میتونم بگم امروز ما فریب کودتا چی ها رو خوردیم. تمام مسیرها همه و همه مملو از نیروهای جنبش سبز بود. هر طرف خیابون و هر گوشه و کناری رو که نگاه میکردی ما بودیم. این رو میتونستی از عدم همراهی جمعیت با شعارهای بلندگوها فهمید. اما اونها هم در بین مردم بودن. در هر نقطه ای که فکرش رو بکنی حداق 200 نفر ریخته بودن و 2 برابر این تعداد یگان ویژه وجود داشت. نیروهای اونا با اتوبوس آورده شده بودن و خیلی خیلی از شهرستان ها آدم آورده بودن. دور تا دورت رو که نگاه میکردی همه با بهت همدیگر رو نگاه میکردن. من نمیدونم این طرح رسیدن به آزادی رو چه کسی مطرح کرد؟ اونها امروز تونستن از شکل گیری تجمع جلوگیری بکنن. و دلیلش هم مشخص بود چون بر خلاف دفعات قبل ما متمرکز کار نکردیم. در جای جای تهران نیروهای موج سبز موج میزدند اما عملا نمیشد کاری کرد. شعارهای ماشاالله حذب اللهی که اونها سر میدادند واقعا حال آدم رو به هم میزد و دوست داشتی فریاد بزنی که این خدا اینها چرا اینقدر نفهم هستن؟ در صادقیه یه زنه وقتی این صحنه ها رو دید یه هو شروع کرد به دادو بیداد. در حالی که دقیقا در کنارش نیروهای انتظامی وجود داشتن. فکر میکنم بغضش ترکید و دیگه نتونست تحمل کنه. در حالی که فریاد مرگ بر دیکتاتور میداد( تک و تنها) لباس شخصی ها ریختن سرش و با کتک اونها بردنش. ولی ما باز هم نمیتونستیم کاری کنیم. در مسیر برگشت ما رفتیم به سمت پونک که شعارهامونو میدادیم. بعدش لباس شخصی ها و یگان ویژه حمله کرد و ما فرار کردیم. یه سری رفتن به سمت پونک و ما برگشتیم به سمت صادقیه. من اومدم پایین و از تو شیخ فضل الله رفتم به سمت ونک. ماشین نبود و مجبور شدیم تا پل ستارخان پیاده بریم. توی مسیر هم هر کسی رو میدیدی از ما بود. اینو به گوش همه برسون. ما در تمام مسیر بودیم ولی اونها از حضور ما از بالا به نفع خودشون برداشت کردن. در نهایت باید بگم من تصورم بر اینه که راه های مسالمت آمیز در برابر اینها جواب نمیده. 22 بهمن امسال یه تجربه خوب بود که نتایج زیر رو برایمون در پی داشت: حریف ما اونقدرها هم که ما احمق فرضشون میکنیم نیست. این مبارزه یه مبارزه مدنیه و باید برای مردم جا بیندازیم که راه طولانی در پیش داریم و هر کس از آکسیون نهایی حرف میزنه اشتباه میکنه. باید خارج از محیط وب خیلی فعالیت کرد. در برپایی تظاهرات ها نیاز به یک رهبر دیده میشه. انتظارات رو نباید بیهوده بالا برد چون اونها همه امکانات رو در اختیار دارن و با هر بار حضور ما تجربه اونها هم بالا میره. یک نفر از ما یک نفره اما یک نفر از اونها با اسلحه اندازه 50 نفر آدم براشون کاربرد داره. برخلاف عقیده خیلی ها که میگن سبزها نبودن باید بگم بودن، خیلی هم بودن. اما نمیشد کاری کرد اوضاع در کنترل اونها بود. بنابراین باید در این مورد بررسی کرد و اشکالات رو درآورد. خیلی چیزا هست. اما واقعا خسته هستم. بریم یه خورده استراحت کنیم.