تندروهای کودتاچی اکنون منتظر ابراز خشونت از طرف ما

الان تقریبا دو هفته میشود که خبری از خامنه ای نیست. از روز عاشورا (یکشنبه هفته پیش) تا امروز تنها یکبار در مجامع عمومی ظاهر شده و بجز تسلیت پیامی از او منتشر نشده است. این مساله در کنار چند نکته دیگر تا حدی ماجرا را روشن میکند.

1- درست است که به خاک و خون کشیدن مردم در روز عاشورا میتواند بهانه خوبی برای آفتابی نشدن باشد، اما خامنه ای حداقل میتوانست برای مردمی که در 9 دی ماه برای حمایت از او و محکوم کردن معترضین به خیابان آمده اند بیانه ای صادر کند و حماسه بسراید. این غیبت ار انظار در حالیست که کودتاچیان انتظار داشتند او در پاسخ به “هتک حرمت عاشورا” و “حضور میلیونی مدافعین نظام” به صحنه آمده و در نماز جمعه حکمی جهادی علیه فتنه گران بدهد

2- این هفته معلوم شد که در نظام سر قضیه کهریزک مجبور به دادن قربانی شده است. این قربانی برای گروه تند رو داخل حاکمیت بسیار گران تمام شده است و واکنش قهر گونه روح الله حسینیان به این “قربانی سازی” نشانگر این مساله است که کودتاچیان احساس بی مهری از طرف رهبر میکنند چراکه آن “اردو کشی” 9 دی و تبلیغات شدید پیش و پس از آن تنها برای گرفتن رضایت خامنه ای برای دستگیری موسوی و خاتمی و کروبی بود، ولی رهبر نه تنها حکم به بازداشت آنان نداد بلکه اکنون قاضی مرتضوی را قربانی کهریزک میکند.

3- تغییر جهت مشهودی در خط مشی صدا و سیما در برخورد با جنبش سبز دیده میشود: مناظره شبکه 3 میان چهره های اصولگرا در شب اول مرتضی نبوی و سلیمی نمین و در شب دوم با حضور علی مطهری. در این مناظره ها اگرچه از اعتراضات پس از انتخابات دفاع نمی شود ولی کاملا مشهود است که آن لحن گزنده جای خود را به گویشی مسالمت آمیزتر (اگرچه یکجانبه) میدهد. به عنوان نمونه در این برنامه ادعای هتک حرمت عاشورا و عکس امام مطرح نشده و در سایر برنامه های تلویزیون هم حجم تبلیغاتی از این دست، ضد جنبش نسبت به هفته گذشته به شدت کم شده است.

4- صدور اتهام محاربه برای معترضین که بیشتر به یک “لجبازی” می ماند. این حرکت تند در حالیست که محسن رضایی رهبر را به عقلانیت و پذیرفتن پیشنهادات پنجگانه موسوی ترغیب میکند و از طرف دیگر علی مطهری پیشنهادات چند بندی دیگری برای عبور از بحران و بازگشت آرامش مطرح کرده است. گروه تندرو میخواهد به خامنه ای نشان دهد که هنوز هم قدرت بسیج مردم و افکار عمومی را علیه معترضین دارد و صدور حکم اعدام برای آنها نشانه این قدرت است.

5- بیانیه شماره 17 موسوی موجب به وجود آمدن اختلافات شدیدی میان جبهه اصولگرایان شده است. تندروها و میانه روهای این گروه به سرعت راه خود را از هم جدا کرده اند. یادمان نرود همین هفته پیش بود که نمایندگان مجلس پا روی شان خود گذاشته و همچون بندگانی بی اختیار دست به “تظاهرات خودجوش” زدند اما امروز این شکاف، آشکارا کار را به جایی رسانیده که خسرو خوبان از مجلس قهر کند.

همه این نکات نشانگر این است که اولا تندروان کودتاچی، متحدانی چندان قوی برای خود در جبهه اصولگرایی نمیبینند و تنها شده اند، از این رو دست به تندروی میزنند. ثانیا شخص خامنه ای از بی تصمیمی (شاید هم کمرویی از اعلام تصمیم) رنج میبرد و نمیداند میبایست خود را برای انجام چه واکنشی راضی کند و منتظر اعلام نظر و فضاسازی حامیان میانه رو خود می باشد، از اینرو شدیدا مستعد فرو غلتیدن به سمت خواسته های موسوی است. ثالثا میبایست منتظر حرکات غیر معقول از طرف باند کودتاچی باشیم. قتل بازداشت شدگان در بازداشتگاهها و خشونتهایی از این دست تنها یک نمونه ازاین موارد است.

به نظر من در طول 7 ماهه اخیر برهه ای حساس تر از امروز برای جنبش سبز وجود نداشته است. مردم ایران میتوانند با حفظ هوشیاری، واکنش مسالمت آمیز به خشونت و طرد نکردن میانه رو های حکومتی؛ در عین ادامه اعتراضات و پایفشاری بر حقوق خود به پیروزی بزرگی نائل شوند. باید دانست که تندروهای کودتاچی اکنون منتظر ابراز خشونت از طرف ما هستند تا دوباره افسار میانه روها را به دست بگیرند و پا را از گلیم درازتر کنند. موسوی با بیانیه هفته پیش خود تهدید را به فرصت تبدیل کرد، اکنون نوبت ماست که از این فرصت به بهترین نحو بهره برداری کنیم و تصویر آینده را روشنتر سازیم.