گورباچف نیز می خواست نظام فرسوده را حفظ کند اما نتوانست!

شاید نوشته کوتاه زیر به مناسبت بیستمین سالگرد اضمحلا ل اردوگاه قدرتمند جهانی سوسیالیسم واقعا موجود بی مناسب نباشد.نظامی که با وعده بهشت بر سرکار آمد اما به جهنم وزندان انسانها تبدیل گردید وعلیه گذشته تمدن بشری جنگید و خود نتوانست تمدنی بیا فریند! نظام حکومت اسلامی نیز در ایران با وعده سعادت دنیوی و اخروی به روی کار آمد اما همه قرار داد هاو دستاورد های انسانی را نابود کرد و همچنان تلاش می نماید تا مردم ایران را به قهقراء هدایت نماید!

شاید فقط خامنه ائی در طول تاریخ پدیده ائی شرمگین شناخته شده است که بطور علنی در دوران رهبری اش ، تصاویرش از جانب مردم لگد مال و به آتش کشیده می شود وگرنه تصاویر شاه فقید ایران بعد از خروجش از ایران به آتش کشیده شد!

می توان به انقلاب لنینی اعتقادی نداشت اما از تجربیات و درس های لنین در عرصه سرنگونی نظام فرسوده تزاری،بسیار می توان آموخت! لنین در یکی از نوشته های بسیار اساسی خود که شرائط انقلابی را تشریح می کند در یکی ازفرازهای خود چنین گفته است: انقلاب موقعی به وقوع می پیوندد که دیگر نه توده ها می توانند مانند گذشته از حکومت فرمانبرداری کنند نه حکومت گران توانائی فرمانروائی برمردم را مانند گذشته دارند.نقل به مضمون .ولادیمیر ایلیچ لنین«

آری اینک شرائط ایران با توصیف سند تاریخی فوق که به شدت با یکی از دوره های تاریخی جوامع دیگر همخوانی دارد ،می خواهد ثابت نماید که مردم ایران دیگر حکومت اسلامی را نمی خواهند و رژیم حاکم بر ایران در عرصه اداره کشور به بن بست کامل رسیده است. در این شکی نیست که رژیم اسلامی اینک در دوران عدم توانائی و پاسخگوئی به خواسته های اساسی مردم ایران بسر می برد.اما هنوز نیروهای سیاسی هستند که از سرنگونی سیدعلی خامنه ائی تب می گیرند و به هذیان گوئی می پردازند.مطمئنا روند شرائط بحران سیاسی در ایران و برای سید علی خامنه ائی به گونه ائی گام برخواهد داشت که روزی ولی فقیه مانند تزار از انقلابیون تمنا خواهد کرد که همه چیز را به شما واگذار خواهم کرد ـ تنها قدرت سیاسی را همچنان در اختیار من بگذارید! در دهه هشتاد میلادی خوب بخاطر می آورم که میخائیل گورباچف رهبر حزب کمونیست و صدر هیئت رئیسه اتحاد جماهیر شوروی نیز می خواست باطرحهای اصلاحات طلبانه گلاسنوست و پروستاریکا ،نظام توتالیتر حاکم را با تغییرات اساسی حفظ نماید اما بدان دست یافت و طوفانهای سهمگین ـ ناوگان اقیانوس پیمای نظام کمونیستی را که خود را جاودانه می پنداشت در هم نوردید!اینک در ایران ما نیز جنبشی ریشه ائی همچون آب زلال که از چشمه های سرشار از آزادی می جوشد ،با نام «سبز« به حرکت در آمده است.مردم ایران با هوشیاری خاصی رنگ سبز را برای جنبش خود برگزیده اند چراکه رنگ سبز نزد ایرانیان همواره نشانه رویش جوانه های تازه ونورسیده وشادابی بوده است.سال نو ایرانیان در نوروز بهاری با رویش رنگ سبز بر شاخه های درختان خفته زمستانی آغاز میشود و وایرانیان قبل از حلول سال نو ـ در خانه های خود سبزه می کارند و در سیزده بدر آنرا در رودخانه ها به آغوش طبیعت می سپارند تا همه گره های زمستانی گشوده شود! در باره رنگ سبز بسیار می توان گفت و نوشت. اگراز شعرهای آموزگار اخلاق و پیراستگی یعنی حافظ شیرازی که در ستایش رویش سبزه بسیار سروده است بگذریم ،هر انسان آزاده ائی در جهان از رویش گل وسبزه فرح بخش خوشحال و شاد می گردد.آنهائیکه در داخل و خارج بر جنبش سبز مردمی ایران تعین تکلیف می کنند ، بدین موضوع اشراف نیافته اند که جلوی رویش سبزینه ها را تا آسمان نیلگون نمی توان سد کرد!هرچند مائوتسه دون به شعار زیبا و انسانی خود «بگذار صد گل بشکفد وفادار نمایند اما نیروهای سیاسی در ایران و در مرحله کنونی می توانند نظاره گر شکفتن ورویش سبزه های انبوه شوند.