احسان فتاحیان اعدام شد، نه فراموش میکنیم و نه می بخشیم

متجاوزان به سرزمین ما، یک جوان پاک و مبارز ایرانی دیگر را بقتل رساندنند.

علیرغم تمام اعتراضات، هدف چیست؟ این جنون قتل و جنایت از کجا ریشه میگیرد؟

اگر به قصد زهر چشم گرفتن از جنبش آزادی خواهی این جنایت را مرتکب شدید بدانید:

از نظر حقوقی تمامی کسانی به نحوی در اجرای چنین احکامی نقش دارند. در جرم سیاسی شرکت داشته و مسئول کردارشان خواهند بود. حالا چه شکنجه باشد ، چه اعدام و چه دفاع از مزدوران شکنجه گر و جنایت کار و چه برنامه ریز و چه تبلیغات چی. همه باید جوابگو باشند. این را بیاد داشته باشند. اعتقاد به عدم خشونت در جنبش مردمی هم به معنی عدم مجازات مجرمین نخواهد بود. همه مجرمین سیاسی در این نظام بدون استثنا محاکمه خواهند شد. مطمئن باشند بعد از جنایات 30 سال گذشه به بدترین مجازات ها که در قانون برای مزدوران در نظر گرفته خواهد شد محکوم خواهند گشت.

اگر فکر میکنند میتوانند بهترین جوانان این مملکت را شکنجه و اعدام کنند و یا به آنان تجاوز کنند. یک عده هم کارهای تبلیغی اطلاعاتی شان را انجام دهند و مردم ازگناه شان بگذرند هنوز ایرانی عدالت خواه را نشناخته اند. ما نه فراموش میکنیم. نه به این سادگی ها که بعضی ها فکر میکنند میبخشیم.

امروز نسل جوان مثال بسیار کوچکی را که این نظام جنایت و جهل بر پدران و مادران و برادران و خواهران بزرگترشان اعمال کرد، بوضوح میبینند. در آن سالها خمینی حکم اعدام 100 ها نفر را در یک روز صادر میکرد و روزنامه کیهان با بیشرمی تمام اسامی کشته شدگان را در ستون اصلی مینگاشت. تثبیت نظام ضد بشری با وحشیاته ترین جنایت ها بر علیه پاک ترین فرزندان این مرز و بوم این گونه امکان پذیر شد. جوانهایی پاک، که با هر ذهنیتی، هدفی جز ساختن آینده بهتر و ایرانی آباد نداشتند و مسلما سزاوار مرگ و تجاوزات وحشیانه و اعدام های بدون محاکمه نبودند.

نسل جوان و کلا مردم کشورمان برای ساختن آینده ای بهتر، برای ساختن ایرانی آزاد و دمکراتیک و قدرتمند میباید به تاریخ خود آشنایی کامل داشته باشند. این تجربه تاریخی مفت بدست نیامده و برای شناخت عمیق از فرهنگ استبدادی در کشورمان ضروری است.

چرا که هنوز بعد از 28 سال از این جنایات گسترده که منجر به سلطه کامل ارتجاع دینی به اسم “جمهوری” اسلامی شد. بعد از شکست کامل انقلاب ضد استبدادی و محدود شدن تلاش های مردم به جابجایی یک نظام استبدادی با نظامی بمراتب وحشی تر عقب مانده تر شد. بجای اینکه در جهت رشد آزادی و رفاه و آبادانی، رفع ستم از مناطق فقیر و قومیت های تحت ستم و رشد اقتصاد ملی قدم برداریم مساله مان تبدیل به حفظ “حجاب اسلامی” زدن شلاق در ملا عام برای مصرف مشروبات و بسط و ترویج عقب مانده ترین خرافه های امام زمانی و جمکرانی شد. هنوز مسببان اصلی این فاجعه کماکان ادعای رهبری و هدایت اخلاقی جامعه را دارند!

بعد از 28 سال صدها و شاید هزاران قربانی این نظام جهل و جنایت ناشناس و شناحته نشده باقی مانده اند و خانوادهشان در سوگ این جنایت بی جواب غمگین و در انتظار حمایت از مردم برای داد خواهی هستند.

هنوز قاتلان و تجاوز گران به هزاران تن از پاک ترین جوانان این سرزمین راست راست میگردند و از مواهب جنایات خود نیز طور کامل برخوردارند. آیا شما اجازه میدهید که یک متجاوز بدون محاکمه ( حالا مجازات بماند) راست راست در محله تان راه برود. خوب کشور ما محله بزرگ ماست. ایتطور نیست؟

هدف انتقام گیری نیست. هدف آگاهی از جنایات و ابعاد آن و جلوگیری از تکرار آن است. عده ای مجازات حواهند شد و عده ای عفو میگردند. این بستگی به نوع و شدت و درجه مسولیت مجرم دارد. ما نه فراموش میکنیم. نه می بخشیم.