اعتراض جمهوری اسلامی به نقض حقوق بشر در کانادا

به گزارش ایسنا دیروز 5 شنبه نماينده جمهوري اسلامي از کانادا خواست به تعهدات و وظايف حقوق بشري خود بدون استثناء و اعمال ملاحظات سياسي عمل کند.

وي همچنين به مقامات کانادایی توصيه کرد برخورد دوگانه و سياسي در سياست حقوق بشري خود را متوقف سازند.

نماينده رژیم تهران در بخش ديگري از ارزيابي هاي رژیمش نسبت به وضعيت حقوق بشر در کانادا، ‌به مشکلات حقوق بشري مسلمانان، بوميان، کاناداييان آفريقايي تبار و افزايش اسلام ترسي اشاره کرد.

وقتی که این خبر را میخواندم، با صدای بلند به خنده افتادم و به یاد این نکته که گفته میشود" خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر ست...." طبیعی ست که ظلم و خشونت اعمال شده بر انسان‌هایی که در چنگال قوه قضاییه نظام جمهوری اسلامی اسیر شده اند، فراموش نخواهد شد.

به درستی گفته می شود که در ايران تحت رژیم ضد انسانی جمهوری اسلامی بيشترين تعداد روزنامه نگاران زندانی هستند و برکسی پوشیده نیست که به ایران لقب "زندان بزرگ روزنامه نگاران" را داده اند.

بار ها و بار ها و هرروز نقض حقوق بشر در ایران گزارش میشود مبنی بر بازداشت های خودسرانه دانشجويان، روزنامه نگاران، فعالان حقوق زنان، ممنوع الخروج کردن آنان، جلوگيری از ادامه تحصيل بسیاری از دانشجويان آزادیخواه و عدالتخواه ، شلاق زدن کارگران معترض، اعدام های گسترده متهمان موسوم به اراذل و اوباش، سنگسار ، فشار بیش از اندازه بر اقليت های مذهبی و اعدام کودکان و نوجوانانی که در سنين کودکی مرتکب جرم شده اند.

در حالی که سير اعدام در جهان رو به کاهش است آمار نشان می دهد که در ايران موج اعدام بویژه از زمان به دستگیری قدرت بوسیله دولت نهم به ریاست محمود احمدی نژاد تشديد شده است.

وضعيت حقوق بشر در مناطق کردنشين به طور کلی روندی منفی طی کرده است. بيشتر بازداشت شدگان تا مدت ها نمی توانند با خانواده ها و وکيل خود تماس برقرار کنند، بازجويی ها بعضا ماه ها طول می کشد و روند بی دادرسی هم مثل همیشه در غياب وکيل مدافع صورت می گيرد.

همزمان با تشدید بحران اتمی، یورش های سازمان یافته به جنبش های اجتماعی، نهادهای مدنی و سازمان های غیر دولتی شدت یافته، فعالان جنبش های اجتماعی تحت پیگرد قرار گرفته و گروه های فشار صحنه گردان کشور شده اند. حمله به تجمعات کارگران، زنان، دانشجویان و آتش زدن پرچم و تظاهرات در مقابل سفارتخانه های کشورهای دیگر دوباره در دستور روز قرار گرفته است. آیا هنوز کسی در میان ما هست که نداند دولت احمدی نژاد از درون کشتار مخالفان سیاسی، نویسندگان و دگراندیشان، سرکوب دانشجویان، توقیف مطبوعات و بازداشتگاه های اختصاصی سر برآورده است؟ و آیا این که دولت از طریق یک برنامه ريزی قبلی و با استفاده گسترده از امکانات حکومتی، از شورای نگهبان تا بسیج سپاه پاسداران، نهاد رياست جمهوری را به تصرف درآورد و ساخته و پرداخته دفتر خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی و فرماندهان سپاه پاسداران و ابزار اعمال نفوذ آن ها در جامعه و فاقد توانائی برای اداره امور کشور است؟ بسیاری از ما ایرانیان درون و برون مرزی هنوز به درستی به عمق فاجعه نگاه نکرده ایم که نتيجه حکومتداری به رهبری یک نفر آخوند و اداره امور مملکتی به دست واپس گراترين گروه بندی قدرت در درون نظام، ایران را بر لبه پرتگاه تاریخ قرار داده است. بی تردید وضعيت تاسف بار کنونی پی آمد سياست های ضد ملی و ماجراجويانه ای است که مسئولان بی کفایت حکومت تا کنون دنبال کرده اند. اما سیاست ها و اظهارات تنش زای دولت احمدی نژاد بر شدت این بحران بیش از پیش افزوده است. دولتی که تقریبن 4 سال پيش با ادعای مهرورزی و عدالت گستری بر سر کار آمد، تا کنون ارمغانی جز انزوای بین المللی بیشتر، تشديد اختناق و سرکوب، گسترش بحران اقتصادی و فقر و بيکاری و بی آبرویی ایران و ملت ایران دامنه دار تر نداشته است. آیا این فاجعه نیست؟

ما به یک اراده آهنین ملی نیازمندیم.

نویسنده : ساسان رحمت زاده

16 بهمن 1387