امکان

مثل این لحظه

همین دَم که تنهای تنهایم

و نفَس می کشم بی تو

مثل این لحظه که به نظر می رسد 

بازگشته ام به شرایط امکان پذیرها

و وارد شده ام به هر آن چه که ناممکن است

 و ممکن شده ام نفس کشیدن را 

و ممکن شده ام  بودن را 

و ممکن شده ام زندگی را 

 و ملحق شده ام به زندگانی 

 و هشت ساعت کار مفید و دو ساعت استراحت

ملحق شده ام به لکنت زبان

 و این که این خواست من نیست که تو بی من باشی

و من حرف بزنم از آن همه بی نزاکتی 

 و این که دیگر نام مرا به حرف سوم شخص نخوانی 

 و نخوانی حرف دلم را که از تو جدایی نمی خواهم

 و نخواهی که تماشایم کنی 

در حد امکانی که داری 

و نخواهم چیزی را که مثل ِ نوع ِ زندگانی در حریم تنهاییست

باید ممکن شوم هر آن چه را که نمودنی ست

فاعل قبل از رسیدن را بکنم

و بکنم هر آن چه را که توقف کند مجازی

و مجازی کند هر آن چه را که تغییر است

 و وارانه جلوه دهد سر بریده مرا 

روی دستانی آویزان 

و آویزان کند پرچم دمکراسی را 

لیبرال را 

کمونیست را 

یا همین الله خودمان را 

که انا الیه الراجعون است

و بنوازیم ناقوس بی عرصه گی امان را 

 و برویم جایی که باید دست ادنداخت به همان سمت های سفلی

تا زیبایی ممکن شود 

عشق ممکن شود و نوازش و خواهش

نُچ و بوس و نوازش و دوتا حرف منو مرگم را

بازگشته ام به شرایط امکان پذیرها

یعنی این که نمی شود همه چیز از آن بالاتر باشد

 و طوری نباشد که انگار آن جاها چیزی در مصاف نیست

 و نیست این عصر نیم ـ روزی که تمام نمی شود 

و نمی شود تمام کابوس های من از سر شب آغاز 

 و از سر شب آغاز نمی کنی حرف های پُر از اَخ و تُفت را رو به من 

 و رو به من نیرنگ و دسیسه نکنی به نام عشق 

 و عشق را پیراهن عثمان نکنی بر تن خود 

و بر تن خود نپوشانی این امکان ساده را .