براي يک ناظر نا آشنا با ماهيت سيستم تک فرهنگي ايران ممکن است اين امر بي اندازه عجيب به نظر آيد که چاپ اطلاعيه مجلس ترحيم به زبان ترکي، تا چه اندازه مسئله بزرگ و امنيتي ميتواند به حساب آيد که موجب تعقيب و بازداشت فرزندان و خويشان متوفي گردد، مخصوصا اگر توجه شود که اعلاميه به همان زباني نوشته شده بود که متوفي در زمان حياتش، با خويشان و دوستان خود که به مجلس ترحيمش دعوت شده بودند، گفتگو ميکرد. زبان اعلاميه همان زباني بود که آخوند مجلس با آن روضه ميخواند و همان زباني بود که با آن، حاضران در مجلس به بازماندگان تسليت ميگويند. حتي در اين اعلاميه از الفباي لاتين که زبان رسمي زبان ترکي در جمهوری آذربایجان است نيز استفاده نشده بود و در ضمن زبان غير معمول در ايران هم نبود که مقامات امنيتي آنرا نفهمند تا بشود دليل موجهي براي تعقيب چاپ کنندگان آن تصور نمود. بر عکس، اگر به مساله از ديد يک ناظر بيطرف هم نگاه شود، در شهري که زبان محاوره ساکنين آن ترکی است، به زبان فارسی چاپ کردن اعلاميه مجلس ترحيم، خود چیز عجیبی است.
تعقيب و دستگيري فرزندان داغدار پدر از دست رفته، آنهم صرفا به جرم چاپ اعلاميه ترحيم به زبان ترکي در تبريز، از هر منظري که به آن پرداخته شود يک عمل نژاد پرستانه است که در دنياي امروز فقط نمونه آن را در ایران میشود دید. انتظار اينست که انسان های آزاد انديش و دموکرات، صرف نظر از هر نوع وابستگي فکري و ائتنيکي، صداي خود را به اين تجاوز آشکار به حريم انسانهاي داغدار بلند کنند و محافل بين المللي را نيز در جريان اين حرکات ضد انسانی حکومت ایران قرار دهند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید