توهم «مقاومت ملی”»و «دور زدن تحریم ها»

تحریم های بین المللی به تدریج اقتصاد کشور را به فلج می کشاند. تمام فاکت ها نشان می دهد که این بار تحریم ها، ابعاد گسترده ای دارد و مرتبا بر دامنه آن افزوده می شود. تاثیرات تحریم های بین المللی بر اقتصاد کشور با توجه به تحریم چندین ساله ایران، بحران اقتصادی کشور و کنترل و نظارتی که بر اجرای تحریم ها توسط دولت اوباما و اتحادیه اروپا صورت می گیرد، بی سابقه و سریع خواهد بود.

با این وجود آقای خامنه ای می گوید: “ملت و مسئولان، بدون تردید تحریم‌ها را دور می‌زنند و همچون سه دهه گذشته تحریم‌ها را ناکام می‌گذارند”. در این تردیدی نیست که جمهوری اسلامی طی سه دهه با تحریم دولت امریکا روبرو بوده و در این مدت راه های دور زدن تحریم ها را فراگرفته و در مواردی قادر گشته است که از تحریم ها، فرصت بسازد. اما این بار تحریم ها:

ـ تنها از جانب امریکا نیست و توسط جامعه بین المللی صورت می گیرد و چهار قطعنامه توسط شورای امنیت علیه ایران تصویب شده است که تمام کشورها موظف به اجرای آن قطعنامه ها هستند.

ـ تحریم ها تنها شامل موارد مصوب در قطعنامه ها نیست. بلکه دولت امریکا، اتحادیه اروپا و تعدادی از کشورها، تحریم های به مراتب فراتر از قطعنامه های شورای امنیت را تصویب و به اجرا گذاشته اند. آخرین مورد آن دولت ژاپن است.

ـ تحریم ایران از دولت ها فراتر رفته و شرکت های بزرگ نفتی، بانک ها و شرکت های بیمه و مشاوره را دربر می گیرد. تقریبا همه موسسات بزرگ مالی یا روابط خود با ایران را کاملا قطع کرده یا آن را به شدت کاهش داده‏اند. آخرین مورد آن به “بانک تجارتی ایران و اروپا” بر می گردد. “بانک تجارتی ایران و اروپا” که مقر آن در هامبورگ است، یکی از شاهرگ‌های مالی ایران به‌شمار می‌رود. وزارت دارائی آمریکا در روزهای گذشته در هماهنگی و با نظر مقام‌های دولت آلمان این بانک را هم وارد لیست تحریم کرد.

ـ تحریم ها این بار متوجه قلب اقتصاد ایران یعنی نفت، گاز و بنزین است. اقتصاد کشور در اساس متکی به درآمد نفت است و اکنون صنعت نفت و صدور نفت در لیست تحریم ها قرار گرفته است.

ـ همراهی بی سابقه ای بین امریکا و اتحادیه اروپا در ارتباط با ایران و تحریم ها به وجود آمده است. روسیه هم با آنها همراه شده و چین هم تعهد خود را نسبت به اجرای قطعنامه شورای امنیت اعلام کرده است.

ـ تحریم ها متوجه کالاهای دو منظوره هم شده است و صدور کالاهائی که برای صنعت تولید دارو و برخی صنایع دیگر لازم است، ممنوع اعلام شده است.

از این رو امکانات جمهوری اسلامی در این دوره برای دور زدن تحریم ها به شدت کاهش یافته و لذا پیآمدهای تحریم ها به مراتب گسترده تر از دوره های قبلی خواهد بود. اقتصاد کشور تا کنون صدمات زیادی را به خاطر تحریم ها متحمل شده است و در این دوره، زیان های بیشتری را خواهد دید. به گفته فعالین اقتصادی، تحریم ها تا کنون موجب شده است که قیمت کالاهای مصرفی در ایران حدود ۳۵ درصد افزایش پیدا کند. طبعا در دوره جدید تحریم ها، این رقم افزایش خواهد یافت.

آقای خامنه ای می گوید: “دشمنان ملت تلاش می‌کنند مردم را با فشارهای اقتصادی به ستوه بیاورند تا مردم این فشارها را ناشی از عملکرد دولت بدانند و رابطه دولت و ملت قطع شود اما آنها، همچون ۳۰ سال گذشته این ملت را نشناخته‌اند و در محاسباتشان، کاملا اشتباه کرده‌اند”. معلوم نیست آقای خامنه ای از کدام ملت صحبت می کند. گویا او فراموش کرده است که میلیونها ایرانی بعد از انتخابات ۲۲ خرداد به خیابان آمدند و علیه کودتای انتخاباتی که او، سپاه و راست افراطی سازمانگرش بودند، شعار دادند. گویا آقای خامنه ای مبارزه مردم در یکسال گذشته را از یاد برده و شعارهای مردم در خیابانها را نشنیده است. شعارهائی که مشخصا متوجه شخص او بود. آقای خامنه ای متوجه نیست که جمهوری اسلامی، مشروعیت خودش را در بین اکثریت مردم از دست داده و تنها با تکیه به قهر است که این حکومت برپا است. این بار آقای خامنه ای است که در محاسباتش اشتباه می کند. بلوک قدرت دیگر قادر نخواهد بود که با دستاویز قرار دادن تحریم ها و تهدیدهای بین المللی، مردم را بسیج کند و یا آنها را وادار به پذیرش داوطلبانه پیآمدهای تحریم ها سازد.

تاثیر تحریم ها آنچنان گسترده و آشکار است که برخی عناصر حکومتی مجبور می شوند که به تاثیرات فلج کننده آن اعتراف کنند. علی لاریجانی در سخنرانی در شهر قم (جمعه ۱۲ شهریور) گفت که فشار اقتصادی غرب مهم‌ترین خطر موجود برای ایران است.

او راه مقابله با تحریم ها را همانند رهبرش در مقاومت ملی می بیند. مقاومت ملی زمانی می تواند مطرح باشد که حکومت از مشروعت و حمایت اکثریت مردم برخوردار باشد. در شرایط کنونی حکومت با مقابله اکثریت مردم روبرو است. لذا صحبت کردن از مقاومت ملی، شعاری بیش نیست.

توهم “مقاومت ملی” و “دور زدن تحریم ها مثل سه دهه گذشته” موجب خواهد شد که کشور با خسارات جبران ناپذیری روبرو شود. راه مقابله با تحریم ها، نه توهم “مقاومت ملی”، بلکه شروع “مذاکرات بی قید و شرط” بین جمهوری اسلامی و کشورهای ۵+۱، توقف و یا مشروط و محدود کردن پروسه غنی سازی اورانیوم و پذیرش مبادله اورانیوم توسط جمهوری اسلامی و اتخاذ مواضع منعطف توسط دو طرف است.

“ما به عنوان یکی از سازمانهای اپوزیسیون، جمهوری اسلامی را فرا می خوانیم که زمان را از دست ندهد، به پیآمدهای فوق العاده زیانبار تحریم های فلج کننده بین المللی بر اقتصاد کشور و زندگی مردم و خطر حمله نظامی توجه کند، از فرصتی هائی که برای گفتگو و مذاکره وجود دارد، بهره گیرد و به خواست بین المللی و مردم ایران برای حل بحران هسته ای بر پایه گفتگو و توافق تن دهد.”(بیانیه هیئت سیاسی ـ اجرائی در مورد تحریم ها).