اجرای سمفونی ترس

با شرکت هزاران نیروی نظامی و امنیتی، این گواه صادق پیروزی است

ساعتی پس از پایان درگیری هایی که حاصل حضور دوباره و البته مقتدرانه جنبش سبز در صحنه گرامیداشت سالروز انقلاب و حضور و برخورد خیل بی سابقه ای از نیروهای امنیتی با معترضان، که عملا راه پیمایی این روز را به راهپیمایی و عرض اندام یونیفورم پوشان باتوم بدست و جیره خوران به گاز فلفل و تیزی و جهل و خباثت مسلح مبدل شده بود، عده ای در فضای سایبری شروع به نشر و بسط برداشت ناصحیح و غیر واقعی از کیفیت عمل جنبش در این روز نمودند و با دستمایه قراردادن و به سخره گرفتن پروژه ای بنام اسب تروآ که قرار بود در این روز از سوی استعداد اجتماعی سبز ها در محدوده میدان آزادی پیاده شود تا مالا آورنده همان بلایی بر سر نماد منفور کودتا باشد که بر سر چائوچسکو فرود آمد، شروع به پراکندن تخم یاس و نا امیدی در اذهان عمومی هم راه و همخون جنبش سبز کردند.

شاید تا چند ساعت پس از آن، می شد این حرکت را به حساب غلبه احساسات بر تعقل ناقلان، ناقدان و واضعان چنین برداشتها و مواضعی گزارد و چندان برآنان خرده نگرفت، اما با عطف توجه به ادامه این مسئله در فضای مجازی و واریز شک برانگیز فواید امتداد چنین مسیری به جیب کودتاگران و تهیه خوراک برای هرزانگاری های قابل پیش بینی در فارس و رجا و کیهان، نمی توان از آن بسادگی گذشت.

حامیان و همراهان و دلبستگان جنبش سبز هر کجا و در هر موقعیت اعمال فعلی که هستند، باید با دقت در مضاری که ادامه چنین روندی برای پراتیک آینده جنبش به همراه خواهد داشت و عواقب نامیمون و البته قابل پیشگیری آن، جلوی امتداد چنین مسیری را که مشخصا می تواند یک پروژه طراحی شده در دخمه های اطلاعاتی کودتا باشد، سد کنند و از ادامه آن جلوگیری نمایند.

برای نیل به این مطلوب فوری لازم است اندکی تامل نمائیم در انچه بیست و دوم بهمن رخ داد. اگر چنین کنیم و مصادیقی را که گواه منطقی و گویای پیروزی دوباره جنبش بر کودتا چیان است، در نظر بیاوریم که بزرگترین و مهمترینش اجرای سمفونی ترس حاکمیت در مقابل مردم با گسیل حجم بی سابقه نیروهای امنیتی و نظامی و استخدام چندین هزار عشاقان مرغ و گوشت و ساندیس و گسیلشان به پایتخت، بود، آنگاه دیگر حتی تصور نا امیدی برایمان غیر ممکن خواهد شد و آنچه دوباره خواهد روئید، انشاء ا... جوانه های امید است به نزدیک سحر.

آنچه از ان به عنوان اشتباه محاسبه نام برده می شود، از سبد پیروزی ملت نکاهید بل امکان اضافه شدن بر وزن این سبد را در چنین روزی سخت کرد.

نا امیدی در بدترین حالت ممکن هم بی معناست و غیر اصیل، چه رسد به چنین شرایطی که پیروزی را دوباره بدست آوردیم، اما نه آنگونه که استعدادش را داشتیم.

پاتریک کیوری راقم جزوه “دفاع از نظریه سرزمین میانی تالکین” تعریف زیبایی دارد که به زعم من تمرکز نظر بر آن خالی از فایده نیست :

“نا امیدی منحصر به افرادیست که مشخصا میدانند و یقین دارند که آینده چه چیز برایشان به ارمغان خواهد آورد.که البته هیچ فردی در این مرتبه نیست. پس نا امیدی نه فقط یک گناه است , بل عطف نظر به جنبه دینی و الهی یک اشتباه ساده نیز میباشد، چرا که هیچ کس واقعا نمیداند.در این حس همیشه یک امیدی هست”

این جمله در آخر ترانه “یک اشتباه ساده” از گروه آناتما نیز گفته میشود.

(گروه آنازما یک گروه موسیقی انگلیسی است که به سبک راک نو ترانه های بسیاری از جمله آلبوم معروف Judgement را منتشر کرده است.واژه آنا زما به معنی “هر چیزی که مورد لعن و نفرین قرار گیرد یا توسط کلیسا تکفیر شود میباشد، این کلمه یونانی الاصل است)

اگر بخواهیم من باب امید و نا امیدی به یک برداشت مشخص برسیم، بنده کاملا نظر این نویسنده را بحق و صحیح می دانم، چرا که به قول خودمان “یک سیب بعد از پرتاب هزار بار میچرخد و بعد به زمین میرسد” واقعا هم همینه.اگر ما واقعا عالم بودیم بر این که چه اتفاقی قرار است بیفتد آیا اصلا هیچ خطایی را مرتکب میدیم یا نه.

بنابراین نا امیدی در هیچ شرایطی اصالت معنا ندارد و باید همیشه با عطف نظر به این حقیقت که سیب مذکور پس از پرتاب همچنان در حال چرخش است، از نا امیدی و انتشار آن پرهیز کنیم.

اما آیا در چنین شرایطی ما بدلیل لزوم پرهیز از نا امیدی و انتشار ان در سطح جامعه، باید از ذکر خطاها و واکاوی ان و توصیه به اعراض از دو باره تکرار شدنشان، دوری ورزیم؟

قطعا نه، اگر ما اشتباهات را با وسواس خاص خود، که بتواند درس های کاربردی برای نیل به اهداف متعالی آتی، عایدمان نماید، بررسی نکنیم و ریشه ها را شناسایی نکنیم و آنرا معرفی نسازیم، چه تضمینی وجود دارد که فردای عمل دوباره شاهد تکرار حالا با شکلی و محتوایی متفاوت نباشیم.

آنهم عملی با این گستره و کیفیت که با سرنوشت یک ملک و یک ملت، ارتباطی مستقیم دارد.

بر این اساس لازم است آنچه پنجشنبه در سالروز انقلاب رخداد و برخی اشتباه در محاسبات تزریق شده به بدنه فاعل جنبش، که منجر به تقلیل در تحصیل نتایج شد و نه بی نتیجگی، با نگاهی مسئولانه و غوری موشکافانه و بعید از هرگونه غرض ورزی و نفرت شناسایی و معرفی شود، تا نهال جنبش سبز را سریعتر به درخت تنومند بدل سازد و به امید پروردگار شاهد ثمرات شیرین و میمونش برای کشور و ملتمان باشیم.