پاسخی به بیانیه 5 ماده ای زنان

با سلام، بعد از شنیدن مصاحبه رادیویی خانم داودی، آقای نقره کار و آقای اکبری، خوشحال

از این که زنان هم وطن بی کار نمانده اند و خواسته های خود را در بیانیه ای پنج ماده ای مطرح کرده اند، بر آن شدم تا آن را بخوانم و در جریان جزئیات آن قرار گیرم، (گرچه کم و بیش می توانستم مفاد آن را حدس بزنم).

با خواندن آن و مشاهده برخوردی چنین کم رنگ با مسئله زن، آن هم از طرف زنان، متعجب و متاسف شدم. من انتظار برخوردی ریشه ای تر با قوانین جداسازی انسان ها از طرف این عزیزان را داشتم. متاسفانه در این بیانیه با وجود گله گذاری از اجحاف ها، به گونه ای نه خیلی مستتر زن به عنوان جنس دوم نمایانده شده است. وقتی ملتی قیام می کند، انقلاب می کند، قربانی می دهد، زن از مرد جدا نیست، اما برای وضع قانون اساسی توسط متخصصین و خبرگان، در موارد خاصی زن به شکلی موذیانه و سیاستمدارانه تحت قیمومیت مرد آورده می شود، حق او به عنوان انسان نادیده گرفته می شود و در محدودیت های قانونی و شرعی قرار داده می شود. قانون اساسی برای تمامی ملت نوشته می شود، ملتی که از زنان و مردان تشکیل شده است. اگر اصل عدم تفکیک بر اساس جنسیت در نظر گرفته شود، دیگر نیازی به تعیین این که حق حاکمیت بدن یا ذهن او به چه کسی تعلق دارد نیست. تن یا ذهن کالا نیست که به کسی تعلق بگیرد، مگر آن که فرد خود خواسته آن را در اختیار دیگری گذاشته باشد یا فروخته باشد. "من" بدون تن و ذهن وجود ندارد.

اسلام با تحقیری ابدی آن را به مانند کالایی به مرد می فروشد، با تقسیم نابرابر ارث، مهریه یا به عبارتی فروش غیر مستقیم تن دختران زیر پوشش شرعیت و غیره. و این ها از جمله اولین زندان های تن و ذهن زن است. این زندان ها را باید ویران ساخت، تصویر نیمه انسان بودن زن را باید در هم شکست. در صورتی که می بینیم زنان بدون تفکر چنان شیفته این معامله اند که به جای در هم شکستن آن در بالا بردن نرخ می کوشند، گویی که نمی دانستند، نمی دانند و نمی خواهند بدانند که این قوانین اسارت بار در واقع چیزی جز تعیین نرخ خریدشان نیست.

در سال 1342 در رساله خمینی خواندم که زن حکم ملک مرد را دارد، از هر دری که بخواهد حق ورود به آن را دارد. این نظر "مرد خدا" است، کسی که ملتی را آگاهانه و مزورانه به بندگی و اطاعت کشاند. اولین نسخه چاپی رساله خمینی را پیدا کنید و بخوانید. این معنای واقعی شیر بها و مهریه از نظر اسلام است، نرخی که به کیفیت جنس، بخوان زیبایی و موقعیت خانوادگی و نوع عرضه آن، بستگی دارد.

دوستان، با چنین قوانینی تفاوت زنی که با نرخی معین بنام همسر تحت اختیار مرد قرار می گیرد با فاحشه در طول مدت قرارداد است. فاحشه برای چند ساعتی جسم خود را در اختیار مرد قرار می دهد، در حالی که "همسر شرعی" با مهریه برای باقی مانده عمر خود پیش فروش شده است. منظور من در این جا ضدیت با ازدواج به عنوان شراکت در زندگی نیست، بلکه اعتراض یه عدم برابری زن و مرد می باشد. منظور من این هم نیست که به ملت معتقد به اسلام بگویم که عقد اسلامی نکن، اما معتقدم که همان گونه که در ادیان دیگر شاهد آن بوده ایم، در این مورد نیز می توان با بعضی تغییرات در قوانین موجود برابری زن و مرد را از نظر قانونی میسر ساخت.

در صورت برقراری حکومتی غیر دینی و دموکراتیک و مبنا قرار دادن برابری حقوق انسان ها، بسیاری مسایل دیگر از قبیل نوع پوشش، تحصیل، چند همسری و غیره خود به خود حل خواهد شد. این نه به معنی زیر پا گذاشتن "حق" مرد، بلکه لغو "امتیاز" بر اساس جنسیت است. کافی است که به قوانین مربوط به ارث، طلاق، فرزند، اعتبار شهادت و غیره نگاهی بیندازید تا منظور من برای شما روشن شود. بدون شک در صورت برقراری چنین حکومتی سنت های عقب مانده و قرون وسطایی به یک باره از بین نخواهند رفت و شاید هرگز از بین نروند، اما کم کم شروع به رنگ باختن خواهند کرد. در هر صورت مسئله در این جا برقراری و محافظت قانونی از برابری انسان ها، در این مورد زن و مرد، می باشد.

با آرزوی پیروزی برای ملت ایران و موفقیت شما در رسیدن به هدف های انسانی تان برای این ملت،