قطار جنبش سبز

اختلافاتي كه بر سر موسوي و يا طرقداران وي مانند سازگارا ومخملباف و غيره در ميان جنش سبز وجود دارد در وافع بسيار لازم است - مثلا گرچه بيانيه شماره ١٧ موسوي و يا بيانه هاي قبلي اش باب دل بسياري از سبزها نيست ولي بسياري مانند من با احتياط آنرا پذيرفته و آنرا سياستمدارانه نيز تلقي ميكنند با اين وجود معتقدم كه فشاري كه از هرطرف روي موسوي بر سر اتخاذ روشى مردم پسندانه و يا بهتر بگويم" ايراني پسندانه" ميايد ضروري است زيرا همواره بيم آن ميرود كه وي ازغافله مردم عقب بيفتد و به نحوي ديگر اين بار, نه در بيانيه هاي خود, بلكه براستي درعمل در دام اسلام خميني درغلطد و مردم را بار ديگر همراه خود به اعماق چاه ويل اسلام تطهير شده فرو برد.

اين موضوع در باره همراهان موسوي در خارج مانند سازگارا و سروش و گنجي و مخملباف و كديور وغيره نيز صدق ميكند- بدين معني كه فشار و اعتراضات مردم به آنها و عدم اطمينان به آنها تا حدي لازم است و بايد در راستاي پذيرفتن مشروط آنها در اين جنبش باشد تا سبز بودنش تداوم يابد. اگر اين فشار ها و اعترآضات وجود نداشته باشد جنبش يك بعدي ميشود و يا بهتر بگوييم بعد اسلاميش تقويت ميشود - هرچند در كوناه مدت ممكن است از تيز شدن نوك حمله مردم بر رژيم كاسته شود ولي در دراز مدت اين تعرضات و قشار ها تاثير خود را بطور طبيعي در جنبش خواهد گذارد و راه را براي آينده دور و نزديك آن باز تر ميكند- زيرا اين افراد در مسير اين رود خروشان نيز دچار تغيير و تحول شده و صيقل ميخورند/ همانگونه كه تا بحال كم و بيش خورده اند.

اما اين فشار ها و اعتراضات نبايد به اندازه اي باشد كه آنها را از ميدان بدر كند و يا به گوشه اي براند. آنها بخش عمده اي از اين مساقران قظار براه افتاده انقلابند, و در هر ايستگاه بايد مسافران ديگري بدان اضافه شود. در اين قطاراما گرچه همه موقتا به يك مسير ميروند اما در ميانه اين راه تبادل افكار و بحتهاي روشنگراته دور از فخاشي ميتواند به يك پارچه شدن مساقرانش كمك شاياني كند-

به همين ترتيب نبايد دست رد به سينه كساني زد كه به انتقاد از طرفداران موسوي و يارانش در خارج ميپردازند ,البته تا وقتيكه نخواهند از اين قطار جلو برنند. اين اقراد آژير هاي خظر اين جبش هستند- اگر نحوه برخورد با طرفداران موسوي و روش و اعلاميه ها و و بيانه هاي وي و طرقدارانش در خارچ معقولانه و سازنده باشد- حتي طرز فكر آنها و يا بعضا ايديولوژي آنها نير مورد انتقاد قرار گيردنبايد واهمه اي در دل ما بيندازد كه مبادا آنها را از خود برنجاند, زيرا اين انتقادات هر چند ممكن است

در ابتدا برايشان تكان دهنده باشد ولي بتدريج ثاثير لازم را بر روي آنها خواهد گذارد , زيرا ما در اين قطار برجلاف انقلاب قبلي در حال حركت به جلوهستيم و اين آنها هسنيند كه بايد ساعت مچي خود را با مساقران قطار تنظيم كنند وگرنه جمهوري اسلامي ضامن هر گونه اقكار متحجرانه و واپسگرانه بوده وبراي اين اقراد ضرورتي وجود نداشته كه از گاريهاي جمهوري اسلامي پياده و يا پرتاب شوند . همين اصل واپسگرانه جمهوري اسلامي است كه موجب بريدن سازگار ها و مخملباف ها از آنها شده و بنا به جبر ثكآمل- آنها نيز به قطار حنبش سبز و حركت به جلوي آن پيوسته ايد / هر جند آنها ذاتا در اين حركت خود لاك پشتي هم باشند.

اما همانگونه كه اشاره شد ساعت آنها بايد با ساعت فكري قرن جديد مطابقت كند - اين قطار سبز با مسافران رنگارنگش ميتواند آنها را رنگ پذير كند. هر چه از سياه بودن اين رنگ ها كاسته تر گردد به شاداب بودن اين جنبش و تحركش اقزوده ميگردد. پس بياييد از انتقاد يكديگرنهراسيم و با ايجاد فضايي باز براي بحث هاي ديالكتيكي در اين قطار پرمساقر نفسي تازه به غنچه هاي سبز دموكراسي دهيم.