آغاز ریزش حکومت اسلامی

جامعه ایران یکی از حساس ترین و تعیین کننده ترین دوران حیات سیاسی خود را طی میکند. فضای حاکم در جامعه ایران نه فضای انتخاباتی است و از جنس فضای دوم خرداد است. فضا فضای یک ۱۸ تیر زیرو روکننده است. فضای ریزش و ویرانگری ستون ها و ارکان حکومت اسلامی است.

این فضا اگر چه در بطن سیرک انتخاباتی جمهوری اسلامی به اوج رسیده اما هرگز با جمع شدن صندوق های انتخاباتی به پایان نمیرسد. نه جوش خروش بی سابقه مردم در خیابانها و نه بهم ریختن صفوف رژیم و نزاع جناحها که اکنون ابعاد بی سابقه ای پیدا کرده است هیچکدام ویژگی شرایط امروز و انتخابات نیستند. مدتهاست که جامعه مثل دیگ از خشم و اعتراض میجوشد و مدتهاست که جناحهای رژیم بر سر نحوه بقایشان با هم دست به یقه شده اند. اعتراض توده ای علیه کلیت نظام و تلاش برای ساقط کردن رژیم اسلامی که امروز به عریان ترین شکلی در جامعه ایران بروز کرده و همچنین جنگ و نزاع جناحها برای حفظ نظام یک واقعیت پایدار و لاینحل در بنیاد رژیم اسلامی است. اما ویژگی مهم این فضا و این دوره جدید از نقطه نظر مردم بود و نبود کل نظام و از نقطه نظر جناحهای حکومت بقای جناح خودشان است. خود این فضا محصول داغ شدن زمین زیر پای حکومت اسلامی است. این زمین چنان زیر پای شان داغ شده که از سر و کول همدیگر بالا میروند و هر جناح تنها به ادامه بقای خودش در حاکمیت فکر میکند.

در جنگ جناحها موضوع جدید مورد نزاع بین آنان در واقع موقعیت هر جناح و تلاش برای چنگ زدن به منابع قدرت و درآمد جامعه است و نه حفظ کیان نظام. بحث سر راست بر سر پول است و قدرت. تصاحب بدون شریک منابع مالی و نظامی و سیاسی. در این جنگ مقدس طرفین باید به قصد نابودی، جناح مقابل را بزنند و بکوبند تا این منابع را تصاحب کنند. خامنه ای میخواهد به هر قیمتی شده کیان ولایتش را با بقای احمدی نژاد حفظ کند. برای حفظ احمدی نژاد نیز باید دست به تسویه و قربانی دادن بزند. در مقابل طیفی از آیت الله ها و مقامات ریز و درشت حکومتی از خاتمی و رفسنجانی تا کروبی و موسوی میخواهند با قربانی گرفتن از ولی فقیه احمدی نژاد را پایین بکشند. این جنگ و نزاع ها چنان عمیق و حاد گسترده شده که با هیچ فتوی و مصلحت اندیشی در حفظ کیان نظام حل شدنی نیست. این جنگ با رای فیصله نمیابد. ته این جنگ نیروی نظامی خوابیده است. و مسابقه جناحها در نهایت مسابقه ای است برای رسیدن به این ته صف و به این آخرین حلقه بقای جناحها یعنی نیروی مسلح نظامی. اما توسل جستن به نیروی نظامى در چنين وضعيتى، رژیم را وارد فاز دیگری از شورش ها وعصيان هاى عظيم شهرى و توده‌اى میکند. یعنی عملا مردم را يکسره وارد یک فاز تمام عیار نظامى و جنگ خيابانى عليه حکومت میکند. نميتوانند ميليونها نفر را در فقر و گرسنگى و بی حقوقی قرار داد و برويشان شليک کرد. جنگ جناحها رژیم تکه پارهشده و تضعیف شده را وارد فاز جدیدی میکند. این جنگ در مقابل مردم گرسنه و تشنه سرنگونی اتفاق میفتد. در مقابل مردمی که در کمین هر فرصت و امکانی برای به زیر کشیدن کل رژیم اسلامی اند. جنگ جناحها در کریدورهای پارلمانی محدود نمیماند. در خیابانها تداوم پیدا میکند. و این خود سرآغاز ریزش حکومت اسلامی خواهد بود.

اما باز این انتهای رویدادهای سیاسی جامعه ایران نخواهد بود. چرا که مهمترین وتعیین کننده ترین فاکتور مردم و توده های مردمی است که اکنون در ابعاد وسیعی به خیابانها کشیده شده اند. و هیچ نیروی مسلح و غیر مسلحی قادر نیست در فردای انتخابات این نیرو را به خانه ها بفرستد. نه احمدی نژاد نه موسوی و کروبی هیچکدام قادر نخواهند بود در پس جمع کردن صندوق های آرا مردم را آرام کنند و به خانه هایشان بفرستند. نه قادرند شکم مردم را سیر کنند و نه میتوانند توقع و خواست مردم را پاسخ دهند. رژيمى که پاسخ اقتصادى ندارد، راه پس و پيش سياسى ندارد، مورد نفرت مردم است، و مردم را در ميدان مبارزه توده‌اى و علنى در مقابل خود دارد.

صورت مسئله برای مردم نیز کامل تفاوت پیدا کرده. مردم از پل استحاله و اصلاحات از بالا و چشم داشتن به تغییر از بالا کاملا عبور کردند. تجربه آن را پشت سر دارند. به پوچی و بی تاثیری چنین پروژه هایی در همان دوره خاتمی کاملا باور پیدا کرده اند. ضمن اینکه خود مناظرات تلویزیونی سران رژیم و افشاگری از دزدیها و چپاول ها و غارتگری های سرسام اور باندهای مختلف مافیایی نظام ماهیت تمام سران رژیم را برای مردم باز فاش کرده است. هیچ کسی در این نظام ندارند که پته دزدی ها یا پرونده جنایتش افشا نشده باشد. در همان بدو ورود موسوی و کروبی به صنحه رقابتهای انتخاباتی، پرونده جنایاتشان از انقلاب فرهنگی گرفته تا کشتار و جنایات سالهای ۶۰ تا ۶۷ را زیربغل شان گذاشته و با شعارهای اینها "در دادگاه مردم محکومند" بدرقه کردند. مردم زیر شال و دستبند سبز خواسته ها و مطالبات خود را بیان میکنند. آزادی و برابری را مطالبه میکنند. کشف حجاب و رقص و پایکوبی را به خیابانها میکشانند. و کلا دست به رشته هایی میبرند که با کل بنیادهای نظام جمهوری اسلامی مغایر است. بعبارتی با شال سبز و سفید و قرمز فرش زیر پای حکومت را میکشند. مردم دارند عملا انتخابات را بر سر تمام جناحها خراب میکنند. این بار تنها افق انقلاب و سرنگونی است که در فضای تحولات اجتماعی میچرخد. افقی که حزب ما و تنها حزب ما آن رانمایندگی میکند.