ای روزگار تلخی ها زود گذر کنید

پس از سرکوبی شدید جنبش مدنی که طی آن می توان به جرات گفت صدها کشته و رخمی بر جای گذاشت و هزاران نفر دستگیر شدند ظاهرا این خیابانهای پر التهاب اکنون آرام بنظر می رسد .توحه به این نکته حائز اهمیت است که روند انحلال یک دیکتاتوری سی ساله از طریق جنبش مدنی زمان خاص خود را می طلبد که می توان آن را تحت عنوان روند فروپاشی نظام تفسیر کرد.این روند

آغاز شده، با تاکتیکهای غیرخشونت آمیز به هدف نهایی که همانا دسترسی به دموکراسی است خواهد انجامید ،از یاد نبریم که این جنبش فراز و نشیبها دارد اما توقفی ندارد، زیر پوست شهر سلولهای فعال جنبش در حال بازسازی وتکامل است این مرحله تنها آغاز یک پایان است. ای ورقها به سرعت برگردید. واقعه 18 تیر فرصتی گرانبها جهت رساندن پیام جنبش به گوش جهانیان بود: در ست همین 18 تیر بود و پنجشنبه که نیروهای لباس شخصی، اسلحه را زیر لباسشان قایم کرده در حمله به خوابگاه گلشن دانشگاه امیر کبیر تعدادی از دانشجویان و نگهبانان را مورد ضرب وشتم قرار دادند و بعد در کمال وقاحت موضوع را به نفع خود 180 درجه ای چرخانده و بعد هم می روند سر و دم آقایشان را بوسیده، بعد فریاد می کنند و شعار سر می دهند: "که پیر خرفت را برای آنها نگه دارد مبادا جیر و مواجبشان قطع شود یا اگر جاه طلبی ریاست را در سر می پرورانند به کامشان زهر شود،چه شانی؟چه شوکتی؟چه قدرتی؟ و به جه قیمتی؟عین اربابانشان به گدا صفتی و صدقه سری عادت کرده اند.

و همین 18 تیر بود و پنجشنبه: کوی دانشگاه تهران که هر ساله شاهد اعتراضات دانشجویی بود در خاموشی به سر برد چرا که این امپراطوری نابهنجار چند روز قبلتر از واقعه 18 تیر روزی که ندای اعتراضشان را شنید خوابگاه را روی سرشان خراب کرد، تعدادی را به جرم تحریک ضد امنیتی برد به جایی که عرب نی بندازد و برای آن تعدادی که سپیدی و زلالی آرمانشان چشمهایشان را می زد کوی دانشگاه را به سرخی خونشان آراست و رنگ عزا را برای خانواده هایشان به ارمغان برد.آنها رفتند به امید خوشی آن روزهایی که بیایید، ای روزگار تلخی ها زود گذر کنید.

در این شرایط حساس اطلاع رسانی از هر طریق ممکن وظیفه یکایک فعالان جنبش مدنی است . از یاد نبریم که این جنبش فراز و نشیبها دارد اما توقفی، ندارد، زیر پوست شهر سلولهای فعال جنبش در حال باز سازی و تکامل است