گپي دوستانه با آقاي نوري زاده…!

روشنفکران مرکزگرا بيشتر تمايل دارند با ناديده انگاري ماهيت وجودي جنبش ملي – دمکراتيک آذربايجان جنوبي چالش هاي اجتناب ناپذير درک جزمي خود از تعبير ملت، کشور و زبان واحد را به باد فراموشي سپرده، جنجال ها و هياهوهاي روزانه را جايگزين آن نمايند. در چنين فضاي آلوده اي است که تعبيرهاي احساسي و رواني جايگزين بحث هاي منطقي، استدلالات و استنتاجات علمي گرديده ، تشريح و تعريف صورت مسئله را به باد فراموشي مي سپارند.

و با چنين درکي است که گفتارها و عملکردهاي نوعي نوري زاده ها را مي توان حتي مقصدگرايانه نيز فرض نمود. در چنين فضاي باز توليد شده اي است که روشنفکر مرکزگرا به جاي درک و تحليل آموزه هاي جهان معاصر حتي حقوق اوليه شهروندان جهان امروزين را به سخره گرفته بازگوئي حقيقت هاي ناگفته شده را در زير کلمات احساسي “وطنم، نور و آب و عطر و عسل” پنهان مي سازد. و وقتي به متن نوشتار به اصطلاح دراماتيک سر مي زني با کلمه کاملا مبهم “خودگرداني” روبرو مي شوي که با تبحر خاصي از زبان ديگري بيان مي گردد. کلمه اي که حتي از کلمه “خودمختاري” شصت سال پيش نيز “کهنه تر” به نظر مي رسد! کلمه اي که حتي معناي لغوي آن را کتمان نموده و تنها در”آموزش زبان مادري” همراه با زبان مشترک “فارسي” خلاصه مي گردد. “انتخاب” از سوي ما را سالهاست که منع کرده اند…!

روشنفکر فارس حتي “ملت” خود را به عنوان “ملت” قبول ندارد! و اين خيانت آشکاري است به خود و ملت خود که در آينده اي نه چندان دور تاوان آن را نيز خواهد پرداخت. دنياي امروز دنياي سرعت است و علوم، و کسي که از اين قافله عقب ماند، ضربات جبران ناپذيري را به ماهيت “هستي” خود وارد مي سازد. حقيقتي که مرکزگرايان هيچگاه تمايلي به درک آن نداشته و ندارند. شايد شالوده هاي چنين درک کاذبي است که به او جسارت در هم شکستن مرزهاي علوم مختلف را به او مي دهد. تعريف دقيق “ملت” و تعيين “مشخصه” و “مولفه هاي” همين مفهوم کليدي نه در مرزهاي صنعت روزنامه نگاري بلکه در شاخه هاي متفاوت علوم انساني همچون جامعه شناسي مي گنجد و برخورد احساسي و حتي رواني، ناخواسته و خواسته تعريف دقيق همين مفهوم علمي را تحت تاثير قرار مي دهد.

او حتي شنيدن نداي مخالف را سالهاست فراموش کرده است. و زماني که فردي خواسته و ناخواسته کلمه “استقلال” را بر زبان مي آورد برآشفته مي گردد و با بي ادبي تمام حتي مجالس انس را نيز ترک مي نمايد چرا که او طلايه دار تاريخي است “باشکوه”…!

تبليغ انديشيدن به “پيوندها” را مگر کسي مي تواند که منکر شود! اما پيوندي که ” تاروپود” هستي ديگران را نفي مي نمايد، زخمهاي بيشمار آن ديگري را التيام مي بخشد؟!… آري افراط و تفريط را ما نيز نکوهيده مي پنداريم و در اصل، ما که اصلا با افراط کاري نداشته و نداريم. صد سال مبارزه پويا در شکل هاي مختلف براي “رهائي” و “در کنار هم بودن” را چه کسي مي تواند که افراطش بنامد؟!!! افراط را در خودتان جستجو کنيد…!

انگ زني به کنشگران و بازيگران سياسي و اجتماعي جامعه سراسر پوياي آذربايجان نه تنها زمينه هاي ايجاد فضاي گفتمان را در همان ابتداي راه عقيم مي گذارد بلکه از سوئي ديگر بذرهاي کينه و نفرت را جايگزين آن مي نمايد که آن نيز بنوبه خود راهي بي بازگشت را تداعي مي نمايد…! براحتي مي نويسند و مي گويند “چند پان ترکيست” و کتاب ” تحليل خود” را منتشر مي سازند! غافل از آنکه “جنبش ملي - دمکراتيک آذربايجان جنوبي” حقيقتي است غير قابل کتمان. جنبشي که در طبقه بندي جنبشهاي اجتماعي، نمونه اي است زنده و پويا از جنبش هاي نوين اجتماعي وسياسي که در تاريخ نوين مبارزاتي خود حداقل “سي سال” تجربه مبارزاتي را نيز اندوخته دارد. و طيف هاي گوناگون مبارزاتي موجود در آن خود به بررسي و تحليل هاي منطقي و علمي نياز داشته و دارد. با گفتن “چند پان ترکيست” نه طيف هاي موجود مبارزاتي حذف مي گردد و نه “کنش و واکنش هاي” همين طيف هاي مبارزاتي محو مي گردد.

ساده انگارانه است که عدم اشتراک “ملل تحت ستم” و نه تنها “آذربايجان” در حرکت اعتراضي موسوم به “جنبش سبز” را تنها به قهر و مسائل رواني خلاصه نمود. بي توجهي مرکزنشينان به “قتل عام” اول خرداد، سرکوب مراسم بزرگداشت “بابک خرمي” و ديگر قضايا نه تنها “آزردگي” هموطنان آذري تان را سبب نگرديده بلکه، “تجربه زيباي تنها مبارزه کردن را نيزبه آنان اعطا نموده است…!”

درست “سي سال پيش” روشنفکران ملي آذربايجان با درک صحيح خود از شرايط “عيني و ذهني” و تحليل نقادانه تاريخ صد سال مبارزاتي قدم در راهي گذاشتند که حتي “انديشيدن” به آن در ذهن هاي بسياري نمي گنجد و درست بيست سال پيش “نسل به عرصه رسيده” تلاشي عظيم و گسترده در “مفهوم شناسي” و “چرائي” حادثه ها را سازمان داد. و در راستاي شناخت و درک صحيح “حادثه ها” به شيوه کاملا علمي “شکاکيت” و “نفي” همه چيز “دکارتي” روي آورد و با کاربست آن “خود” و “مبدا مختصات خود” را توانست که تعريف نمايد…! و اکنون شما آقاي نوري زاده! سوار بر روياها و ابرهاي احساس برانگيز، گذشته ديگران و حتي خود را براحتي از ياد برده و ديگران را “بي انصافش” مي ناميد! ما که حداقل صد سال گذشته مان و حتي خود را نقد کرده ايم. “رودخانه سبز” شما تازه يک ماه واندي است که به جريان افتاده و تا تعريف دقيق “اهداف” و يافتن “راستاي” منطقي خود به زمان نياز دارد. “جريان” ما که سالهاست “جاري” است و اکنون تبديل به “شطي” عظيم گرديده است. آيا منطقي است که آنرا به کناري نهاده و همگام با شما در رودخانه اي شنا کنيم که در “ايده آل ترين” فرم خود “بازتوليد” اهداف قيام بهمن ۱۳۵۷ را هدف غائي خود قرار داده است. مگر شما از ظرفيت هاي نهفته “قانون اساسي” خبر نداريد. مگر نمي دانيد که حتي “بازبيني” و “ترميم” اصول قانون اساسي در اصل تاثير چنداني به “پيکره” نظام ولائي نداشته و ندارد. کافي است بند - بند قانون اساسي را حتي به صورتي کاملا خلاصه به ياد آوريد. تئوکراسي حاکم بر به اصطلاح کشورتان “ايران” در بهترين وضعيت خود “مشروعيت ” خود را از “نيروهاي مافوق طبيعت” اخذ مي نمايد و “راي” مردم در اصل راي آنان به بردگي و انقياد “خود خواسته” مي باشد و بس.

اگر مي دانيد و باز مصر هستيد، اجازه دهيد به شما نيز شک کنيم!

دنياي مجازي و اينترنت دنياي عجيبي است و هر چه را که بخواهي، براحتي مي تواني در آن بيابي. با يک وبگردي نيم ساعته و ساده براحتي مي توان “مقاله ارتجاع سرخ و سياه ” شما و نوشتار “رهبر بزرگوار من” و شعرتان را همزمان با هم بخواني و فاصله زماني نگارش هر دو نوشتار را با هم مقايسه کني…

ما که طرفدار و مبلغ پيوند و گفتمانيم، پس شما را چه مي شود…؟!!!

اولوس

۰۱/۰۹/۲۰۰۹

http://far.baybak.com/shomareh_733.azr