سیزده آبان امسال، با دو گروه ناهمخوان شهروند ایرانى برگزار شد. مثل اینکه روزهاى ثبت شده در تاریخ انقلاب اسلامی، پیش از این که خودشان مهم باشند، فضایى که براى رخ نمایى جریان‌هاى سیاسى کشور ایجاد مى‌کنند، مهم شده است.
دو سه دهه است که 13 آبان مى‌آید و مى‌رود و جمعیتى عمدتا دانشجو و دانش‌آموز، خیابان طالقانى تهران و نیز خیابان‌هاى شناخته شده بعضى از شهرهاى مهم کشور را طى مى‌کنند و بعد هم قطعنامه‌اى و والسلام! اما امسال مثل اینکه سیاسیون اعم از چپ و راست، دل به یک راهپیمایى و تجمع متفاوت سپرده بودند. اگرچه از قبل پیش‌بینى مى‌شد که روز آرامى نخواهد بود، ولى «حضور» را نمى‌توان کنار گذاشت و نیز از قبل قابل پیش‌بینى بود که جناح راست تدارک وسیعى دیده که اولا با هر ترفندى شده هواداران خود را به صحنه بیاورد و ثانیا با هر وسیله که در اختیار دارد، هواداران جناح رقیب را از صحنه کنار زند و ثالثا با هر امکان تبلیغاتى با اعداد و ارقام کاملا نابرابر، خویش را پیش‌رو و میدان‌دار صحنه معرفى کند.
به نظر مى‌رسد جناح محافظه‌کار و به ویژه تندروهاى آنان، مردم را براى ضدیت با آمریکا به خیابان نکشانده‌اند، چرا که دوستان محترم آنها در تدارک فالوده خوردن با کسانى هستند که 30 سال قبل مخالف اشغال سفارتخانه‌هاى آن کسان در تهران بوده‌اند. لذا این حضور تبلیغاتى بیشتر عرض‌اندام در مقابل منتقدان وضع موجود بوده است.
بالاخره این دانش‌آموزان و دانشجویان در صحنه و آگاه و فهمیده و هوشیار که دمادم توسط رسانه‌هاى دولتى و تریبون‌هاى رسمى به حضور در برابر «لانه جاسوسی» دعوت مى‌شدند، مى‌فهمند که باید دم خروس را دید یا قسم حضرت عباس را شنید! همه اینها به دنبال درک صداقتند. هر وقت صداقت ببینند، میلیون‌میلیون به خیابان‌ها مى‌آیند، اما اگر در دنیاى ارتباطات، خبرهاى مهمى را از گفت‌وگوها و ملاقات‌ها و رفت و آمدهاى دیپلماتیک پیدا و پنهان ببینند و بشنوند، به‌رغم آن همه شعارهاى ضدآمریکایى و دعوت‌هاى پر حجم رسانه‌اى و سازماندهى دانشگاهى و مدرسه‌ای، عددشان همان مى‌شود که حتى نیمى از مساحت در نظر گرفته شده در خیابان طالقانى را نیز پر نکرده بودند.
در مقابل ده‌ها تجمع و راهپیمایى شکوهمند در جاهاى مختلف پایتخت، شکل گرفت که مجموع آنان بسیار بیشتر از افراد جلوى لانه‌جاسوسى بود.
در ارتباط با این رخداد چند نکته مورد توجه است:
1- ظاهرا کسانى که مطالبات خود را با تظاهرات اعتراض‌آمیز گره زدند، تصمیم ندارند، اعتراضات خود را وانهند و لذا هر روزى را که قرار است، تظاهراتى به نفع جناح راست راه بیفتد، تبدیل به فرصت نموده، راهى خیابان‌ها مى‌شوند و مطالبات خود را فریاد مى‌زنند. همان‌گونه که روز 13 آبان در مقیاس صدها هزار نفرى به تظاهرات پرداختند.
چندین ماه است که متولیان امنیت با این پدیده روبه‌رو شده و لذا در تلاشند که براى هر یک از این فرصت‌ها که هیچ راهى براى جلوگیرى از بروز آن ندارند، فکر و طرح جدیدى ارائه کنند. این مقامات پذیرفته‌اند که در کشور و خصوصا در شهرهاى بزرگ، افراد بسیار زیادى هستند که بالقوه تصمیم و توان راه‌اندازى تظاهرات اعتراضى را دارند.
2- براى تظاهرات 13 آبان امسال، هواداران دولت فکر کردند که اگر یک رنگ سبز بدلى را به صحنه آورند و از مردم درخواست کنند که براى حمایت از وضع موجود این رنگ را با خود داشته باشند، مشکل رنگ سبز اصلاح‌طلبان را حل مى‌کنند، اما در عمل، رنگ سبز بدلى در مقابل رنگ سبز سیادت نبوی، کارى از پیش نبرد و هواداران جناح حاکم حاضر نشدند، آرایه‌اى بدلى به خود ببندند و نمادى را که در اختیار اصلاح‌طلبان است، ریاکارانه مورد بهره‌بردارى قرار دهند. به نظر مى‌رسد که مبتکران سبز بدلى مى‌دانستند که رنگشان بى‌رنگ است، اما مى‌توان این رنگ را به مچ و پیشانى بعضى‌ها بست و آنها را به خرابکارى واداشت و از آن عکس و فیلم گرفت و این خرابکارى را به گردن اصلاح‌طلبان انداخت. شاید حمله به خودرو آقاى دکتر مرندى و فیلمبردارى کامل حرفه‌اى از آن و ایضا مانور رفتن روى آن در تلویزیون یکى از این خرابکارى‌هاى حاملان رنگ سبز بدلى باشد که از قبل طراحى شده است.
3- مى‌دانیم که تظاهرات اعتراض‌آمیز طرفداران میرحسین موسوى و مهدى کروبى و کل جریان اصلاحات، همیشه آرام و متین بوده است و تا وقتى که توسط نیروهاى انتظامى و شبه‌نظامى براى متفرق کردن آنها اقدامى نشود، با متانت و آرامش تمام پیش مى‌رود. با این وصف، هیچ نوع زد و خوردى توسط معترضین، با مخالفان خود صورت نمى‌گیرد و اصولا از نظر فرهیختگان و روشنفکران و دانشجویان و دانش‌آموزان معترض، هر نوع درگیرى و زد و خورد و آسیب رساندن به دیگران محکوم است، اما معلوم نیست، چرا خودرو شخص محترمى مانند دکتر مرندى که در نظام جمهورى اسلامی، دو دوره وزیر بوده است، در سیستم تبلیغاتى هواداران دولت این قدر بازتاب پیدا مى‌کند و براى آن اشک ریخته مى‌شود، ولى این آقایان، براى شخص محترم دیگرى که در نظام جمهورى اسلامی، دو دوره ریاست مجلس شوراى اسلامى را عهده‌دار بوده و نماینده و مورد توجه امام خمینی(ره) بوده است، و چندین بار از طرف تندروهاى محافظه‌کار مضروب شده است، نه تنها هیچ انتقادى نمى‌کنند، بلکه به گونه‌اى این پدیده زشت، یعنى حمله به یکى از چهره‌هاى انقلاب اسلامى را مورد تایید قرار مى‌دهند!؟
4- شرایط تظاهرات روز 13 آبان، معلول همین رفتار دوگانه و چندگانه افرادى است که خود را اصولگرا مى‌دانند، اما نمى‌توانند، بدون درگیرى و رفتارهاى خشن، مخالفان خود را در میدان‌هاى انتقادی، اداره نمایند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید