در این گزارش که در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات منتشر می‌شود، کمیته حمایت از روزنامهنگاران که مقر آن در نیویورک است از ایران، سوریه و کره شمالی نام برده که در مقابل جریان آزاد اطلاع‌رسانی ایستاده و محدودیت‌های گسترده‌ای را برای رهیافت به آن‌چه ثبات ژئوپولتیک و اتمی نامیده می‌شود، انجام می‌دهند.
این گزارش اولین بار است که پس از سال ۲۰۰۶ منتشر می‌شود. در گزارش ۲۰۰۶ این کمیته ایران در میان ۱۰ کشور اول جهان در زمینه سرکوب آزادی بیان نبود.
در گزارش سال ۲۰۱۲ که اکنون منتشر شده است، اریتره سر لیست کشورهای سانسورگر مطبوعات قرار دارد و پس از آن به ترتیب کره شمالی، سوریه، ایران، گینه استوایی، ازبکستان، میانمار، عربستان سعودی، کوبا و بلاروس قرار دارند.
در گزارش گفته می‌شود: «این ۱۰ کشور که محدودترین کشورهای جهان هستند از تکنیک‌های مختلف سانسور از فیلترینگ هوشمند وب‌سایت‌ها و جلوگیری از پخش ماهواره‌ای در ایران گرفته تا سیستم‌های سرکوبگر نظارتی در عربستان سعودی و بلاروس بهره می‌برند.»
در گزارش کمیته حمایت از روزنامهنگاران ایران چهارمین کشور دنیا در میزان سانسور مطبوعات است
این گزارش درباره جمهوری اسلامی می‌افزاید که ایران یکی از کشورهایی‌ست که شدیدترین سانسور اینترنت را اعمال می‌کند. در این گزارش همچنین به بازداشت‌های گسترده‌ی روزنامهنگاران در ایران به منظور به سکوت کشاندن این قشر و ضربه زدن به پوشش خبری آزادانه اشاره شده است.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران در گزارش خود آورده سوریه و ایران از زمان شکل‌گیری اعتراضات مردمی سانسور را به طر قابل توجهی شدت بخشیدند، از آن میان ممنوعین فعالیت رسانه‌های بین‌المللی و حمله به مطبوعات داخلی را نام برد.
این گزارش که اولین بار از سال ۲۰۰۶ منتشر می‌شود، اذعان می‌دارد که از آن زمان تا کنون تغییر چندانی در اسامی لیست کشورهای سرکوبگر آزادی اطلاع‌رسانی مشاهده نشده است. اسامی ۱۰ کشور معرفی شده در آن زمان کره شمالی، میانمار، ترکمنستان، گینه استوایی، لیبی، اریتره، کوبا، ازبکستان، سوریه و بلاروس بود.
"سانسور مطبوعات عاملی در ابقای اسد"
بر اساس گزارش کمیته حمایت از روزنامهنگاران حداقل ۹ روزنامه‌نگار از ماه نوامبر در سوریه کشته شده‌اند و شش روزنامه‌نگار دیگر نیز تحت شرایطی که «دولت مشکوک به دخالت در آن است» جان باختند.
گزارش کمیته حمایت از روزنامهنگاران از یک روزنامه‌نگار سوری گریخته از سوریه نقل می‌کند: «سانسور مطبوعات تا پیش از انقلاب نیز در سوریه وجود داشت اما پس از آن افزایش یافت چرا که بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، تملایل دارد این پیام را به جهان خارج برساند که رژیم در حال مقابله با تروریست‌هاست و آن‌ها عامل اصلی ناآرامی‌ها هستند.» او می‌گوید: «یک اصل دیگر در پروپاگاندای دولتی رژیم سوریه این است که بگوید اقلیت‌ها بدون این رژیم در خطر خواهند افتاد. »
به گفته این روزنامه‌نگار «سانسور مطبوعات نقش بزرگی در ابقای اسد در قدرت بازی می‌کند.»
بر اساس گزارش منتشر شده، در اریتره نیز تنها رسانه‌های دولتی که از سوی وزارت‌خانه‌ای ویژه اداره می‌شوند، حق فعالیت دارند. روزنامهنگاران هیچ آزادی‌ای برای تهیه نگارش ندارند و تنها به دنباله‌روی از دستورالعمل‌ها برای پوشش خبری کفایت می‌کنند. بر اساس این گزارش افرادی که خبر به خارج می‌فرستند به زندان افکنده می‌شوند و در حبس‌های تمدیدشده بدون دسترسی به وکیل و تماس با خانواده باقی می‌مانند.
بنا بر این گزارش کره شمالی محتوای ۱۲ روزنامه و ۲۰ مجله و نشریه کشور را کنترل می‌کند. اقلیتی در این کشور به وب جهانی دسترسی دارند در حالی که عموم مردم چنین دسترسی‌ای ندارند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید