آیا غرب و روسیه واقعا در مقابله با داعش متحدند؟

از تاریخ کنفرانس تهران، بیشتر از ۷۰ سال می گذرد. ولی امروز در روسیه ایده " اتحاد شکست ناپذیر" یک بار دیگر و این بار تحت عنوان "جنگ با تروریسم" درحال احیاء شدن است.

رئیس بخش روابط خارجی کلیسای ارتدوکس روسیه به من می گوید: "در جریان جنگ جهانی دوم، کشورهایی بودند که از لحاظ نظام سیاسی کاملا متفاوت بودند ولی با این وجود توانستند برای مبارزه با بلای فاشیسم، این اختلافات را کنار بگذارند. آنچه که حالا به آن نیازمندیم اتخاذ همان سیاست است: کنار گذاشتن اختلافات برای مبارزه مشترک با تروریسم بین المللی"

Image copyrightHulton Archive

------------------------------------------------------------------------------------------------

کنفرانس تهران

-از تاریخ ۲۸ نوامبر تا اول دسامبر ۱۹۴۳

-اولین ملاقات سه رهبر مهم متفقین یعنی وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا، فرانکلین روزولت، رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا و ژوزف استالین، رهبر شوروی

-هدف، بحث در باره استراتژی آینده و بخصوص اشغال فرانسه بود ( که اسم رمز آن اکنون عملیات زمینی است)

- پیاده شدن نیروها در نورماندی تصویب شد و مدت کوتاهی پس از این کنفرانس، ژنرال آیزنهاور و ژنرال مونتگمری، به سمت فرمانده عملیات منصوب شدند

-استالین همچنین تایید کرد که شوروی به جنگ علیه ژاپن ملحق خواهد شد

-در باره موضوع تقسیم آلمان پس از جنگ، نیز بحث شد

----------------------------------------------------------------------------------------------

انگیزه های پنهان؟

Image copyrightAFPImage captionمیخائیل کاسیانوف، نخست وزیر سابق روسیه می گوید پوتین خواستار احترام از سوی غرب است

در هفته های اخیر، شمار زیادی از سیاستمداران، مقامات و شخصیت های مذهبی روسیه که با آنها صحبت کرده ام همین پیام را می فرستند: روسیه و غرب باید علیه گروه موسوم به دولت اسلامی(داعش) ائتلافی به شیوه ائتلافی که در دوره جنگ جهانی دوم داشتند، تشکیل دهند.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه نیز ایده مشابهی را مطرح کرده. آقای پوتین سپتامبر گذشته ضمن سخنرانی در سازمان ملل متحد، خواستار یک "ائتلاف واقعی گسترده علیه تروریسم، درست مانند اتحاد علیه هیتلر" شد.

ولی میخائیل کاسیانف، نخست وزیر سابق آقای پوتین حدس می زند که دعوت کرملین به "وحدت شکست ناپذیر" دارای انگیزه های دیگری نیز هست.

آقای کاسیانف می گوید: "آقای پوتین به شدت خواستار همکاری با غرب است. اول، برای لغو تحریم ها. دوم تفهیم این موضوع که در این دنیا بدون روسیه هیچ اتفاقی نمی تواند بیفتد. احترام در خارج از کشور به پوتین موجب احترام در داخل روسیه خواهد شد. او احتیاج دارد که از طریق تبلیغات و تلویزیون این احساس را به مردم روسیه منتقل کند."

ولی باید گفت کاخ کرملین حاضر نیست به هر قیمتی این اتحاد شکست ناپذیر را به دست آورد و مسلما قبول نخواهد کرد که برای این اتحاد به حمایت از بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه پایان دهد.

ممکن است بریتانیا، آمریکا و فرانسه بشار اسد را مانعی برای صلح بدانند ولی از نظر روسیه تا موقعی که وی در دمشق حکومت می کند، روسیه می تواند نفوذ خود در منطقه را حفظ کند.

" نداشتن نظر مشترک"

Image copyrightAFPImage captionآیا باراک اوباما و دیوید کامرون می توانند راهی برای همکاری با ولادیمیر پوتین پیدا کنند؟

یک چنین نظرات متفاوتی موجب مشکل کردن تلاش ها برای تشکیل یک ائتلاف بزرگ علیه تروریسم می شود.

آندره کورتونف، از شورای امور بین المللی روسیه، می گوید: "ما دید مشترکی نداریم و به همین جهت نمی توانیم استراتژی واحدی داشته باشیم.

"علاوه بر این، بیشتر جناح های درگیر در این مناقشه به یکدیگر اعتماد ندارند، که خود یک مشکل عمده است. اگر نیروهای نظامی در منطقه مستقر شوند، صرف حضور قدرت های نظامی در منطقه موجب ایجاد خطر می شود. من نه در واشنگتن و نه در مسکو یا لندن، هیچ نقشه جدی در مورد این که چگونه باید به تمام ماجرا پایان داد، نمی بینم."

سرنگون کردن یک بمب افکن روسیه توسط ترکیه-از اعضای ناتو- که اخیرا اتفاق افتاد لطمه بیشتری به اتحاد شکست ناپذیر، وارد کرد و بدگمانی روسیه نسبت به غرب را افزایش داد. حتی آن دسته از سیاستمداران روس که به شما می گویند خواستار یک ائتلاف گسترده هستند، نمی توانند شما را متقاعد کنند که واقعا معتقدند یک چنین اتئلافی امکان پذیر است.

کنستانتین کساچف، رئیس کمیته امور خارجی در مجلس علیای پارلمان روسیه به من گفت: "مشکل این است که کشورهای بخصوصی از جمله آمریکا و احتمالا بریتانیا سعی دارند از این وضعیت متزلزل برای پیشبرد منافع ملی مشخصی استفاده کنند و به عنوان کشورهای مهم باقی بمانند و این امتیاز را که تعیین کنند چه کسی حق دارد و چه کسی ندارد و نیز چه کسی باید در مقام خود باقی بماند و چه کسی برود، برای خود حفظ کنند. این طرز فکر به اعتقاد من کاملا اشتباه است."

با این وجود، من فکر می کنم که اگر فرانکلین روزولت و وینستون چرچیل توانستند راهی برای کار کردن با ژوزف استالین پیدا کنند، باراک اوباما و دیوید کامرون هم می توانند راهی برای همکاری با ولادیمیر پوتین بیابند.

شاید این راه حل تنها هنگامی پیدا خواهد شد که تمام طرف های ذیربط به این نتیجه برسند که خطری که ملت های آنان را تهدید می کند تا آن اندازه بزرگ و محتمل الوقوع است که تنها راه پیروزی در جنگ با تروریسم، این است که به اتفاق یکدیگر با آن مبارزه کنند.