دادسرای فرهنگ و رسانه در روزهای اخیر بیشتر از باشگاه‌های فوتبال در کانون توجه علاقه‌مندان به این ورزش در ایران قرار گرفته است. خبرگزاری میزان هم به عنوان پایگاه خبری قوه قضاییه، بخش مهمی از اخبار خود را به اتفاق‌ها، شکایت‌ها و پیگردهای قضایی بازیکنان فوتبال در این دادسرا اختصاص داده است.
در یک سال اخیر، حضور چهره‌هایی مانند جواد نکونام، کاپیتان سابق تیم ملی ایران و بازیکن کنونی تیم سایپا در این دادسرا، باعث حضور جدی خبرنگاران ورزشی در دادسرای فرهنگ و رسانه شد.
امیر قلعه‌نویی، سرمربی کنونی تیم تراکتورسازی، آبان ماه سال گذشته به دلیل آن‌چه «اتهام و افترا به خود» خوانده بود، از جواد نکونام شکایت کرد.
پس از آن، حسین کعبی به عنوان همبازی سابق نکونام در تیم ملی در گفتوگو با خبرگزاری «آی اسپورت» از او دفاع کرد و گفت: «حرف‌های جواد عین واقعیت است. به‌غیر از قلعه‌نویی، هشت نفر دیگر از مربی گرفته تا مدیرعامل باشگاه، دارند به فوتبال ایران ظلم می‌کنند. باعث تأسف است که در حال حاضر تعداد دلال‌ها از بازیکنان بیشتر شده است.»
امیر قلعه نویی در مردادماه سال جاری از حسین کعبی به‌واسطه همین مصاحبه شکایت کرد و حالا بر اساس خبری که سایت ورزش سه منتشر کرده است، کعبی به دلیل «مجهول‌المکان» بودن، باید ظرف ۲۰ روز خود را به بازپرس دادسرای فرهنگ و رسانه معرفی کند.
حالا خبرگزاری میزان از قول این ملی‌پوش سابق ایران که مورد اتهام سرمربی پیشین تیم ملی بوده، می‌نویسد: «من منظور خاصی نداشتم و اصلا نمی‌دانستم چه اتفاقی افتاده است. مسلما همه ما فوتبالیست‌ها باید طوری رفتار کنیم که در جامعه الگو باشیم.»
پایان دوران ریش‌سفیدی
احضار بازیکنان و فوتبالیست‌ها به دادسراهای کشور اتفاق تازه‌ای نیست. پیش از این‌ها، مجاهد خذیراوی، بازیکن تیم استقلال، به دلیل شکایت خصوصی بازداشت شده بود.
علی‌اکبریان، مهاجم پیشین تیم‌های استقلال و پرسپولیس هم به دلیل حمل مواد مخدر دستگیر، محاکمه و به اعدام محکوم شده بود اما حکمش شکست.
علی‌رضا نیکبخت واحدی در میهمانی شبانه‌ای در خیابان جردن (آفریقا) دستگیر شد و مهرداد میناوند، به جرمی مشابه، دو بار از سوی نیروهای انتظامی دستگیر و در دادگاه محاکمه شده است.
تا پیش از این اما همواره کسانی در جامعه ورزشی ایران حضور داشتند که ریش، اعتبار یا سند گرو بگذارند. مهم‌ترین آن‌ها را می‌توان علی پروین، منصور پورحیدری و محمدرضا طالقانی دانست.
علی پروین و منصور پورحیدری در جریان دستگیری مجاهد خذیراوی به دلیل آن‌چه «تجاوز به عنف» خوانده شده بود، برای او وثیقه گذاشتند و او را از زندان آزاد کردند. مجاهد خذیراوی نه شلاق خورد، نه حبس کشید، اما سال ۹۱ در گفتوگو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: «قضیه من فوتبالی نبود. من را می‌گرفتند، شلاق می‌زدند یا هر بلایی می‌خواستند سرم می‌آورند ولی این کار را نکردند. چرا باید از فوتبال محرومم می‌کردند؟ یادم می‌آید قاضی زنگ زد به صفایی فراهانی (رئیس وقت فدراسیون فوتبال) و پشت تلفن گفت محرومش کنید!»
در سال ۱۳۸۱، یکی از چهره‌های سرشناس انصار حزب‌الله که بعدتر در روش کار خود تغییراتی داد، درگفت‌وگو با خبرنگار یک روزنامه ورزشی ادعا کرد که اگر او به جای قاضی شرع می‌بود، برای مجاهد خذیراوی حکم «سنگسار» صادر می‌کرد. او البته ساعاتی بعد در تماس با سردبیر روزنامه، مانع چاپ مصاحبه خود شد و مدعی شد که نمی‌خواهد فردا صدای مدعیان حقوق بشر در دنیا بلند شود.
علی پروین البته موفق شد پس از ماه‌ها تلاش حکم اعدام علی اکبریان را هم بشکند. او متهم به حمل ۴۰ گرم ماده مخدر کراک بود. همسر این مهاجم سابق فوتبال ایران، دو سال پیش به روزنامه گل گفته بود که اگر تلاش‌های علی پروین نبود، همسرش قطعا اعدام می‌شد. قاضی علی اکبریان در زمان اعلام حکم حبس ابد به او، گفته است که از دیدن اشک‌های علی پروین که مظهر غرور در فوتبال ایران بوده، از خودش شرم کرده است.
حالا به نظر می‌رسد با توجه به گستره فضای مجازی و تغییر در شکل تعامل بازیکنان و مربیان و …، حتی از امثال علی پروین، منصور پورحیدری یا دیگر افرادی که تا چندی قبل ریش‌سفیدی می‌کردند هم بر نمی‌آید.
حسین کعبی و جواد نکونام بر اساس شکایت یک مربی فوتبال به دادسرا فراخوانده می‌شوند، اما سوشا مکانی را به زندان اوین می‌برند، چون عکس‌های خصوصی‌اش عمومی شده‌اند. اتفاقی که شاید می‌توانست در هر جای دنیا با دستور پیگرد برای منتشر کننده این تصاویر همراه شود، در ایران با دستور قاضی برای بازداشت مکانی همراه شد.
هر چند که حالا او با قرار وثیقه توانسته است حکم آزادی موقت خود را بگیرد، اما معلوم نیست چه حکمی در انتشار اوست. همچنین مشخص نیست که قربانی بعدی انتشار تصاویر خصوصی در شبکه‌های اجتماعی، حضور در یک پارتی شبانه یا شاید حتی شکایت یک مربی از یک بازیکن، چه کسی خواهد بود.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید