در فرودگاه سپهر و افلاک آسیا چه می گذرد؟

در نیمه‌ی دوم سال 1995 یک مجموعه هوا- فضایی‌ توسط باند مافیایی- تروریستی سپاه پاسداران تأسیس شد که در شمال شرق تهران واقع است. این مجموعه با مشارکت "بسیج" فعالیت می کند و کار اصلی‌اش ساخت صنایع نظامی – هوایی است. کپی‌برداری از تجهیزات پرنده بدون سرنشین، ساخت پرنده‌های فوق سبک، نصب دوربین‌های کنترولی بر روی پرنده‌های سبک، فوق سبک و انواع پهبادها، از جمله فعالیت‌های این مجموعه طی دو دهه‌ گذشته است. اما اخیراً بیش از 90 فروند جایروپلن که نمونه اولیه آن از اسپانیا خریداری شده بود را با تغییرات بسیار در داخل ایران تولید و به منظور آموزش خلبانان بسیجی برای عملیات استشهادی بکار گرفت. البته تا کنون جایروپلن‌های بکار گرفته شده توسط نیروی زمینی سپاه، توسط این مجموعه تأمین می شد ولی آموزش خلبانان بسیجی برای عملیات استشهادی یک پدیده جدید و علاوه بر آن، خطرناک است. نام این مجموعه، فرودگاه سپهر می باشد که یک فرودگاه نظامی و با فعالیت سرّی است. این فرودگاه که در انتهای جاده بابایی، یعنی در کنار دانشگاه امام حسین سپاه پاسداران واقع است، دارای یک باند بسیار بزرگ و مجهز می باشد. در سوله‌های این فرودگاه تجهیزات خاص شلیک موشک هوا به زمین روی هواپیماهای کوچک نظامی کامپوزیتی نصب می شود که اصطلاحاً رادار گریز هستند. در بین انواع هواپیماهای موجود در این مجموعه، هواگرد جایروکوپتر که یک وسیله تفریحی، عکس‌برداری و محیط زیست است، سپاه پاسداران از آن برای مقاصد تروریستی و نظامی استفاده می کند. فرودگاه سپهر و مجموعه‌ی ذکرشده زیر نظر " شرکت پر ‌آور پارس" که متعلق به واحد تحقیقات هوانوردی دانشگاه امام حسین سپاه پاسداران است، زیر مجموعه دیگری نیز دارد که در جاده‌ی سمنان، جنوب شهرک صعنتی ایوانکِی با نام فرودگاه افلاک آسیاست که در آنجا آموزش و تمرینات تاکتیکی صورت می گیرد.

ابتدا، یعنی در سال 2007، ده فروند جایروپلن یا هواگرد جایروکوپتر از شرکتی در اسپانیا به نام "شرکت ELA " خریداری و پاسدار رضا فرقانی جهت آموزش آن، به کشور مذکور اعزام شد. سپس توسط واحد تحقیقاتِ دانشگاهِ امام حسینِ سپاه پاسداران، کپی‌سازی از روی این هواپیماهای کوچک آغاز گشت و این آغاز، در واقع شروعِ موفقِ تولیدِ داخلیِ بدنه این هواپیمای کوچک بود. از آن به بعد، بدنه‌ی آن در داخل کشور تولید و موتور آن از شرکت روتکس در بلژیک خریداری می شود. حال برای این پدیده‌ی جدید و طرح خطرناک که در فوق اشاره کردم، بر روی این هواپیماهای فوق سبک، نوعی موشک هوا به زمین نصب کردند که علاوه بر قابلیت عملیات انتحاری و بکار گرفتن آن در جنگ داخلی عراق و سوریه، می تواند نشان دهنده‌ی وحشت باندهای نظام جهل و جنایت حاکم بر ایران از قیام مسلحانه‌ی توده‌ای در ایران باشد. لازم به ذکر است که این نوع هواپیما و شیوه‌ی ذکر شده، ضمن کارایی بیشتر، از جلیقه‌ی انفجاری مخرب‌تر است. چرا که توان حمل صد کیلو مواد منفجره و ظرفیت صد لیتر سوخت را دارد و حتی می شود از آن برای بمباران شیمیایی و اتمی در واحدهای کوچک مسکونی محصور مثل محل استقرار فعلی سازمان مجاهدین خلق در " لیبرتی" هم استفاده کرد. طبق قوانین سازمان هواپیمایی کشوری، پرواز در داخل TMA ( محدوده تحت کنترل عملیات فرودگاهی ) تهران و همچنین پرواز هواپیماهای فوق سبک در داخل شعاع 25 ناتی‌کال مایلی فرودگاه‌های بزرگ ممنوع است اما باند تروریستی سپاه پاسداران به هیچ قانونی پای‌بند نیست و آشکارا آن را زیر پا می نهد و در نزدیکی فرودگاه مسافربری به چنین اقدام خطرناکی دست می زند.

هموطنان عزیز، به یقین می توان گفت که بعد از اتمام جریان موسوم به انتخابات و شروع به کار منتصبین جدید، فضای سیاسیِ داخل کشور حتی از دوره‌های پیشین هم بسته‌تر خواهد شد. " رد صلاحیت گسترده داوطلبان نامزدی در انتخابات مجلس خُبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی" هم نشان از این واقعیت دارد. از لحاظ اقتصادی هم، لغو تحریم‌ها که خیلی‌ها به آن دل خوش کرده بودند، نه تنها بر زندگی مردم تأثیر مثبت نداشت و ندارد، بلکه امید را هم از آنان می گیرد و بدتر شدن وضع اقتصادی مردم ایران در آینده، از همین الان روشن است. چرا که پول‌های آزاد شده قبل از رسیدن به خزانه دولت، به تاراج رفت. نفت که هر شبکه‌ی آن در دوران تحریم‌ها بالای 120 دلار هم فروخته شد، امروز بشکه‌ای 25 دلار هم مشتری ندارد و چه بسا در آینده به زیر 20 دلار هم برسد. اگر دولت موفق شود که پنج برابر قبل، نفت به بازار جهانی عرضه کند و بفروشد، باز هم نمی تواند کاهش قیمت نفت را جبران نماید. منتظر سرمایه‌گذاری کشورهای خارجی هم نباید بود چونکه اولاً وضعیت کشورهای سرمایه‌گذار با دهه‌های گذشته متفاوت است و ثانیاً ریسک سرمایه‌گذاری در ایران به حدی زیاد است که سرمایه‌گذاران دست به چنین کاری نمی زنند. بنا به برآورد و اظهار نظر اقتصاددانانِ آزاده‌ی ایران‌زمین، همه‌ی قراردادهایی که تا کنون با شرکت‌های خارجی بسته شد، به ضرر منافع کشور و در واقع غارت سرمایه‌ی ملّت و میهن است. با این وجود، اگر نظام از ساختن مساجد و اماکن اینچنینی و پرداخت پول برای جهیزیه نوعروسان کشورهای دور هم صرف‌نظر کند، نمی تواند از کمکِ کلان به فلسطین و لبنان و همچنین هزینه کردن میلیاردها دلار صرفِ جنگ در سوریه و عراق به پرهیزد چونکه نظام حاکم بر کشور ما، به آتش آفروزی و جنگ معتاد است و نابودی خویش را در صلح و آرامش می بیند. مطمئناً تا زمانی که این نظام بر ایران ما حاکم است، درصد بالایی از درآمد ملی و حق و حقوق میلیون‌ها ایرانی محروم و تحت ستم را در تنور جنگی می ریزد که نسل‌های آینده هم از آتش آن خواهند سوخت. کشتار مردم و کودکان مظلوم سوریه، عراق، یمن و .. به نام ایران و ایرانی در تاریخ ثبت می شود و نسل‌های بعد از ما را هم شرمنده می کند. همانطور که آلمانی‌ها هنوز از کشتار یهودیان، کمونیست‌ها، دیگراندیشان و دیگر‌باشان توسط هیتلر، گشتاپو و S.S تحتِ فرمانش شرمگین و خجالت زده‌اند و دیگران حتی نسل امروزی آلمان را هم بخاطر رفتار فاشیستی هفت دهه‌ی پیشِ حاکمان این کشور، سرزنش می کنند. پس در این روزها که بر اثر فضای انتخاباتی، جنگ در بین باندهای حاکم تشدید شده است، متحداً به‌پا خیزیم و فریاد بر آریم که چرا باید حق و حقوق ما صرف جنگ و آتش افروزی در کشورهای خارجی شود؟ چرا باید میلیاردها دلار از درآمد ملی کشور و حقِ زحمتکشانِ زیر خط فقر صرف این پهبادها و آموزش خلبانان بسیجی برای عملیات استشهادی گردد که جز هدر دادن پول ملت و شرمندگی برای نسل امروز و فردای ایران‌زمین، عایدی ندارد؟ و ..... امیدوارم این فرصت را از دست ندهیم و از آن به نحو احسن استفاده کنیم.

خلبانی که با لباس شخصی پشت فرمانِ هواگرد "جایرو پلن" در حال برخاستن از زمین نشسته، مجید فتحی‌نژاد نام دارد. وی کارمند رسمی "سازمان هواپیمایی کشوری" و فرمانده نیروهای ویژه هوابُرد بسیج است. او که نیروهای تحت آموزش خود را در فرودگاه سپهر و زیر مجموعه آن آموزش و  تمرین داده بود، این گروهان 150 نفره را در ماه شهریور امسال به سوریه بُرد و همچنان در سوریه است.

پایلون موشک انداز در هر دو طرف این هواگرد "جایرو پلن" نصب شد و از فرودگاه سپهر به فرودگاه مهرآباد انتقال یافت تا جهت چک به منطقه دیگری برده شود. فردی که در عقبِ این هواگرد نشسته، پاسدار رضا فرقانی است. او آموزش این هواگرد را در کشور اسپانیا دیده و بکارگیری آن جهت حملِ راکت‌های هدایت شونده، از جمله طرح‌های او است. در ضمن او مدیریت "شرکت پرآور پارس" را نیز به عهده دارد.