درباره تعرض آموزگار زنجانی به دانش آموز خود

 در سیزدهم اردیبهشت،یکی از روزنامه های استان زنجان(روزنامه مردم نو) گزارشی از تعرض جنسی یک آموزگار به یک دانش آموز دختر نه ساله منتشر کرد. چون گزارش در روز دوم هفته ی معلم منتشر شد و از سویی در متن آن آمده بود که تعرض به دهم بهمن ماه سال گذشته برمی گردد،در میان برخی فرهنگیان،بحث هایی درگرفت که چه بسا خبری ساختگی با هدف تحت تاثیر قرار دادن هفته ی معلم باشد.

اما یک روز پس از آن،خبرگزاری آنا از زبان علی بیات،مدیر روابط عمومی آموزش و پرورش زنجان خبر داد که :" این حادثه در اواخر سال گذشته گزارش شده که توسط مقامات قضایی در دست پیگیری است و هنوز هیچ گونه اتهامی برای معلم به اثبات نرسیده است. تا اعلام نتایج تحقیقات مقدماتی، آموزش و پرورش هیچ گونه اقدامی نمی‌تواند انجام دهد. این معلم فعلا اجازه تدریس ندارد و در منزل به سر می‌برد."

پنج روز بعد و در نوزدهم اردیبهشت،خبرگزاری ایلنا در همین رابطه گزارش کوتاهی منتشر کرد و در بخشی از آن آورد : "علی بیات،مسئول روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان زنجان می گوید که در جریان کامل پرونده نیستم اما ظاهرا تا آنجا که می‌دانم تجاوزی صورت نگرفته است. این مقام مسئول در آموزش و پرورش استان زنجان در پاسخ به سوالات دیگر که آیا معلم در بازداشت به سر می‌برد و بدلیل این ماجرا (منع از کار) ممنوع از ادامه فعالیت در مدرسه می‌شود؟ گفت: نه چه بازداشتی!؟ این معلم در حال حاضر نه بازداشت شده و ممنوع از کار است." 

با توجه به گزارش روزنامه مردم نو و خبرها و گزارش های تکمیلی منتشر شده در این چند روز،و همچنین ناساگاری سخنان مسئول روابط عمومی آموزش و پرورش زنجان می توان پذیرفت که اصل خبر،دروغ نیست و متآسفانه تعرض آموزگار به دانش آموز انجام پذیرفته است اما برای مشخص شدن چند و چون داستان،باید منتظر نتایج تحقیقات قضایی بود.

ولی سوء استفاده جنسی از کودکان، مختص مدرسه نیست و پدیده ای اجتماعی و فراگیر است. با این رو هنگامی که در مدرسه رخ می دهد،بحق،نمود و بازتاب منفی بیشتری می یابد. برای جلوگیری از آن،از دید این نگارنده،باید به سراغ دانشگاه فرهنگیان و دوره های تربیت معلم رفت و از کیفیت آنها پرسید؛ همچنین بحث آموزش های ضمن خدمت و آگاهی رسانی به آموزگاران درباره ی حقوق دانش آموزان را جدی گرفت.

به جرات می توان گفت که در ایران کمتر آموزگاری را می توان دید که ازکیفیت دوره های تربیت معلم راضی باشد. بسیاری از آموزگاران بر این باورند که در این دوره ها،به موضوع های مهم آموزشی و اجتماعی که آنها در آینده و سر کلاس درس با آن برخورد نموده اند آنچنان که باید و شاید پرداخته نشده است.

یکی از همین موضوع های مهم،حقوق دانش آموزان،و از آن جمله حقوق جنسی آنهاست. در ماده 2 فصل 1 منشور ملی حقوق دانش آموز می خوانیم : " دانش آموز مصون از تعرضات جسمانی ، روانی ، و حیثیتی می باشد و کرامت والای شخصیت انسانی وی باید مورد احترام قرار گیرد." همچنین در ماده 20 چنین آمده : "دانش آموزان حق دارند از آموزش های مربوط به حقوق جنسی برخوردار شوند."

داستان خود این منشور ملی حقوق دانش آموز نیز خواندنی است. این منشور،یا بخش بزرگی از آن،در سال 82 – 83 به تایید مجلس شورای دانش آموزی رسید و برای تصویب نهایی به شورای عالی آموزش و پرورش فرستاده شد اما از آن زمان تاکنون در آن شورا مشغول خاک خوردن است!

در آغاز دولت یازدهم،برخی خبرها درباره ی به سرانجام رسیدن این منشور منتشر شد اما به زودی،دیگر بار فراموش گشت و هم اکنون هیچ نشانی از آن در مدرسه ها یافت می نشود! روشن است که آگاهی رسانی به آموزگار و دانش آموز درباره ی حقوق متقابل آن دو،باید در کنار موضوع های دیگری همچون نظارت بر عملکرد آموزگاران انجام پذیرد.

اما در کل به نظر می رسد که آموزش و پرورش ما،سخت نیازمند روزآمد شدن از نظر آگاهی های نوین آموزشی،حقوقی و مدنی است. یک نکته ی دیگر،واکنش بدنه ی فرهنگیان به این دست خبرهاست. خوشبختانه هم اکنون با گسترش فضای مجازی،امکان اطلاع رسانی گسترده تر و محکوم کردن این سوء استفادهای شرم آور،بیش از پیش فراهم است.

فرهنگیان و همچنین گروه های صنفی و مدنی آنها،بایستی سهم خود در این آگاهی رسانی های بایسته را فراموش نکنند.