بسیار غمگین و متاثر از جان باختن داوود جوانمرد (کاوە) و دیگر پیشمرگەها در کردستان ایران هستم. این جنگ نابرابر و بد هنگام باید بیدرنگ پایان یابد. هم اکنون شاهد دو سیاست متفاوت ازدو حزب دمکرات در کردستان ایران هستیم. یکی بە دنبال پذیرش جمهوری اسلامی بدون قید و شرط و دیگری آغازگر جنگ مسلحانە بە هر قیمت! این تندرویها و تغییر سیاستها، بی مقدمە، ناگهانی و بدون در نظر گرفتن شرایط و جوانب هستند. بە باور من هر دو اشتباە میکنند. راە نە آن است و نە این. کدام معادلات سیاسی و نظامی در ایران و در کل منطقە تغییر کردە کە زمینە را برای عملیات مسلحانە فراهم ساختە باشد؟ اگر توافقات پنهانی و سیاستهای پشت پردەای در کار است کە البتە امکان آنرا ضعیف میبنم چە ضمانتی وجود دارد کە بە نفع مردم کردستان تمام شود و حزب دمکرات نیز خود بازندە آن نباشد؟ چگونە میتوان بدون برخورداری از پشت جبهە و منطقە آزاد شدە و امکانات کافی تسلیحاتی بە جنگ با رژیم درندە و تا دندان مسلح جمهوری اسلامی ادامە داد؟ چە جانهای عزیز دیگری بە جز آنان کە تا کنون قربانی شدەاند باید در این راە بی سرانجام فدا شوند؟ آیا متوجە هستید کە شرایط دشوار زندگی برای مردم ستمدیدە کرد در شهرها و روستاهای کردستان دشوارتر و غیر قابل تحمل تر خواهد شد؟ من بە طور جدی تردید دارم رهبران حزب دمکرات جوانب کار را بە درستی سنجیدە باشند. آنها در شرایطی دوبارە بە جنگ رژیم میروند کە فاقد هر گونە هماهنگی و پیوندهای لازم با اپوزیسیون ایران هستند. حتی با دیگر احزاب خود کردستان نیز توافقی برای آغاز عملیات صورت نگرفتە است. همە در این مورد شگفت زدە و پرسشگرند و پاسخ قانع کنندەای هم دریافت نکردەاند. احزاب کردستان ایران در بیست سال گذشتە دستخوش انشعابات پی در پی و انفعال سیاسی بودەاند. بسیاری از اعضا و هوداران خود را در این سالها از دست دادە و هر کدام بە گونەای در کشورهای مختلف جهان آوارە و پراکندە گشتەاند. جمعی بە پ ک ک و جریانات کردستانی متمایل شدە و از نظر جهان بینی و باورهای سیاسی دستخوش سردرگمی و بحران فکری هستند. عدە بیشتری عملا پیر و بیمار و فرسودەاند و دیگر تمایل و توانی برای ادامە کار سیاسی ندارند. در مقیاس سراسری نیزکمابیش چنین شرایطی بر کل اپوزیسیون ایران حاکم است. هرگز روزگار مردم ایران تیرە و تارتر از حالا نبودە است. استبداد سیاە دینی با فراغ خاطر سایە سنگین خود را بر تمام کشور گستردە است. نزدیک ٤٠ سال کشور را تا آخرین ریال غارت نمودە و با بیرحمی و توحش غیر قابل تصوری هر گونە مقاومتی را درهم کوبیدەاند. شرایط حاکم بر ایران تقریبا همان است کە در افغانستان، عراق، سوریە، پاکستان، عربستان، ترکیە و دیگر مناطق مسلمان نشین وجود دارد. تشکیل حکومتهای اسلامی در منطقە با هماهنگی و پشتیبانی قدرتهای جهانی صورت گرفتە و بخشی از برنامە دراز مدت آنان برای غارت این بخش از جهان میباشد. با همە این احوال شواهد بسیاری وجود دارد کە ایران را آبستن حوادث و آمادە ایجاد تغییرات نشان میدهد. اسلامی شدن منطقە ٣٨ سال پیش از ایران آغاز شد و پایان آن نیز میتواند از همانجا بە دیگر مناطق گسترش پیدا کند. برای رسیدن بە این مهم نە حزب دمکرات کردستان ایران و نە هیچ نیروی دیگری بە تنهایی نمیتوانند این بار سنگین را بە مقصد برسانند. تا زمانیکە چنین حکومتی بر ایران حاکم باشد کردستان بە هیچکدام از خواستەهایش نخواهد رسید. جناح بندیهای درون حکومتی و بد و بدتر را نیز در این رابطە فراموش کنید. جمهوری اسلامی در تهران و با مشارکت همە مناطق ایران سرنگون خواهد شد. کردستان زمانی میتواند قلب تپندە و سنگر آزادی ایران باشد کە همدلی و هم رزمی بقیە را با خود همراە داشتە باشد. در شرایط کنونی اپوزیسیون ایران با توجە بە آنچە در منطقە میگذرد بشدت نگران یکپارچگی کشور است و رخدادهای کردستان را با تردید و هراس دنبال میکند. این بی اعتمادی و عدم هماهنگی باید جایش را بە همکاری و هماهنگی و اهداف مشترک بدهد. بدون آنها افق روشنی برای هیچکدام متصور نیست. تک روی و خودمحوری و پراکندگی را کنار بگدارید. جبهە و شورا و گروەهای کار تشکیل دهید. مردم در ایران بە جان آمدەاند. آنها را بە آیندە امیدوار سازید.

شنبه ۱۹ تير ۱۳۹۵

نادر هدایتی

http://www.tribuneiran.org/%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1-%D9%87%D8%AF%D8%A7%…