هـر جـا که پـا نهـادیـد جُــز

ای اهریمنانِ چمباتمه زده بر سرزمینم /

شما را چه حاصل /

از مباهات کردن بر مردم ِ اسیـر دستِ تـان /

که هر روز و شب /

دعای لعن و نفرین /

نثـارِ تان می کنند /

هنگامی که /

از هر قدم و سخنِ تان /

در آن سرزمین نفرین شده از زمین و آسمان /

خون جاری ست /

شما را چه سود /

در سرزمینی که /

فـرهـنگ و آداب زندگانیِ شان /

با شما در ستـیـز است /

شما در سرزمینی که /

کـردار، پنـدار و گـُـفتـار نیک اش /

از تـبـار دیگـریـست /

چـه می کُـنـیـد؟ /

تاریخ هزار و چهارصد سالۀ شما /

چون "آفتاب آمد دلیل آفتاب" /

جـُـز /

ویـرانـی و بـرکـنـدنِ ریشه های فرهنگی آن /

حاصلی نداشت /

افـسـوس !

سرگذشتِ مان /

بازیچۀ دست شما اهریمن پرستانِ دون مایه گشت /

اما /

یقـین داشته باشید /

شما قـاتـلان کُـشتــار دهـۀ 60 /

به آن بهـشـت کـذایـیِ وحـی شدهِ آسمانیِ تان /

نخواهید رسید چرا که /

نـفـریـن مادران داغـدارِ سیاه پوش ِ /

نسل سرکش ِ مبـارز و تسلیم نشدنی /

که به فرماندهی خـُمـیـنـی جــلاد /

و /

شما جـنایـتکـاران تـاریـخ بشـریـت /

سـلاخـی شده اند /

در همین جهنـم واقـعـی زمینـی /

می سـوزانـد .

                  شهریور 1395