بهطور خلاصه میشود گفت در دورانی که بسیاری کشورها نگران آینده هستند، در چین خوشبینی حرف اول را میزند. به عنوان نمونه ۶۰ درصد پاسخدهندگان معتقدند جهانیشدن اقتصاد چیز خوبی است، و فقط ۲۳ درصد آن را به ضرر چین میدانند.
بسیاری ناظران میگویند افزایش بدهی داخلی دولت چین ممکن است ضربهای سخت به اقتصاد این کشور بزند. اما به نظر میرسد خود چینیها چنین دغدغهای ندارند. حدود ۹۰ درصد ۳۱۵۴ نفری که برای این نظرسنجی رودررو مصاحبه شدهاند، گفتهاند وضع اقتصاد کشورشان "بسیار خوب" یا "رویهمرفته خوب" است.
جالبتر اینکه به نظر میرسد نگاه چینیها به آینده نیز مثبت است: حدود ۷۶ درصد پاسخدهندگان گفتهاند فکر میکنند وضع اقتصاد در یک سال آینده بهتر شود، ۷۰ درصد گفتهاند وضع خودشان هم بهتر خواهد شد، و ۸۰ درصد گفتهاند زندگی بچههاشان بهتر از زندگی خودشان خواهد بود.
نگرانیها
I
البته این خوشبینی گسترده به این معنا نیست که چینیها دغدغه ندارند.
در صدر فهرست نگرانیهای مردم "فساد مسئولان" است. حدود ۸۳ درصد گفتهاند فساد معضلی "بسیار بزرگ" یا "نسبتا بزرگ" است. اما حتی در همین مورد هم نگاه به آینده مثبت است. حدود ۶۴ درصد پاسخدهندگان معتقدند اقدامات گسترده شی جینپینگ، رئیسجمهوری چین علیه فساد طی پنج سال آینده وضعیت را بهتر خواهد کرد.
از دیگر دغدغههای اصلی پاسخدهندگان نابرابری درآمدها و سلامت خوراک و دارو است. تعداد کسانی که این معضلات را "بسیار بزرگ" ارزیابی کردهاند نگرانکننده است - و باید حزب کمونیست چین را به فکر وادارد.
وقتی قدرت تماموکمال در اختیار یک حزب است، و آن حزب وعده "سوسیالیسم چینی" میدهد، پذیرفتنی نیست که گروهی کوچک و ثروتمند با ماشینهای گران در خیابانها بچرخند و پولشان را به رخ اکثریتی که لنگ اجاره خانهاند بکشند.
حالا تصور کنید در همین فضا، مردم عادی به سلامت غذا و دارویی که به بچهشان میدهند هم مشکوک باشند. بدیهی است که احتمال بروز ناآرامیهای اجتماعی بیشتر میشود.
نگرانی دیگر چینیها - آنطور که از نظرسنجی پیو برمیآید - محیط زیست، یا به طور مشخص آلودگی هوا و آب، است. هوای چین به حدی آلوده است که نیمی از پاسخدهندگان میگویند باید با آن جدیتر برخورد کرد، حتی اگر به معنای افت رشد اقتصادی باشد. فقط ۲۴ درصد پاسخدهندگان معتقدند آلودگی هوا ناگزیر است و بهایی است که (برای رشد اقتصاد) باید پرداخت.
"تهدید جدی"
از نتایج نظرسنجی پیو پیداست که چینیها در مورد اختلافات دریای چین جنوبی و تنشهای ژئواستراتژیک دیگر چندان خوشبین نیستند.
حدود ۶۰ درصد پاسخدهندگان میگویند فکر میکنند اختلافات مرزی با کشورهای همسایه ممکن است به درگیری نظامی بیانجامد. حدود ۷۷ درصد معتقدند شیوه زندگی و فرهنگشان را باید از "اثرگذاری بیگانهها" حفظ کرد (این رقم به نسبت سال ۲۰۰۲ حدود ۱۳ درصد بیشتر شده). صرفا حدود ۲۲ درصد پاسخدهندگان گفتهاند چین باید به ملتهای دیگر کمک کند.
در مورد ابرقدرت رقیب، نظرها پیچیده و گاه به ظاهر متناقض است.
حدودا نیمی از پاسخدهندگان گفتهاند نظرشان به آمریکا مثبت است، در حالیکه بیش از پنجاه درصد فکر میکنند واشنگتن میخواهد نگذارد چین به اندازه آمریکا قدرتمند شود. حدود ۴۵ درصد گفتهاند قدرت و نفوذ آمریکا را "تهدید جدی" برای چین میدانند. اساسا در فهرست کشورهایی که به نظرشان چین را تهدید میکنند، آمریکا صدرنشین است.
جالب است که بعضی چینیها سیاست دولت اوباما (موسوم به "چرخش به سوی آسیا") را خطرناکتر از واقعیاتی بیخ گوش چین میدانند - مثلا جهادیهای افراطی در مرزهای غربی چین که سعی دارند در منطقه وسیع و مسلماننشین شینجیانگ چین درگیری خونبار راه بیاندازند.
به هر روی، جدای از اینکه چینیها چه را تهدید میدانند، تردیدی نیست که این کشور روزبهروز در عرصه جهانی مهمتر و اثرگذارتر میشود. در عین حال، کنترل جریان اطلاعات در چین روزبهروز سختتر میشود - چه در رسانههای سنتی چه منابع آنلاین. بنابراین برخی تحلیلگران این نگاه مردم چین را نتیجه پیامی که دولت چین مدام به مردم میدهد، میدانند.
ممکن است این تحلیل درست باشد. یا شاید در دنیایی که بسیاری سیاستمداران برای تثبیت قدرتشان مدام به ترسها و دلواپسیهای مردم دامن میزنند، کشوری پیدا شده - با یکچهارم جمعیت جهان - که مردمش لبخند به لب دارند، چون هر روز که از پنجره بیرون را نگاه میکنند، به نظرشان زندگی بهتر از روز قبل میآید.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
افزودن دیدگاه جدید