آزار جنسی در حوزه‌‌های علمیه

در ایران اثبات آزار جنسی یا تجاوز به‌سختی امکان‌پذیر است. یک چهره حوزه علمیه در گفت‌وگو با ایران وایر: (آزار جنسی و تجاوز) نه مساله‌ای جدید است و نه خارق‌العاده، بلکه صدای آن به گوش مردم نمی‌رسد.» موسی به رزین،‌ وکیل دادگستری: «برای اثبات تجاوز، عامل تجاوز باید چهار بار اقرار کند یا چهار شاهد تجاوز را دقیقاً دیده باشند، باید دقیقاً شاهد دخول باشند.» دو نهاد کنترل‌گر روابط و رفتار طلبه‌ها و روحانیون را شدیداً تحت نظر دارند: دادگاه ویژه روحانیت و معاونت تهذیب حوزه. معاونت تبلیغ و تهذیب حوزه، رفتار، پوشش و کردار طلبه‌ها و روحانیون را زیر نظر دارد و پرونده جرائم را به دادگاه ویژه روحانیت می‌فرستد. دادگاه ویژه روحانیت، هیات منصفه ندارد، متهمان حق تجدیدنظر خواهی و داشتن وکیل هم ندارند. در خصوص مقام‌های مذهبی که روحانی نیستند، مثل مداح‌ها و جامعه قاریان قرآن، بسیج در نقش حراست وارد عمل می‌شود. آزار جنسی چند قاری جوان توسط سعید طوسی که چندی پیش خبرساز شد ازجمله این پرونده‌هاست. یک روحانی در گفت‌وگو با ایران وایر: «اوایل دهه شصت شاهد سنگسار و اعدام چند روحانی در قم و در ملأعام به اتهام زنا و تجاوز بودم، ولی از پرونده آن‌ها اطلاع ندارم.» مجازات انتظامی مقام‌های مذهبی توسط دادگاه ویژه روحانیت و بسیج اتخاذ می‌شود. چند روحانی در گفت‌وگو با ایران وایر: اگر کسی «ذوب در ولایت» باشد یا با بیت رهبری روابط ویژه داشته باشد، شامل «حمایت‌های لازم برای مختومه کردن پرونده» می‌شود. طبق قانون اساسی، ولی‌فقیه و مجتهدان حاکم شرع منصوب رهبری می‌توانند جرم ثابت‌شده را بنا به مصلحت بالاتری عفو کنند.  یک چهره حوزه علمیه در گفت‌وگو با ایران وایر: «این کار نه غیرقانونی و نه غیر فقهی است بلکه به دیکتاتوری می‌ماند که طبق قانون دیکتاتوری عمل می‌کند.