هر دو پیش بینی فرضی، در صورتی که واقعا اتفاق بیفتند،، اهمیت فوق العاده زیادی خواهند داشت. برای اولین بار از زمان جنگ بین المللی دوم، اروپا شاهد یک رئیس حکومت راست افراطی در اتریش خواهد بود و عدم اطمینان و بی ثباتی در ایتالیا که سومین اقتصاد بزرگ حوزه یوروست، موجب نجواهای آکنده از اضطراب و نگرانی در اتحادیه اروپا خواهد شد؛ نجواهایی به این مضمون که ایتالیا بزرگتر از آن است که شکست بخورد.
این بیم و هراس وجود دارد که در سال ۲۰۱۷ یک سونامی پوپولیسم در سراسر اروپا - فرانسه، ایتالیا و هلند و فراتر از این کشورها به راه بیافتد.
ولی رأی مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا در ژوئن سال جاری میلادی و نیز پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، لزوما به این معنی نیست که در اروپا پیروزی احزاب ملی گرا یا راست افراطی یا ضد طبقه حاکم، اجتناب ناپذیر خواهد بود
عدم ارتباط رأی دهندگان با طبقه حاکم
علت نفوذ و قدرت فزاینده کسانی که پوپولیست خوانده می شوند، وجود یک شکاف بزرگ در بازار سیاسی است.
پوپولیست ها می توانند به رأی دهندگان بگویند: "ما واقعا به حرفتان گوش خواهیم داد"
همانطور که می دانیم خشم و تنفر و عدم اعتماد رأی دهندگان نسبت به طبقه حاکم گسترده است.
ولی سیاست های سنتی هم کاملا از بین نرفتهاند.
ندای بیدار باش
بیش از دو میلیون نفری که در اولین دور انتخابات ریاست جمهوری اتریش در ماه اکتبر به حزب آزادی رأی دادند، از دار و دسته تندروهای جنجالی راست افراطی نبودند.
ماری لوپن، موفقیت امروزی حزب جبهه ملی فرانسه را با دنبال کردن گرایش های تعصب آمیز یهودستیزی و بیگانه ستیزی پدرش به دست نیاورده.
او حزب را تغییر داد تا بیشتر شبیه جریان اصلی سیاسی باشد. فرانسوی های جوانی که دارای پیوندهایی با شمال آفریقا هستند، در جبهه ملی فرانسه حضور کاملا مشهودی دارند.
جنبش پنج ستاره ایتالیا -همانطور که بسیاری از گروه های سیاسی در اروپا هم می گویند- نه راستگراست و نه چپگرا، بلکه حزبی مردمی است.
به این ترتیب آیا سال ۲۰۱۷ سال بیدارشدن سیاست های سنتی خواهد بود؟
I
اگر در آغاز این هفته نگران ایتالیا هستید، این حقیقت که بازارهای مالی قبل از همهپرسی تکان خورده و نوسان داشتهاند باید باعث آسودگی خاطر شما شود چون به این معنی است که در صورتی که آقای رنتسی طبق پیش بینی ها بازنده شود، بازارهای مالی با سر زمین نخواهند خورد.
از سال ۱۹۴۵ تا کنون ایتالیا ۶۳ دولت داشته. ایتالیا کشوری است که با بی ثباتی سیاسی به خوبی کنار می آید.
این وضعیت برای ایتالیا یا در مقیاس وسیع تر اتحادیه اروپا و حوزه یورو خوب نیست ولی چنانچه آقای رنتسی کناره گیری کند، می توانید شرط ببندید که رئیس جمهوری این کشور هم اکنون فکر یک دولت تکنوکرات را که تا برگزاری انتخابات سر کار خواهد بود، کرده است..
و انتخابات اتریش؟
این رأی گیری "فقط" برای تعیین رئیس جمهور نیست.
نباید در تاثیر انتخاب یک رئیس جمهوری راست افراطی در اتریش اغراق کرد. ولی ممکن است این اتفاق سبب شود احزاب میانه روی پر از نخوت، از خودراضی و حق به جانب در اتریش (و نقاط دیگر اروپا) به خودشان بیایند و تلاش کنند درک کنند چرا در حالی که پوپولیست ها آنقدر محبوبند. آنها شکست می خورند و شاید سعی کنند در این باره که چگونه به رأی دهندگان بهتر خدمت کنند، کار کنند.
البته ما هنوز نمی دانیم نتیجه انتخابات روز یکشنبه چه خواهد بود.
نظرسنجی ها حاکی از شکست ماتئو رنتسی در ایتالیا و پیروزی راست افراطی در اتریش است.
ولی این روزها چه کسی جرأت می کند به نظرسنجی ها اعتماد کند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
افزودن دیدگاه جدید