ایده محوری نویسنده این است که باید ایران را به خاطر توانایی‌ها و آزمایش‌های موشکی تحریم کرد اما بخشی از تحریم‌های هسته‌ای هم دوباره اعمال شود. برخی ایده‌های مطرح‌شده در این نوشتار که البته پیش‌تر نیز توسط اشخاص دیگر مطرح‌شده بود، از جمله گشت‌زنی سخت‌گیرانه در خلیج‌فارس، در صورت تحقق می‌تواند پیامدهای خطرناکی داشته باشد. در ادامه متن کامل این گزارش را که توسط تحریریه دماوند ترجمه شده است، می‌خوانید.
هرچند کابینه آقای ترامپ در ظاهر به‌هم‌ریخته، ناهماهنگ و نامتجانس باشد ولی درباره یک موضوع به نظر باهم اتفاق‌نظر دارند که آن موضوع، ایران است. شواهدی محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد ایران پس از امضای توافق هسته‌ای از کاهش تحریم‌ها و آزادسازی ۱۰۰ میلیارد دلار از دارایی‌هایش استفاده کرده تا به شکلی قوی‌تر قدرت خود را در منطقه اعمال کند. تیم جدید بر این باور است که اوباما دلیل این اتفاق بود.
از زمان برجام، ایران موفق شده است حمایت‌های خود از بشار اسد را افزایش دهد و با حمایت‌های هوایی روسیه تا آنجا پیش برود که بقای حکومت اسد را حداقل تا آینده‌ای نزدیک تضمین کند. ایران با روسیه در پشتیبانی از حزب‌الله، میلیشیای شیعه که در عراق می‌جنگد نیز همکاری کرده است. همچنین ایران نیروهایی شیعه دیگری را نیز از عراق، افغانستان و پاکستان به سوریه روانه کرده است. در همین زمان در عراق، میلیشیای تحت حمایت ایران شانه‌به‌شانه نیروهای عراقی تحت حمایت ایالات‌متحده علیه داعش می‌جنگند؛ اما به‌محض اینکه داعش از موصل بیرون رانده شود این گروه اسلحه‌ای بالفعل در دستان ایران خواهند بود که عراق را به یک ساتراپی وابسته تبدیل کند. در یمن جنگ داخلی جنگی نیابتی است میان عرب‌های خلیج‌فارس که از حکومت مستقر حمایت می‌کنند، علیه شیعیان شورشی حوثی که ایران از طریق آموزش و اسلحه، شامل موشک‌هایی که در دریای سرخ به کشتی‌های آمریکایی شلیک شد، از آن‌ها حمایت می‌کند.
هم‌زمان با این رخدادها، سپاه پاسداران جمهوری اسلامی آزمایش‌های موشکی بالستیک با امکان حمل کلاهک هسته‌ای را انجام داده است. آزمایشی که اگرچه نقض روشن قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل نیست ولی در تعارض با این قطعنامه که در توافق هسته‌ای نیز یکی از بندها بوده است قرار می‌گیرد. آخرین سری از این آزمایش‌ها در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۷ باعث شد وزارت خزانه‌داری ایالات‌متحده تحریم‌های جدید علیه افراد و شرکت‌های متعدد ایرانی مرتبط با برنامه موشکی وضع کند. مایک فلین، مشاور امنیت ملی سابق ایالات‌متحده دراین‌باره عنوان کرد که ایران را در وضعیت هشدار قرار داده است.
البته منظور فلین کاملاً واضح نبود. عقب راندن و مواجهه با ایران یک موضوع است و دانستن اینکه چگونه این کار را بدون درگیر کردن امریکا در یک جنگ دیگر در منطقه بحرانی خاورمیانه انجام دهیم موضوعی دیگر.
آینده‌ی توافق هسته‌ای در هاله‌ای از ابهام است. ترامپ آن را «بدترین قرارداد تاریخ» نام‌گذاری کرده و اعضای کنگره نیز علاقه چندانی به آن ندارند؛ اما به نظر می‌رسد که با توجه به نفوذ جیمز متیس، وزیر دفاع ایالات‌متحده و رکس تیلرسون وزیر خارجه ایالات‌متحده، تمایلی در کابینه وجود نداشته باشد که به شکلی یک‌جانبه قراردادی بین‌المللی که حداقل برای یک دهه پرونده اتمی ایران را از روی میز برداشت و همچنین از حمایت بسیار زیاد بین‌المللی نیز برخوردار است را باطل کنند.
در عوض تأکید باید بر فشارهای مضاعف باشد. تخلف‌های جزئی ایرانی‌ها، مانند تخلف اخیر درباره حجم آب‌سنگینی که ایران مجاز است داشته باشد، نباید تحمل شود. اگر مچ ایران را درحالی‌که عمداً خطا می‌کند بگیریم، می‌توانیم دیگر امضاکنندگان توافق‌نامه (برجام) را مجاب کنیم که بخشی از تحریم‌ها بایست دوباره اعمال شوند.
توافق هسته‌ای فقط تحریم‌های هسته‌ای ایران را لغو کرده است. باقی تحریم‌های مربوط به موشک‌های بالستیک، حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر سر جای خویش باقی‌مانده‌اند. تحریم‌های بیشتری باید علیه ادامه آزمایش‌های موشکی یا حمایت از حزب‌الله در سوریه و حوثی‌ها در یمن اعمال شود. همچنین آمریکا باید قوانین سخت‌گیرانه خود علیه فعالیت‌های اقتصادی مبهم ایران و دادوستد با واحدهای تجاری وابسته به سپاه پاسداران را ادامه دهد. تشکیلات ترامپ نباید درباره موضوع عدم مجازات بانک‌ها در انجام مبادلات تجاری با ایران تقلایی کند، آن‌گونه که جان کری وزیر خارجه پیشین سعی داشت این کار را انجام دهد. حتی با دلگرمی‌ای که آقای کری به آن‌ها داد، بانک‌ها همچنان محتاط هستند.
مواجهه نظامی با ایران احتمالاً به نیروی نظامی قابل‌توجهی نیاز دارد و باید بررسی دقیق شود. هدف ایران ایجاد یک هلال کنترل است که از میان بغداد، دمشق و بیروت می‌گذرد. به جیمز متیس گفته شد که برنامه‌ای برای جلوگیری از این طرح پی‌ریزی کند. حمایت مستقیم بیشتر برای عربستان و امارات درباره یمن بعلاوه گشت زنی‌های سخت‌گیرانه در آب‌های بین‌المللی برای جلوگیری از ایران در رساندن اسلحه به حوثی‌ها باید ادامه یابد. کشتی‌های آمریکایی که به‌وسیله قایق‌های ایرانی مورد تعرض قرارگرفته بودن همچون گذشته دست‌بسته نخواهند بود.
همچنین در موضوع سوریه پیشنهادی به روسیه داده خواهد شد که در عملیات نظامی علیه داعش همکاری میان این کشور و امریکا به وجود آید و در عوض نقش روسیه برای تصمیم‌گیری آینده سوریه به رسمیت شناخته خواهد شد. اگر این پیشنهاد اجرایی نشد که احتمالاً هم نشود، امریکا بسیار بیشتر از این تعداد نیروی ویژه‌ای که در سوریه دارد نیاز خواهد داشت.
بزرگ‌ترین چالش عراق خواهد بود. جیمز متیس در سفری که این هفته (هفته نخست اسفند) به عراق داشت اعلام کرد که ۶۰۰۰ نیروی آمریکایی که در عراق در جنگ علیه داعش شرکت دارند تا مدتی پس از بازپس‌گیری موصل در کشور خواهند ماند. متیس می‌داند که بدون حضور این سربازان و تأثیر سیاسی‌ای که به همراه می‌آورد، در مقابل اینکه ایران حکومت جدیدی با انتخاب خودش آنجا بگمارد کار چندانی نمی‌توان انجام داد.
ایران، همان‌طور که سناتور لیندزی گراهام در ۱۹ فوریه گفتند، ممکن است «بازیگری بد در شدیدترین معنای واژه» باشد ولی به‌هرحال بازیگری پرمایه است. هر تلاشی برای مواجه با این کشور خطر گسترش میدان جنگ را به همراه خواهد داشت. مشاور مورد اعتماد آقای ترامپ، استیفن بانون بر این باور است که امریکا درگیر جدالی تمدنی است که احتمالاً دوباره به «جنگی بزرگ و شلیک گلوله در خاورمیانه» بینجامد. این بر عهده متیس و تیلرسون است که مسیری را طراحی کنند که ایران را بدون تحقق بخشیدن به این پیشگویی محدود کند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید