سرتيتر انديشندگى من عبور از اسارت تاريخى و فكرى و جغرافيايى است

نظرات من لختند، لباس ندارند. نظرات من باند و گروه و چته ندارند. تعريف و تعارف ندارند. براى همين هركسى مثلاً براى افشاى نظرات مهره چينى كند فقط خودش افشا مى شود. ماهيت نظريه پردازى آشكارا رقص كردن در جلوى چشم همه است.

نظرات من بازيگران من هستند. و البته من اين شطرنج را بدون مهره بازى مى كنم!

بين انديشيدن و خويشتن، بازى را طورى چيده ام كه انديشندگى هر وقت اراده كرد ماتم كند.

من نظراتى براى استقلال انسان و آرمان هايش دارم و فراموش نمى كنم كه انسان، استقلال نظرات خويش است.

كسانى كه سعى مى كنند مرا به گروه ها وافراد و حكومت ها ببندند غافل از اين نكته اند كه من بندى كلام و انديشندگى و استقلال نظرها هستم.

راهى كه من انتخاب كرده ام ترس از دست دادن و محو شدن و تمام شدن ندارد. چون اين راه به ترس و دلهره و وعده و وعيدهاى هيچكس و هيچ گروه و هيچ سيستمى وابسته نيست كه تقديرش را بود و نبود آنها رقم زند.

راه من از درون انديشندگى مى گذرد. خانه ى من و آدرس من آنجاست.

انديشندگى اما مقدس نيست. مثل خود آدمها آب و نان مى خورد، راه مى رود، خسته مى شود، مى شاشد، مى خوابد.

انديشندگى مى سازد، توليد مى كند، اشتباه مى كند، ياد مى گيرد، ياد مى دهد، مى ميرد.

فعلاً سرتيتر انديشندگى من عبور از اسارت تاريخى و فكرى و جغرافيايى است.

جهان وطنى و مبانى ديگرى هاى منِ ديگرى نيز سرتيتر انديشندگى من هستند.

هر چيزى كه به انديشه راه مى برد سرتيتر انديشندگى من است. خارج از اين اقليم، نه دنياى من است و نه مى خواهم كه باشد و يا سر به تنش باشد. كه اگر سر بود انديشندگى بود.

دوشونجه دوشونجه يئنى دوشونجه
اؤزوم يارادارام " سيزدن " دوشونجه...