دریای اقیانوسی! هم عرض جغرافیایی با خلیج میامی امریکا! 8.5 میلیون تن ظرفیت بارگیری اسکله! امکان توسعه تا صدها میلیون تن دیگر! هوا عالی! زمین پاک! دریا بی انتها! سرزمین موج و مرجان و صدها صفت تو خالی ديگر!
و اما آدمها! آدمها کمی خسته ، ناتوان، رنجور، فقیر، غمگین مثل همان ها كه در شمال و جنوب، شرق و غرب كشور ديدی. عذر خواهی ام را بپذیر جناب رئیس جمهور اگر كمی خاطرتان را می آزارم! کامتان هميشه شيرين اما كاممان تلخ... تلخ است شاید ندانی! شاید نگویند! شاید نبینی!آنجایی که شما اسکان یافتی و آن اسكله ای كه افتتاح كرديد چابهار نبود! آن تصاوير واسلايدهايی که از پيشرفت و توسعه نشانت دادند نشانی از شهر و مردمان نداشت! آن همه زرق و برق و آن همه دیدنی! مكران نبود! چابهار فاصله ای قریب با آن نمادهایی که دیدی داشت، کافی بود برنامه ريزان سفرتان با اندكی انصاف شما را فقط کمی به سوی شهرمان هدایت میکردند! شاید کمتر از چند صد متر ... تا ببینید ! تا درک کنید ! تا درد بکشید!
می گویم شهرم چون سالها زندگی در اینجا برایم غیرت شهروندی ساخته است. کاش نیم نگاهی به شهرم میکردی ! کاش کپرها را در دل شهر میدیدی ! کاش مدارس کپر نشین شهرمان را می دیدی! کاش میدانستی بی آبی یعنی چه؟ کاش صورت آفتاب سوخته فرزندان معصوم این سرزمین و دستان پینه بسته مادران و پدران این دیار را هم نشانت میدادند. راستی میدانی کپر چیست؟ یا کپرنشین کیست؟ می دانی مدرسه کپری یعنی چی؟ تازه در همین شهر که اکثریت مردم آن یعنی ۶۵ درصد جمعیت حاشیه نشین هستند و در فقر مطلق زندگی می کنند، هزاران کودک حتی از مدرسه کپری هم محروم هستند و هرگز رنگ کتاب و مدرسه را ندیده اند.
میدانی فقر چیست؟ میدانی کمبود امکانات یعنی چه؟ دلمان پر درد است ...میدانی درد یعنی چه؟ راستی چه عکس سلفی زیبایی با آن کشتی غول پیکر بنام الوان برای مصرف داخلی و بین المللی گرفته ای! کاش می آمدی و می بردمت زیباترین عکس سلفی دنیا را برایت میگرفتم! با کودک کپر نشین شهرمان! با مادر دلسوخته روستانشين! با صیاد محتاج به نان شب! با پدرماهيگير شرمسار از فرزندان! با فقر! با بیماری و بی بیمارستانی، با سیه روزی و بدبختی! کاش می دانستی در این شهر دزدی و رانت خواری و فساد بیداد می کند. امروز در خبرها خواندم رای برائت برای ۸۳۹ متهم اقتصادی (بخوان رانت خوار و فاسد) سیستان و بلوچستان صادر شده است (۱). در حالیکه جوانان بلوچ برای نوشتن یک مطلب اعتراضی ساده سالها زندانی و شکنجه می شوند.
زبیاترین عکسهای سلفی دنیا را میتوانی اینجا در میان دهها هزار حاشیه نشین فقر و بینوا بگیری! میتوانی به یادگار بعدها! بگویی به دیاری رفتی که مردمانش نجیب بودند و فقیر .. مردمانش غم نان داشتند و مسولینش غم جان! مردمانش با سیلی صورتشان را سرخ کردند و مسولین سرخی گونه های تجمل را نشانت دادند! دلمان پردرد است، کاش می فهمیدی! کاش میدیدی! و اما كلام آخر:
گاهی لبخندهایت جلوی دوربین ها بد آزارم میدهد جناب رئیس جمهور!
یادداشت از عقیل زاغی لنگرودی (مسئول روابط عمومی شرکت ملی پخش فراورده های نفتی منطقه چابهار) با مختصر ویرایش
رفرنس:
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید